Auteur: Daniel Cole
Uitgeverij: Luitingh- Sijthoff
Publicatiedatum: februari 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4
In Marionet, het vervolg op bestseller Ragdoll van Daniel Cole, is er een copycat moordenaar aan het werk…
Rechercheur Emily Baxter krijgt te maken met een nieuwe zaak die haar akelig bekend voorkomt: een lichaam dat in dezelfde onmogelijke houding is opgehangen aan draden als bij de Ragdoll-moorden. Dit keer ligt het lichaam echter aan de andere kant van de wereld, en met het woord LOKAAS in de borst gekerfd.
Terwijl de media-aandacht steeds groter wordt, moet Baxter helpen bij een andere moordzaak. En dan treft ze eenzelfde soort moord aan: nu staat het woord POPPEN op de borst. Voor wie is het lokaas bedoeld, en wie zijn de poppen? Maar nog belangrijker, wie heeft de touwtjes in handen?
“ Hij liet de lichtbundel over het verkoolde lichaam glijden, bleef nerveus op borsthoogte steken voordat hij bij het nu skeletachtige gezicht uitkwam.”
Toen ik aan dit boek begon, vroeg ik mijzelf stiekem af of ik niet beter Ragdoll kon herlezen. Het was best wel een tijdje geleden en vele boeken zijn daarna gelezen. Achteraf gezien had ik het misschien toch beter kunnen doen. Ik kon me niet meer heugen wat er met Wolf was gebeurd bijvoorbeeld.
Maar het maakte het leesplezier er niet minder om. Het boek zelf verloopt soepel, maar hier en daar best behoorlijke inkakmomentjes wat ervoor zorgde dat ik het boek minder snel ging oppakken. Ook in dit boek komen lekkere gruwelijke details naar boven, wat niet altijd even geschikt is voor mensen met een zwakke maag. Maar toch ben ik niet helemaal lyrisch over dit boek. Wellicht dat het komt door de inkakmomentjes of dat het plot iets te ver is gezocht naar mijn mening... Ik durf het echt niet te zeggen.
Wat ik wel een behoorlijk schoonheidsfoutje vind, is de zin: “De bebloede sneeuwvlok die door de lucht danste.” Op zich een prachtige dramatische zin, maar zodra er bloed tegen een sneeuwvlokje komt lost het op of het zakt met een rotgang naar beneden. Ik moet ook toegeven dat ik dit boek wat meer dramatischer geschreven vond dan Ragdoll. Niet dat het mij nu zat te irriteren maar het begon wel op te vallen.
Het verhaal is wel actueel en dat zette mij toch wel een beetje aan het denken. Wat in dit boek beschreven staat, kan daadwerkelijk ook echt gebeuren. Gelukkig komen sektes niet of nauwelijks voor in Nederland maar het blijft wel een eng gebeuren. Mensen die zo aan iemands geloof kunnen hangen en daardoor alle realiteit verliezen....
Mijn eindconclusie: Een vermakelijk boek, maar niet de topper van de week wat mij betreft.
Spanning: 4
Psychologische ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Plot: 3
Spanning: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten