Voor mij heb ik het allereerste nummer liggen van het nieuwe
tijdschrift Real Crime.
Real Crime belooft een magazine te zijn, vol moorden, onopgeloste zaken en
andere criminele activiteiten. Dit moet voor vele thrillerlezers een grote
aanwinst te zijn…. Maar is dat ook zo??
Ik nam de proef op de som en ging er even goed voor zitten.
Ik nam de proef op de som en ging er even goed voor zitten.
Het eerste wat opvalt aan het blad,
is dat hij best dik is. De kaft staat vol met de artikelen die erin beschreven
staan. Ik vind persoonlijk dat hij wel aan de prijs is (€ 5.99) en voor een
nieuw magazine maakt hij zich niet echt kenbaar. Rechts in de hoek een kleine
geel lint met “NIEUW” erop. En nu pas, na een week het in handen te hebben
gehad, valt het me echt op.
Als eerste blader ik altijd een
blad door. Wat staat erin? Welke artikelen trekt mij het meest aan? En welke
zou ik als laatst lezen? Het blad oogt druk, vol foto’s en andere prints die op
dat moment bij het artikel horen. Op een gegeven moment valt een stuk mij op (De
jacht op Dino Soerel) omdat het artikel kaal is. Op de tekst na, staan er geen
foto’s of is er gebruik gemaakt van een (schreeuwende) achtergrond. Dat leest
wel even prettig moet ik eerlijk bekennen.
Het artikel wat voor mij de
grootste reden was om het blad aan te schaffen, was het artikel over de Zodiac
Killer. (Voor diegene die niet weten waar ik het over heb, The Zodiac Killer is
een moordenaar die ruim 50 jaar geleden aan het moorden is geslagen en zich
kenbaar maakte via onoplosbare cryptogrammen) Ik wil niet zeggen dat ik alles volg
omtrent de Zodiac Killer, maar zodra het kan zit ik er wel voor klaar. Helaas
kon ik dit artikel niet echt “shocking” te noemen.
Maar laat ik bij het begin
beginnen. Na de inhoudsopgave begin je met “in beeld”. Daar zie je een kort
fragment van een moord, inclusief een paginagrote foto.
Gevolgd door een (groot) interview van de beroemdste profielschetser van de FBI, John E. Douglas.
Je ogen krijgen rust met het “blanco” artikel van “De jacht op Dino Soerel”.
Je maakt daarna kennis met “the Zodiac Killer” met daarna het (lugubere) stuk van de John Sweeney: De bijlmoordenaar.
Om even bij te komen, krijg je kort stuk over een cold case, die na 40 jaar werd opgelost en dan het bizarre verhaal van Aaron Barley aka Jekyll & Hide.
Op zich een lachwekkend verhaal van de ontvoering van Sinatra JR. Je beland daarna in de wereld van cocaïne, drugsbaronnen W. Falcon en zijn partner S. Magluta. Om het wereld van drugs en gangster te blijven lees je meer over Capone (hoe hij werd verraden) en over de burgermoeder Maria Santos Gorrostieta Salazar die het gevecht aanging tegen de meest beruchte en gevreesde drugskartel van Mexico.
Als een-na-laatste artikel lees je over Joe Hunt en hoe hij zijn best deed om rijke jongeren te verenigen maar een dodelijk façade bleek te zijn. Aangekomen bij het eind krijg je leuke reviews te lezen over boeken of films die te maken hebben met real crimes…. Kortom, als lezer krijg je veel moord en doodslag voor de kiezen.
Gevolgd door een (groot) interview van de beroemdste profielschetser van de FBI, John E. Douglas.
Je ogen krijgen rust met het “blanco” artikel van “De jacht op Dino Soerel”.
Je maakt daarna kennis met “the Zodiac Killer” met daarna het (lugubere) stuk van de John Sweeney: De bijlmoordenaar.
Om even bij te komen, krijg je kort stuk over een cold case, die na 40 jaar werd opgelost en dan het bizarre verhaal van Aaron Barley aka Jekyll & Hide.
Op zich een lachwekkend verhaal van de ontvoering van Sinatra JR. Je beland daarna in de wereld van cocaïne, drugsbaronnen W. Falcon en zijn partner S. Magluta. Om het wereld van drugs en gangster te blijven lees je meer over Capone (hoe hij werd verraden) en over de burgermoeder Maria Santos Gorrostieta Salazar die het gevecht aanging tegen de meest beruchte en gevreesde drugskartel van Mexico.
Als een-na-laatste artikel lees je over Joe Hunt en hoe hij zijn best deed om rijke jongeren te verenigen maar een dodelijk façade bleek te zijn. Aangekomen bij het eind krijg je leuke reviews te lezen over boeken of films die te maken hebben met real crimes…. Kortom, als lezer krijg je veel moord en doodslag voor de kiezen.
Het blad leest zich niet in een
uurtje of 2 uit, je hebt er echt wel even plezier van. De artikelen zijn
duidelijk en er is gebruik gemaakt van duidelijke foto’s. Het mooiste vond ik
nog wel dat ze het (moord) schilderij van Sweeney hebben laten zien en zelfs de
bijl compleet met bloed vind je in het artikel terug.
Vond ik alles aan het magazine leuk? Nee, de artikelen over de drugbaronnen en de burgermoeder Maria konden mijn aandacht niet vasthouden. Ik heb toch meer met de gruwelijk foto’s en details merk ik.
Vond ik alles aan het magazine leuk? Nee, de artikelen over de drugbaronnen en de burgermoeder Maria konden mijn aandacht niet vasthouden. Ik heb toch meer met de gruwelijk foto’s en details merk ik.
Het mindere vond ik wel dat er niet echt op de opmaak is gelet. Hier en daar missen een paar woorden de begin letter waardoor je even moet raden welk woord ze bedoelen. Dat vind ik best slordig, zeker voor een blad wat nieuw is en niet heel goedkoop is. Ook klopt er bijvoorbeeld in het artikel van Jekyll & Hyde de pagina aanduiding niet die bij de foto’s horen.
Dikke pluspunten zijn wel dat er
vrijwel geen reclame is gebruikt (echt, dat lees zoveel fijner) en dat er veel
gebruik is gemaakt van daadwerkelijk bewijsmateriaal.
Kortom, mensen die van moord en
gruwel houden zou ik zeker het advies geven dit magazine een kans te geven. Ik
denk niet dat je daar spijt van zal krijgen. Ik heb inmiddels een (proef)
abonnement afgesloten en op de blog van thrillerlezers kan je nu zelfs een
proefabonnement winnen.
Ik ben benieuwd of er meer mensen enthousiast zijn (of
niet) van dit blad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten