 |
| c: Ruud Pos 2017 |
Hij is oprichter en eigenaar van een adviesbureau voor change management en communicatie. Van 2008 tot 2012 was hij voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs en de Stichting Gouden Strop, van 2013 tot 2016 penningmeester van de Stichting Lira.
Hij schreef 7 thrillers waar zijn laatste boek Exit net deze week uit kwam. Deel drie van de Reboundtrilogie.
Afgelopen woensdag 6 juni won hij met deel 1 Enter de Gouden Strop. Bij bekendmaking in onze facebookgroep klonk een anatal keren dat ze het boek niet kenden, maar het nu wel wilden gaan lezen. Ik las het boek onlangs en was verkocht door direct deel twee te gaan lezen. Een boek wat ondergesneeuwd is door alles wat uitkomt, maar verdiend opgepakt te worden.
Thrillerlezers mocht hem wat vragen stellen.
* In auteursland bent u goed bekend, bij onze lezers nog niet, dus wie is Willem Asman?
Willem Asman schrijft over mensen als jij en ik, die met de beste bedoelingen verstrikt raken in Grote Kwesties. Trouw schreef ooit “Eindelijk een spannend boek dat ook nog ergens over gaat” – een mooi compliment dat mijn ambitie goed samenvat.
*Waar kwam het idee vandaan van de Reboundtrilogie?
Iemand raadde me aan eens te denken over een vervolgserie, in plaats van telkens een heel nieuw universum rond mijn personages te creëren. De eerste versie van wat later Rebound werd, gaf antwoord op de vraag wat er vijftien jaar later is geworden van de hoofdrolspeelster uit mijn debuut, De Cassandra Paradox. Zij, in de oerversie van Rebound, is ondergedoken, wordt achtervolgd door mystery men, veiligheidsdiensten en door spoken uit haar verleden.
* Is schrijven iets wat u vanaf jongs af aan al wilde doen? Wat wilde u graag worden toen u klein was? Wanneer kwam het bovendrijven dat u kon schrijven?
Thuis was het woord in overvloed aanwezig – veel boeken, veel geschiedenis, veel Engelstalig, veel langspeelplaten van cabaret. Lang voor ik het begreep citeerde ik woord voor woord de oudjaarsconferences van Wim Kan. Mijn vader hield van toespraken, in een van mijn eerste herinneringen staat hij op, hij tikt tegen zijn glas; dan volgt het magische moment van verwachting in de stilte rond de tafel.
*Wie lijkt het meest op u: Oz of Gar? Oftewel heeft u veel dingen van u zelf meegegeven in het boek?
Ze zijn me beiden even dierbaar, beiden even autobiografisch. Het is fictie, maar alles is zeer persoonlijk.
* Als het verfilmd zou worden wie zou u zelf graag in de rol van de hoofdpersonages zien. Droom wild zonder restricties.
Ik pas bij deze vraag, als je het niet erg vindt. Een boek is een coproductie tussen schrijver en lezer. Als ik al te veel beschrijving op mijn karakters plak, ontneem ik de lezer de ruimte en het plezier om zelf een beeld te vormen. Uiteraard speel ik zelf, a la Hitchcock, een cameo.
* Plot u het verhaal van tevoren om het dan uit te gaan schrijven of neemt het verhaal u mee?
Ik doe beide, de kunst is te weten wanneer je de teugels moet laten vieren en wanneer juist niet. Bij Rebound, met vele spanningsbogen in de afzonderlijke delen, die allemaal ook weer moesten haken in de koepel van de trilogie, ontkwam ik niet aan meer plotten. Ondanks dat ik de lezers al vanaf de eerste pagina alles en iedereen liet wantrouwen, wilde ik tot de laatste punt blijven verrassen.
*Heeft u een bepaalde schrijfroutine?
Elke dag aan het werk, of je nu zin hebt of niet, of het lukt of niet, of het nu kerst is of je verjaardag of niet. Wat ontstaat is, wie weet, iets magisch, maar het begint met discipline.
* Bent u een veellezer? Wat zijn uw favoriete auteurs en waarom juist die?
Dat ben ik zeker. Tom Wolfe, Scott Turow, John le Carré. Nederlandstalig ben ik meer van W.F. Hermans, minder van Reve of Mulisch. Meer van Worthy dan van A.F.Th. Maar dat gezegd hebbend: ik stel mijn vooroordelen graag ter discussie. Soms word ik gegrepen door het plot of het karakter, maar altijd gaat het bij mij om stijl.
*Welke thriller raadt u aan als mensen met droge ogen beweren dat Nederlandse thrillers nooit goed zijn?
* Wat maakt een thriller een goede thriller?
Ik wil worden gegrepen, geïntrigeerd. Niet kunnen stoppen, ook al ben ik doodmoe en moet ik eigenlijk gaan slapen. En dan als het uit is, wil ik bevredigd zijn, maar ook uitgedaagd. De beste thrillers zijn meer dan een escape.
* Waarom moeten de mensen de Rebound trilogie gaan oppakken?
Dwang is een onbetrouwbare motivator, dus “moeten” zou ik het niet willen noemen. Als je van spanning en cliffhangers houdt, van mysterie en tempo en levensechte karakters, probeer dan Enter - Rebound 1. Dan kun je bepalen of je het eens bent met de jury van de BookSpot Gouden Strop 2018. En kun je me laten weten of het me gelukt is je tot de allerlaatste bladzijde van Exit – Rebound 3 te verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten