Enter van Willem Asman

Achterflap

Enter van Willem Asman is het eerste deel in de trilogie over de geheime organisatie REBOUND, waarvan alle delen binnen één jaar zullen verschijnen. Duik onder met de auteur, die genomineerd werd voor zowel de Diamanten Kogel als de Gouden Strop.
Tyler getuigde jaren geleden tegen haar man en woont nu onder een nieuwe naam met dochter Charlie in Amsterdam. Conform de regels van het getuigenbeschermingsprogramma weet niemand over haar vorige leven, haar dochter evenmin.
Als Charlie haar moeders kluis opent, ontdekt ze dat haar vader nog leeft en ze besluit hem te zoeken. Ze maakt een afspraak met iemand die informatie voor haar heeft, maar wanneer ze op de afgesproken plek aankomt wordt ze in een busje getrokken. Op datzelfde moment wordt in Miami een brute aanslag gepleegd.
Zodra Tyler hoort van haar dochters ontvoering en de aanslag probeert ze haar contactpersoon bij het getuigenbeschermingsprogramma te bereiken. De reactie die ze krijgt laat haar achter met nog meer vragen: haar zaak is er niet bekend. Moet ze dan zelfs betwijfelen dat ze ooit in dat programma zat? En wie heeft haar dochter?

De cover

Een voornamelijk in blauw en zwart uitgevoerde cover met prominent een vingerafdruk die bijna licht lijkt te geven. De naam van de auteur staat, ook in blauw, groot bovenaan. Enter staat in witte letters onderaan.

Als extra koperstrekker staat een aanbeveling van Charles den Tex.

Mijn mening

Ik zal ook nu gewoon eerlijk zijn, de cover vind ik lelijk en saai. Echt de cover voor een mannenthriller die ik straalvoorbij zou lopen in de boekhandel. Voor mij zijn er vier soorten covers.

De dertien in een dozijn vrouwencovers met, gedeeltelijke, vrouwen in mistige tinten.

De dertien in een dozijn mannencovers die fantasieloze eenheidsworst uitstralen.

De verrassende covers die helaas oerlelijk zijn.

En de verrassende pareltjes.

Enter valt in de tweede categorie voor mij.

Het verhaal

De uit Amerika afkomstige Tyler zit samen met haar dochter Charlie in een getuigenbeschermingsprogramma en beiden zijn met een geheel nieuwe identiteit neergestreken in Amsterdam. Man en vader Danny is een belangrijk kopstuk in een Armeense mensensmokkelbende en Tyler heeft tegen hem getuigd.

Als Charlie op schoolreis naar Londen gaat, komt het stiekem achter haar moeders rug om georganiseerde contact met mensen die haar meer over haar vader kunnen vertellen, dichterbij. Charlie wordt meegenomen door twee vreemde mannen maar zijn het vrienden van haar vader of juist vijanden? En wat zijn ze met Charlie van plan?

Tyler gaat op zoek naar haar dochter, geholpen door Gar, de special agent die haar jaren geleden heeft helpen onderduiken. Al snel blijkt ook Gar zijn leven niet meer zeker en wordt het voor Tyler steeds lastiger te weten wie ze vertrouwen kan en wie niet. De zoektocht beslaat de Verenigde Staten en Europa maar de vraag of ze wel op tijd komt om haar dochter te redden blijft ook voor Tyler lang een raadsel.

Mijn mening

Zoals ik al aangaf zou ik het boek nooit in de winkel opgepakt hebben. Mocht ik dan toch, omdat het boek bijvoorbeeld verkeerd om lag de achterflap lezen dan zou het me ook niet direct over de streep trekken.
Misschien zou ik dan nog snel even zijn gaan googlen op recensies maar als dan de recensie van een Hebban recensent de eerste zou zien die ik las dan was het een grote “Nee”.

Nu is het zeker niet mijn bedoeling om andere recensenten af te zeiken maar als meningen als feiten gebracht worden dan krijg ik allergische reacties. Laat ik het even tonen.

Asman hanteert een strakke schrijfstijl zonder overbodige uitweidingen. Daar zouden heel wat (beginnende) auteurs die een lawine van bijvoeglijke naamwoorden over de lezer uitstorten een voorbeeld aan kunnen nemen.

Nu ben ik toevallig een enorm fan van prachtige zinnen en oogstrelende metaforen en bijvoeglijke naamwoorden zijn daar bijna een must voor. Dus als ik dit lees dan is dat voor mij niet aantrekkelijk. Dat de duidelijke mening van de recensent dan ook nog als, dwingend, advies aan heel wat auteurs wordt meegegeven trek ik slecht. En Asman is de dupe want het boek gaat, hop, de plank weer op.

Gelukkig won het boek de ‘Gouden Strop’ en las ik het om die reden. Inderdaad, Enter is geschreven in een korte en bondige schrijfstijl. Niks mis mee, maar wel jammer van de mooie metaforen, wat mij betreft.

Met momenten is het boek spannend en maar het is voor mij geen page turner. De zoektocht door de verschillende werelddelen heeft weinig meerwaarde en Nederland lijkt er zelfs aan de haren bijgesleept.

De personages pakken me, met uitzondering van Gar, niet echt. Toch is het ook niet zo dat ze helemaal vlak zijn maar voor mijn gevoel toch meer geschreven voor een publiek dat meer houdt van de ‘mannen’ thrillers.

Enter gaat veelbelovend van start. Gaandeweg het boek wordt het wat minder en het plot is matig. Toch, al met al, ben ik blij dat ik het gelezen heb en bezorgde het me een aantal prettige leesuurtjes.

Schrijfstijl    3

Leesplezier   3

Spanning   3

Plot   3

Originaliteit   2

3 kraaien

Baukje