Na de dood
van haar baby Dolores glijdt Charlotte steeds verder af in het diepgewortelde
verlangen haar perfecte baby te herscheppen. Vervreemd van haar man en haar
omgeving brengt ze al haar tijd door in haar zelfgeschapen poppenkabinet, waar
de aanwezigheid van Dolores maar al te reëel is. Tot ze ontdekt dat het gezin
verderop in de straat een nieuwe baby heeft...
Dit was
mijn eerste kennismaking met werk van Thomas Olde Heuvelt en ik ga eerlijk zijn
en zeggen dat ik echt ernstig twijfel of ik zijn andere werk ook ga lezen op
basis van dit verhaal. Iedereen zegt me dat ik Echo en Hex zeker een kans moet
geven, wat ik ook zal doen. Maar als nieuwe lezer van zijn werk vond ik Dolores
Dolly Poppedijn echt niets.
Het verhaal
leest zo vreemd en haast ziekelijk met momenten, dat ik regelmatig zin had het
opzij te leggen en het verder te negeren. Dat ik toch ben blijven lezen, kwam
vooral door het feit dat ik mijn idee over hoe het in elkaar zat, wilde
aftoetsen. Het bleek ook nog te kloppen (wat niet zo moeilijk was want de hints
waren meermaals aanwezig).
Dit verhaal
is absoluut niet voor iedereen. Het is ook geen thriller, maar een twisted
mind-verhaal over een vrouw die de pedalen compleet verliest wanneer ze haar
baby verliest. De pop die ze daarvoor gebruikt – typisch een Amerikaans gegeven
overigens – moet haar daarbij helpen. Alleen is die pop mannelijk en was haar
baby een meisje (hoe het hoofdpersonage er dan niet in slaagde een meisjespop
te vinden gaat mijn petje al te boven).
Natuurlijk
gaat het veel verder dan dat. Het gaat over de nieuwe baby in de straat, de
echtgenoot die lijdzaam moet toezien hoe zijn vrouw hun leven steeds meer
verwoest en zelfs de hond die haar man in huis haalde na het verlies van het
kind. Het gaat over een afdaling in pure waanzin, met vaak ziekelijke details
die moeders met pasgeboren baby’s zeker zal afschrikken. Nota: lees dit zeker
niet als je ooit zelf een kindje hebt verloren.
Je zou
denken dat een auteur als Olde Heuvelt voor de spannende weken een
toegankelijker verhaal zou kiezen dat een ruimer publiek zou aanspreken. De
meningen over dit kortverhaal zijn dan ook zeer sterk verdeeld. Ik hoor helaas
bij de groep die dit maar niets vond.
1 kraai
Lisa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten