Penitenza van Karin Kallenberg en Dimitri van Hove

Een aantal jaren geleden was ik zeer gecharmeerd van het eerste boek van Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove. B.B ging over gepest worden en was verfrissend anders met zijn botte humor en platvloersigheid. Toen dacht ik dat er een nieuw creatief duo was opgestaan. Toen de twee voor een periode columns schreven voor Thrillerlezers, las ik die van Kallenberg graag want die ontroerden of lieten je met een glimlach achter. Na twee afleveringen van Dimitri was de sjeu er wel af: grof en platte grappen over seks die zich zelf steeds opnieuw herhaalden. Maar daar een mannelijk teamlid echt fan was en ik toen nog vond dat alles in overleg moest, las ik er maar overheen.
Denkend: het zal vast heteromannenhumor zijn. Mooi woord voor scrabble trouwens dat heteromannenhumor.

Enthousiast zag ik onlangs dat het duo na een jaar of 4 weer eindelijk met een nieuw boek kwam: Penitenza. Geen idee wat ze in de afgelopen jaren gedaan hebben, maar ander boekwerk van het duo kon ik niet vinden op een aantal flauwe strips na van het mannelijk lid. Lid als in persoon bedoeld, al lijkt de auteur meer met het lichamelijk deel te schrijven.
Gelijk na binnenvallen hier in de gang, opende ik het boek en begon. Vol enthousiasme nog. Merel en Johan pakken hun spullen in en vertrekken naar Florence, waar Johan in een kerk aan het restauratiewerk gaat.
Ze wonen in bij Daniel en zijn vrouw Loredana. Al wordt het verhaal vanuit verschillende perspectieven geschreven, de hoofdpersonages zijn Merel en Daniel. Daniel praat veelvuldig over wat hij van Merel vindt en met haar zou willen doen.

Oef oef...wat een lelijk grof seksistisch taalgebruik van de helft van het duo. Grof en duidelijk vooral om te willen shockeren. Nu raak ik dat niet zo snel, maar wel dacht ik van wat is het jammer dat Karin niet zelf verder gegaan is met haar eigen schrijven. Haar stukken in dit boek blinken nog wel regelmatig uit in mooie teksten en in het mee kunnen gaan met haar personages. Echter irriteerde het neergezette karakter van Daniel, de zogenaamde -als je het netjes wil noemen rokkenjager (in Dimitri taal: de rondneukende maffiamaat)- die zich bezig houdt met louche zaakjes, zo zeer daar het als een enorm karikatuur neergezet wordt, dat ik het boek een poosje aan de kant legde. Daar ik mij bedacht dat ik net twee prachtige Nederlandse thrillers van hoog niveau uit had en het niet eerlijk was het daarmee te vergelijken, probeerde ik het opnieuw daar geen teamlid het over wilde nemen na citaten vermeld te hebben. Maar teksten als een enorme paal in je broek hebben, maakten voor mij het lezen niet tot heel veel genot. Ik gebruik maar dubbelzinnige termen in deze tekst.

Ik heb mij door het quasi romantisch verhaal heen geworsteld en ben diagonaal door de bladzijdes heen gegaan om het sneller uit te hebben. De personages hadden nauwelijks tot geen diepgang. De omgeving in Italie is door de vrouwelijke helft beeldend neergezet, zodat je je misschien nog een beetje in het verhaal kon rondwanen. De stijl van het schrijven is erg wisselend en het lijkt heel duidelijk wie wanneer welke teksten schreef. Ik zou zeggen: laat de vrouwelijke helft een mooie romantisch spannend boek schrijven en laat het andere gedeelte van het duo zich lekker bij de pornostripjes houden en zich richten op een mannelijk publiek die de boekjes mee onder de deken kunnen nemen.

Conclusie:
Platte personages, platvloerse teksten en niet spannend. Of het aan mijn niet aangetrokken voelen tot grote mannelijke palen  ligt ik weet het niet. Maar ik pak nog liever 50 tinten grijs. Denk ik...
Ik heb getwijfeld of ik deze recensie zou schrijven. Maar er zijn al zoveel kopietjes van blogjes die bij alles roepen hoe geweldig het is en laat 1 van de punten van dit blog toch blijven dat we eerlijk zeggen wat wij van een boek vinden. Los wat wij persoonlijk van auteurs vinden.

P.s: wie het boek graag wil lezen en een review wil maken, mag zich aanmelden. Ik kan niemand van de teamleden verleiden tot een poging. Ik geef altijd graag bij een slechte beoordeling een boek nog een kans. Dus roep maar!