Mij zie je niet van Loes den Hollander

Titel : Mij zie je niet
Auteur: Loes den Hollander
Publicatiedatum: augustus 2018
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Recensie door Baukje
Kraaien: twee


Achterflap

IK WEET HOE DE HEL ERUITZIET
Ik ben een nabestaande.
Ik ben de moeder van een kind dat werd doodgepest.
Ik weet sinds die dag hoe de hel eruitziet en ik heb besloten om een paar mensen dezelfde ervaring te gunnen.

De cover

Een vrouw die vanuit doorzichtig plastic, je doordringend aankijkt. De gekozen kleuren doen koud en ijzig aan. De naam van de auteur in grote witte letters terwijl de titel in een kleiner lettertype, toch prominent aanwezig is door de blauwgroene kleur.

Mijn mening

Intrigerende cover. Dat is het eerste dat bij me opkomt. Ook zeker thrillerwaardig en hij past prima bij het verhaal. Ik weet niet of hij heel erg op zal vallen op de plank in de winkel maar al je hem ziet is de kans dat je het boek oppakt groot. De tekst op de achterflap zal je waarschijnlijk wel naar de kassa doen lopen.

Het verhaal

‘Ik’ is de moeder van een pubermeisje dat zelf voor de dood koos. Waarom, wordt duidelijk als Amals moeder na haar dood haar dochters dagboek leest. Amal wordt gepest en ziet geen andere uitweg meer.

‘Ik’ trekt zich terug uit haar leven en verliest veel contacten. Ook haar huwelijk is niet bestand tegen het gezamenlijke verlies van beide ouders. Wat overblijft is wraak. En daarin gaat de moeder ver.

Jeantine van Dis is een docente die sinds kort met haar man en ongebruikte babykamer en woning heeft betrokken in een slaperige stadje waar de plaatselijke Jumbo dient als de plek om bij te blijven over het wel en wee van de bewoners van het stadje.

Jeantine was al niet heel enthousiast over haar nieuwe woonplaats, maar als haar buurman Wilbert, ook nog de plaatselijke dorpstiran blijkt te zijn heeft dat invloed op haar emoties.

De kleine maar onverklaarbare voorvallen in haar woning trekken ook nog eens een stevige wissel op haar huwelijk met Jerome.

Lukt het ‘Ik’ om haar wraakgedachtes uit te voeren? En hoever wordt Jeantine daar het slachtoffer van?

Mijn mening

Nu staat Loes den Hollander bekend om haar wat afstandelijke schrijfstijl. Daar hou je van of daar hou je niet van. En soms is dat niet erg, soms is het storend. In ‘Mij zie je niet’ is het dat laatste. ‘Ik’ is al een naar personage. Door de afstandelijke manier waarop ze beschreven wordt, wordt ze alleen maar naarder. Het is voor mij onmogelijk om ook maar enige sympathie voor haar te voelen. Daarbij vind ik haar wraakgevoelens ongeloofwaardig. Ik kan me de pijn voorstellen, het verdriet en de woede, ja dat allemaal. Maar om deze te richten op mensen die niets met het pesten te maken hadden, gewoon willekeurige passanten die toevallig een raakvlak hebben met onderwijs, dat gaat me te ver.

Jeantine is een iets geloofwaardiger personage maar ook bij haar voel ik geen enkele sympathie. En dat is slechts te wijten aan de schrijfstijl van Den Hollander. Jammer, want juist Jeantine had het boek nog een beetje compassie mee kunnen geven.

Daarbij komt dat beide personages nauwelijks ontwikkeling doormaken waardoor ze vrij plat zijn. Het is slechts het maatschappelijke thema, pesten, waar dit boek zijn waarde aan verdiend. En dat had veel beter gekund.

Tel daarbij op dat de auteur, de lezer op zo’n minachtende toon regelmatig aanspreekt, dat ik eigenlijk al klaar was met het boek en me moest dwingen het uit te lezen. Het aanspreken van de lezer kan goed werken maar niet op deze toon. Die zou ik in real life ook niet accepteren. Het is grof en lomp.

Wat mooi is, in het boek, zijn de dagboekfragmenten van Amal. Je krijgt echt met het meisje te doen. Toch heb ik ook daar een punt van kritiek. Ze zijn niet passend bij een dertienjarig meisje. Daarvoor is haar toon te ouwelijk en volwassen. Pubers van dertien hebben ook nog wat kinderlijks en dat mis ik.

Het plot dan. Nee, dat is het ook niet. Als lezer mag je op het verkeerde been gezet worden en dat doet Loes goed. Alleen neigt het nu heel erg naar voorliegen en daar hou ik niet van. Het hele verhaal wordt de lezer een bepaalde kant op geduwd als we kijken naar de identiteit van ‘Ik’. En persoonlijk zou ik het daarbij gelaten hebben. Natuurlijk gaat dat ten koste van de spanning maar het geeft de auteur wel de mogelijkheid het personage mooi uit te werken en haar gedrag te verklaren. Dit boek is een psychologische thriller, daar hoeft het allemaal niet superspannend en ‘Mij zie je niet’ is dan ook nergens spannend. Juist de ontwikkeling en de motivatie van de personages zijn de peilers van dit genre. Door de twist die het plot nu maakt wordt er afbreuk gedaan aan het verhaal. Ook is het behoorlijk ongeloofwaardig. De treffende gelijkenis tussen twee gezinnen, zoals nu omschreven, in een slaperig stadje, nee, daar geloof ik niet in.

Toch ook nog een ander punt dat ik aan wil halen. Wilbert, de boze buurman. Bang van houtkachels want kankerverwekkend en al de hele familie verloren aan kanker.

De lezers van deze recensie begrijpen dat dit op deze manier speelt, als ik het zo opschrijf.

Loes schat haar lezers echter minder intelligent in. Zij herhaalt dit oeverloos. De buurvrouw, de dorpsgenoot, de wijkagent, Jeantine. Iedereen heeft het erover. Niet één keer, niet twee keer, nee, het blijft een terugkerend item.

En daar zit ook mijn teleurstelling. Een goede redactie had dit laten skippen. Ook had een goede redactie de personages meer ontwikkeling laten hebben en had het plot afgekeurd.

Maar een rondje op Facebook laat me weten dat tussen inleveren van dit manuscript en het realiseren van dit boek twee maanden zat. Normaal duurt dit proces zes tot negen maanden.

Als je als uitgeverij bepaald dat je lezer bijna twintig euro neer moet tikken voor dit boek, gun die lezer dan ook een fatsoenlijke redactie. Nu oogt het slordig en zelfs wat arrogant. Het is een Loes den Hollander dus we verkopen het toch wel. Maar daarmee doe je jezelf, als uitgever, tekort, Loes zelf, maar bovenal de lezer. Want een lezer behoor je altijd serieus te nemen.

Schrijfstijl    2

Leesplezier   2

Spanning   1

Plot   1

Originaliteit   3

2  kraaien

Baukje