Mijn eerste kennismaking met deze schrijfster. Van het
nuchtere, scandinavische Valkuil van Arnaldur Indridason naar het bijna
sprookjesachtige Blinde Drift Van de Engelse Belinda Bauer.
Het kost amper een paar bladzijden om direct in het verhaal
te worden gezogen. De elfjarige Jack zit op een warme zomers dag met zijn
kleine zusjes in de auto op de vangrail. Ze hebben autopech. “Jij hebt de
leiding Jack, ik kom zo terug” zegt zijn moeder en loopt in de richting van de
praatpaal. De kinderen wachten en wachten, maar hun moeder komt niet meer
terug. Een paar dagen later wordt ze vermoord teruggevonden.
Het verhaal maakt een sprong van twee jaar in de tijd waarin
we zien dat Jack met zijn zusjes in het ouderlijk huis woont. Hun vader kon de
verantwoordelijkheid niet aan, zocht zijn heil in de drank en heeft het gezin
verlaten. Jack draagt alle verantwoordelijkheid nu en doet er alles aan om
buiten het zicht van jeugdzorg en onderwijs te blijven uit angst dat ze
kinderen in pleegzorg worden geplaatst. Door
hulp uit verkeerde hoek ontwikkelt Jack zich tot jeugdige crimineel om
in het onderhoud te voorzien. Dan ontdekt Jack bij toeval wie zijn moeder heeft
vermoord en raakt het verhaal in een stroomversnelling.
Als gezegd, het boek leest als een sprookje. Misschien ook
omdat er een paralel met het Engelse sprookje Goudhaardje wordt getrokken. De voorkant van het boek ondersteunt dit
gevoel ook: een tiener jongen met gesloten ogen, omhuld met dansend goudstof en
gouden letters blinde DRIFT.
Belinda Bauer schrijft haar zinnen met zorg, oog voor detail
en regelmatig doorspekt met emotie (humor, ontroering, pijn). Een quote over
een moeder (niet de moeder van Jack overigens): ‘ Mijn handen zijn opgezet,’
mopperde haar moeder. Ze had artritis, wat inhield dat ze soms gebukt ging
onder ondraaglijk leed, omdat haar diamanten ringen niet pasten. Ze klaagde er
voortdurend over tegen haar huisarts; ze had veel geld betaald voor de ringen
en had nu op de een of andere manier het gevoel dat het socialistische
gezondheidskartel van de National Healthservice gewoon niet wilde dat ze deze
droeg’ .
Belinda Bauer is in staat om zowel de kinderen als de
politieagenten geloofwaardig neer te zetten. De nachtmerries die Jack heeft sinds
de moord op zijn moeder vormen een soort van rode draad door het verhaal en
raken je als lezer in het hart Daarbij laat zij nog een paar markante
personages ten tonele verschijnen die het verhaal mooi inkleuren. Eigenlijk is
de moord op zijn moeder bijzaak. Het verhaal gaat vooral over de
overlevingsdrang van een tiener, over zijn vindingrijkheid en veerkracht. Ik
ben gegrepen door het verteltalent van Belinda Bauer waarbij het heerlijk is om
je mee te laten nemen in haar kleurrijke verhaal waarbij allerlei emoties een
plek krijgen. De moord en zelfs het oplossen ervan zijn echter niet het
belangrijkste. Hoewel de spanning wel
voortdurend aanwezig is en het plot origineel en bijzonder is uitgewerkt, zit
je niet nagelbijtend aan boek of ereader gekluisterd. Niettemin blijf je als
lezer nieuwsgierig naar hoe het verhaal afloopt. De schijnwerper staat vooral
op Jack en alles wat hij beleeft. Achteraf bleef ik nog wel een beetje kauwen
op het waarom de moord nu uiteindelijk gepleegd is. Maar misschien moet ik
gewoon vrede hebben in de titel van het boek…
Een ander minpuntje vind ik ook dat in het boek vanuit het
niets de vader van de kinderen weer opduikt.
Dat was iets te veel sprookjes gehalte voor mij.
Het einde van het boek laten vooral het effect op Jack zien
en gaan al niet meer over de moordenaar. Het einde past prachtig bij het
geheel. Eindelijk mag Jack de leiding loslaten.
Conclusie: een heerlijke lezend boek, knap geschreven (en
vertaald), bijzondere personages, goed en origineel plot. Intrigerend, niet nagelbijtend spannend.
Zeker de moeite waard om te lezen.
4 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten