Titel: Want alles gaat voorbij, maar niets gaat over
Auteur: Jo Claes
Uitgeverij: Houtekiet
Bladzijde: 428 pagina’s
Auteur: Jo
Claes (1955) is een Vlaamse auteur, en daarnaast leraar Engels en
Nederlands. Hij schreef een aantal novelles en romans en publiceerde
bestsellers over mythologie, hagiografie en iconografie.
Voor zijn debuut, de verhalenbundel De Stenen Toren ontving Claes de Debuutprijs. In 2008 verscheen De zaak Torfs, de eerste misdaadroman met de Leuvense inspecteur Thomas Berg als hoofdpersonage. Voor het zevende deel in de reeks, De mythe van Methusalem, won Claes in 2014 de Knack Hercule Poirotprijs. Een jaar later werd het boek bekroond met De Gouden Strop 2015. De jury prees Claes voor zijn gebruik van een aantal klassieke elementen van de thriller, het intelligente verhaal, de spanning, en het met veel vaart en beeldend beschreven verhaal.
Voor zijn debuut, de verhalenbundel De Stenen Toren ontving Claes de Debuutprijs. In 2008 verscheen De zaak Torfs, de eerste misdaadroman met de Leuvense inspecteur Thomas Berg als hoofdpersonage. Voor het zevende deel in de reeks, De mythe van Methusalem, won Claes in 2014 de Knack Hercule Poirotprijs. Een jaar later werd het boek bekroond met De Gouden Strop 2015. De jury prees Claes voor zijn gebruik van een aantal klassieke elementen van de thriller, het intelligente verhaal, de spanning, en het met veel vaart en beeldend beschreven verhaal.
Cover: Typische cover
voor Jo Claes, met Thomas Berg in de hoofdrol. Ieder boek heeft een foto met
een standbeeld uit Leuven. Het is altijd weer de vraag waar het standbeeld voor
staat en waar of hoe het in het verhaal past. Ook deze foto is door zijn
dochter Uschi Claes gemaakt. Mooie samenwerking, eentje waar je dankbaar en
trost op mag zijn.
Achterflap:
Op een avond in april wordt Thomas Berg, hoofdinspecteur bij
de federale politie van Leuven, omvergereden. Zijn arm is gebroken, de
chauffeur pleegt vluchtmisdrijf. Een week later wordt een bevriend echtpaar van
Berg vermoord. De dader laat hen op een bizarre manier achter, vastgebonden op
stoelen en met een plastic zak over hun hoofd. In hun onmiddellijke nabijheid
treft de politie een cijfer aan. Omdat Berg met ziekteverlof is en de
slachtoffers kende, mag hij het onderzoek niet zelf voeren. Zijn frustratie en
machteloosheid worden nog groter wanneer een tweede koppel uit zijn
kennissenkring op dezelfde wijze wordt gedood. Ook dit keer laat de dader een
getal achter. Berg is ontzet wanneer hij ontdekt dat de moorden verband houden
met zijn verleden en met de grote liefde van zijn leven. Tegen het bevel van
zijn superieuren in gaat hij zelf achter de moordenaar aan.
Mijn mening:
Het twaalfde deel alweer in de reeks met hoofdinspecteur
Thomas Berg in de hoofdrol. In dit deel is Thomas minder of zelfs voor een
groot deel niet betrokken bij de lopende zaken.
Door een aanrijding is Thomas zodanig gewond geraakt,
dat hij met ziekteverlof moet en derhalve niet de
leiding heeft. Het is erg frustrerend voor Thomas om thuis te moeten
blijven en zich nergens mee te mogen bemoeien. Zeker als het moordonderzoek dat
gaande is, twee vrienden van hem betreft. Het bevriende echtpaar is
vermoord in hun eigen huis en de werkwijze is vreemd te noemen voor een
roofmoord. Dat het bekenden van Berg betreft
is nog een reden dat Thomas niet aan de zaak mag werken.
De frustratie en koppigheid van Berg zorgt voor spanningen
binnen het team en verontwaardiging bij zijn leidinggevende. Thomas zou Thomas
niet zijn en blijft zich bemoeien met de zaak. Hij loopt zelfs het risico om op
non-actief gezet te worden.
Als er nog meer moorden gepleegd worden met dezelfde
werkwijze en binnen zijn kennissenkring, is het duidelijk voor Berg, hij zal in
zijn verleden moeten gaan graven en op zoek gaan naar aanwijzingen. Wie wil hem
wreken en waarvoor?
En terwijl ik daar zwaargewond in bed lig, moet ik
hopeloos toekijken hoe mijn vrienden een voor een worden vermoord. Gruwelijker
kan toch niet. Zoiets is de pure hel. Op die manier doe je iemand oneindig meer
afzien. Dat is veel erger dan je slachtoffer gewoon doodrijden
In dit boek krijg je regelmatig een inkijkje in het verleden
van Thomas Berg. Zelf waardeer ik het altijd enorm om de hoofdpersoon op zo’n
manier beter te leren kennen. Lezers van deze serie hebben allemaal één vraag
die steeds onbeantwoord bleef, in dit boek krijgen ze daar eindelijk antwoord
op!
Jo Claes weet je als lezer ook dit keer weer te bekoren met
zijn fantastische schrijfstijl. De personages worden nog verder uitgediept
en leer je zo nog beter kennen. Vooral door de inkijk in het verleden van
Thomas Berg, is zijn personage gegroeid. Het boek leest heerlijk weg en
voor je er erg in hebt is het uit.
Wat een beetje spijtig is aan dit verhaal, is dat ik al een
idee had hoe het in elkaar zou kunnen zitten. In welke hoek de dader gezocht zou
moeten worden en helaas was dat ook het geval. In deze reeks heb ik het nog
nooit bij het juiste eind gehad, wat betreft de afloop. Jo Claes weet je
normaal gesproken steeds op het verkeerde been te zetten, om dan uiteindelijk
met een Sage of en mythe naar een verrassende einde toe te werken. Vandaar dat
mijn eindoordeel dit keer iets lager uitvalt dan gebruikelijk. De boeken met
Thomas Berg in de hoofdrol blijven tot mijn lievelingsboeken behoren. Ik wacht
nu alweer met smacht op het vervolg!
Beoordeling:
Originaliteit: 3
Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Spanning: 3
Plot: 3
Drie en een halve kraai voor “Want alles gaat voorbij, maar
niets gaat over” van Jo Claes.
Lilian
Geen opmerkingen:
Een reactie posten