Niemand hoort het van Linwood Barclay

Titel: Niemand hoort het

Auteur: Linwood Barclay

Uitgeverij: Boekerij

Publicatiedatum: April 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 5

Sinds professor Paul Davis 's nachts over een afgelegen weg reed en daar een moordenaar verraste die zich van een paar lijken probeerde te ontdoen, kampt hij met PTSS, depressies en toenemende problemen op zijn werk. In een poging hem op te vrolijken, brengt zijn vrouw Charlotte een oude typemachine voor hem mee, zodat hij kan beginnen aan de roman die hij altijd al wilde schrijven. Maar de typemachine blijkt een probleem te zijn. Paul weet zeker dat de machine bezeten is en 's nachts uit zichzelf typt. Alleen hij kan het geluid horen; Charlotte merkt er niks van. Zij maakt zich zorgen over haar man en denkt dat hij aan het ontsporen is.
Paul gelooft dat het apparaat op de een of andere manier verbonden is met de moordenaar die hij heeft ontmaskerd. De moordenaar liet zijn slachtoffers verontschuldigingen aan hem typen voordat hij hun levens beëindigde. Heeft een ziekelijke wending van het lot ervoor gezorgd dat zijn leven vervlochten is geraakt met dat van de moordenaar, en zou het om dezelfde typemachine kunnen gaan? Misschien kan Paul het ding beter wegdoen. Misschien moet hij stoppen met vragen stellen en vluchten nu het nog kan.

“Op een keer roerde hij een laxeermiddel door de soep van de oude man, nadat hij eerst alle wc-papier uit zijn vaders badkamer had weggehaald.”

Linwood staat al jááren hoog op de lijst van mijn favoriete auteurs. Zijn boeken zijn in het algemeen gewoon steen- en steengoed. (oké, toegegeven, zijn vorige boek “Onhoudbaar” vond ik van iets mindere kwaliteit).

Ook dit boek is weer een pareltje van hem! Het verhaal begint goed en je wordt volop in meegezogen. Niets is wat het lijkt en dat vind ik zo heerlijk. Tegen de tijd dat je ongeveer op de helft bent, heb je al 5 plot scenario's in je hoofd en je vliegt over de bladzijdes (of scherm) heen. Tegen het einde ga je weer langzamer lezen omdat je gewoon niet wilt dat het boek eindigt. Pas tegen het einde, als je weet hoe de vork precies in de steel zit en je het boek hebt laten bezinken, kom je er langzaam achter dat Linwood door het verhaal heen al kleine kruimeltjes heeft achtergelaten. En dat doet hij vrijwel bij elk verhaal. Alleen herken je het kruimeltje pas als je het plot gelezen hebt!

Het verhaal deed mij hier en daar een beetje denken aan Stephen King. Zeker met die vage typemachine en af en toe een verwijzing naar Stephen King. Maar ik kan de niet fans van King gerust stellen... Het is totaal niet in de style van King.

De karakters zijn goed neergezet en je leeft intens mee met Paul. Die arme man krijgt zoveel voor zijn kiezen en je vraagt je steeds meer af wat hem nog meer te wachten staat. In hoeverre heeft Paul gelijk? Is hij nu echt gek aan het worden, wordt hij gek gemaakt of zijn er toch bovennatuurlijke krachten aan het meespelen?

Het enige antwoord wat ik hierop kan geven is: LEES HET BOEK haha!!! Dit is eentje die je nog lang bij blijft en je volledig van de wereld laat verdwijnen.

Spanning: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 5

5 Dikke vette welverdiende kraaien!