zaterdag 13 oktober 2018

Tubing door K.A. McKeagney


Inhoud: Een donkere, erotische thriller die zich in The London Underground afspeelt.  (Engelse versie)
Ook verkrijgbaar via (online) winkels in de Engelse versie.
Geschonken door The Red Door Publishing, Londen.
Kleine zijdelings anekdote over dit boek: afgelopen april was ik een aantal dagen in Londen voor een boekconventie, waar ik dit boek in handen kreeg geduwd door de uitgeverij als recensie-exemplaar, met de vraag om een openhartige review te schrijven over het boek én de vermelding dat ik daarna nooit meer op dezelfde manier naar The Underground zou kijken.

Ja, dat bleek wel te kloppen.

Ik begon Tubing te lezen in The Tube (heb je hem?), op weg naar de Eurostar en miste prompt mijn stop. Dit, om aan te geven hoe sterk het begin me fascineerde en aantrok, dankzij de zeer realistische schrijfstijl van de auteur en de perfecte beschrijving van mijn favoriete stad. Het feit dat ik een frequent Londen-reiziger ben en dus mijn weg wel ken in The Underground, speelde daar uiteraard ook een rol in. Het verhaal fascineerde me.

Wat betekent Tubing nu? Wel, dat kom je later in deze recensie te weten. Er bestaat namelijk geen Nederlandstalig woord voor (misschien daarmee dat er ook nog geen Nederlandse vertaling gekomen is tot dusver?) Maar eerst wil ik het even hebben over het hoofdpersonage, Polly.
Het is vrij uitzonderlijk om boek te vinden waarin je het hoofdpersonage niet bepaald aantrekkelijk, aangenaam of aardig vindt, maar in Tubing is dat dus wel zo. Polly is kortgezegd, een vreselijk mens. Ze is voortdurend in de war en steekt uitermate complex in elkaar. Ze lijdt aan een eetstoornis, heeft voortdurend ruzie met iedereen, inclusief haar verloofde, en doet er alles om haar privé- en kantoorleven eigenhandig voortduren door elkaar te schudden. Ze heeft nauwelijks vrienden en de weinige waar ze mee optrekt, jaagt ze meestal terug weg door haar akelige gedrag.

Tubing gaat dus niet over het perfect personage waar je van houdt, of waar je zelfs voor gaat stemmen naarmate het boek vordert. Maar, alle krediet naar de auteur: ze is een antiheld en dat maakt haar mogelijk nog veel moeilijker om neer te pennen.

De knoeiboel die Polly van haar leven maakte, bestond al voor de start van het verhaal en wordt er alleen maar erger op. Zij is een van die mensen die erin slaagt om alles wat goed is in haar leven, compleet te verknoeien. (Iets waar ze zelf ook regelmatig over reflecteert).

Op een avond geraakt Polly op een bizarre manier betrokken bij een trend die Tubing heet. Tubing betekent zoveel als seks op de London Underground hebben met complete vreemden, die met elkaar afspreken op een soort van DarkNet-achtig netwerk, inclusief cryptische Tweets. Polly stapt immers op een avond de metro op en wordt meteen betast door een man die haar zonder al te veel scrupules bevredigt.

Compleet overstuur, maar tegelijkertijd ook niet echt, begint ze eenmaal thuis te googelen over dit fenomeen, na een voor de hand liggende hint van een collega die dit toevallig ook kent. Ik kan bevestigen dat het zoekwerk van Polly overeenkomt met wat ik vind online, samen met nog een hoop andere bizarre dingen die je misschien beter niet opzoekt.
Polly geraakt zo geobsedeerd door de vreemde man die haar aanraakte dat ze prompt op zoek gaat naar hem, verloofd of niet. Ze begint over hem te fantaseren tot en met, én ze gaat daarnaast ook op zoek naar anderen die hettzelfde doen. #metoo is niet bepaald aan de orde hier. Dit geheel deed me overigens sterk denken aan het boek Killing Me Softly, een van Nicci French’s eerste boeken. Het is duidelijk waar deze auteur de mosterd ging halen.

Voor ze het goed en wel beseft, geraakt Polly compleet verslaafd aan Tubing, terwijl man na man aan de beurt komen in overvolle metrotreinen. Haar echte leven komt tot een complete stop terwijl ze steeds dieper betrokken geraakt in alles wat een normale mens niet hoort te doen. Natuurlijk loopt het dan ook nog compleet mis, wanneer een van de andere Tubingers (zelf uitgevonden voor deze recensie!) vermoord wordt en Polly beseft dat de man over wie ze zoveel obsedeert, helemaal niet is wie zij dacht dat hij was.

Tubing was een van de vreemdste leeservaringen die ik dit jaar had. De seks is niet opwindend, hoewel erg grafisch, echte erotiek mankeert compleet en als zinnig mens kan ik totaal niet begrijpen hoe Polly ook maar de metro instapt om seks te hebben met mensen, omringd door anderen. Geloof me: dit is een quasi onmogelijk feit, zeker als je weet hoe overvol die metro’s zitten. Dat feit nemen we dan ook met een behoorlijke korrel zout. Naast de erotiek was er nog het thrillereffect. In deel 1 gaat het vooral over seks, in deel 2 komt vooral het thrillergedeelte aan bod, maar ook daar slaat de auteur de bal mis. Als lezer vraag je je voortdurend af of dit nu een thriller of een humoristisch boek is, want ook daar gaat Polly volledig in de mist. Ze probeert mensen te chanteren, ze doet dingen die weer een zinnig mens nooit zou doen en toch lijkt niemand in te zien hoe mis het wel gaat met haar.

De reden waarom ik dit boek toch uitgelezen heb, is de schrijfstijl van de auteur, want schrijven kan ze echt wel. Het concept op zich vond ik interessant, maar het werd slordig uitgewerkt, met een onbevredigend einde (heb je hem ook??). Omdat ze niet wist in welke richting ze uit wilde gaan, blijft het een vreemde combinatie van erotiek en thriller zonder allebei door te drukken.

Bovendien was het thrillergedeelte veel te haastig geschreven en voelde het einde absoluut onrealistisch aan en te eenvoudig. De auteur is een sympathieke persoonlijkheid waarmee je perfect in debat kunt gaan over haar debuut, wat ik ook deed na het lezen van Tubing. Omwille van die sympathie en het feit dat dit haar debuut was, maar waar ze volgens mij haar ware stem nog niet gevonden heeft, geef ik haar 2,5 sterren (met respect voor het neerpoten van de onsympathieke antiheldin Polly.

Sandra Vets

Sandra Vets is fervent lezer die houdt van een variatie die gaat van spannende young adult tot psychologische thrillers, tot spionageboeken.


Zelf pent ze ook onder de pseudoniemen Sandra J. Paul en Joanne Carlton.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten