Papa van Jesper Stein

“Eerst je handpalmen daarna alle vingers zodat het bloed langzaam wegsijpelt en je ze niet niet kunt bewegen zonder te schreeuwen, maar het doet zoveel pijn dat je ook schreeuwt als je ze niet beweegt.”

Axel Steen, voormalig commissaris bij de politie in Kopenhagen, werkt voor de Deense inlichtingendienst en wordt ingezet bij een internationale undercoveroperatie die is bedoeld om de Russische maffiabaas Grigor Grigovich, ook bekend als Papa, op te pakken.
Steen infiltreert in het Amsterdamse criminele milieu en legt via hun contacten met de Russische maffia. Het lukt Steen om onder grootste geheimhouding een afspraak met Papa te maken in Kopenhagen.
Papa wil grote hoeveelheden cocaïne kopen in ruil voor wapens die naar Syrië getransporteerd zullen worden. Maar als Steen en Papa elkaar eindelijk in Kopenhagen ontmoeten heeft Papa zijn eisenpakket aangepast en stelt hij nieuwe voorwaarden. Wat volgt is een bloedstollende race tegen de klok waarbij de internationale inlichtingendiensten er alles aan doen om de Russische maffiabaas in handen te krijgen. Daarbij is Steen zijn leven niet zeker.

Dit boek beloofde een mix van spanning, gruwelijkheid en nagelbijtend verhaal te zijn, maar helaas kan ik me niet er in vinden. Het verhaal is leuk, maar lang niet zo gruwelijk als ik gehoopt had. Heel jammer, want het gehele boek gaat eigenlijk over hoe Steen in het criminele circuit infiltreert. Dat maakte het voor mij een beetje langdradig. De kluisroof is wel leuk neergezet met hier en daar een verrassingselementje erin, maar niet zo verrassend want ik had al vrij snel in de gaten hoe het verhaal zich zou ontwikkelen.

Waarschijnlijk had ik teveel gehoopt op duistere afrekeningen, gore wraakacties of tot in detail beschreven gruwelijkheden die een mens een ander kan aandoen aangezien Russen niet echt de meest menslievend volkje kan zijn maar helaas werd ik hierin een beetje teleurgesteld. Als er iets meer van dat erin had gezeten, had het voor mij echt een top verhaal kunnen zijn.

Maar is het verhaal dan zo slecht? Eigenlijk ook weer niet. Het verhaal leest wel lekker weg en is niet al te moeilijk opgezet. Ik vind het wel jammer dat sommige lijntjes slordig zijn afgewerkt ( of moet ik afgeknipt zeggen? ) De liefde tussen Alex en Christine was kort en hevig maar hierin had ook iets meer spanning in gemogen. ( of weggelaten worden) .

Ook vond ik de namen niet echt heel origineel en soms ronduit verwarrend. Namen als Jens Jessen, Hans Hauser , maar ook Mòrk en Moll deden mij af en toe in de verwarring brengen. Wie was wie nu ook alweer en wat deed die?

Komt dit boek in mijn kast?: nee.

Hoop ik meer te lezen van deze auteur?: Misschien dat ik nog een boek van hem een kans geef.

Zal ik het aan anderen aanbevelen: Als je meer van actie houdt dan spanning dan wel.

Ik geef dit boek 3 kraaien.