Danny Vanhamel, memoires van een ex-gangster door Peter Boeckx

De auteur Peter Boeckx is ook televisiemaker en heeft een vierdelige documentaire  genaamd Ex-gangster , waar de in Belgie wereldberoemde crimineel Danny Vanhamel zit. In de jaren 80 pleegde hij vele roofovervallen en ontvoerde Anthony De Clerck, een jong kind van een daar beroemde textielmagnaat.
Deze Peter Boeckx schreef dit boek over de jeugd van Vanhamel, hoe hij crimineel werd en over het leven in en na de jaren vastzitten.

Het verhaal van een man die vanuit zijn wat armoedig thuis een onuitstuitbare geldingsdrang ontwikkelde en zo op het verkeerde pad terechtkwam. Maar evengoed had hij met al zijn talent een succesvol ondernemer kunnen worden. Criminaliteit is zelden een zwart-witverhaal.

 Het is een open boek geworden, waarin deze Vanhamel bijna alles op tafel lijkt neer te leggen. Ja, hij had een moeilijke jeugd waar veel ruzies waren en hij ook regelmatig de harde hand van zijn vader mocht voelen.
Om geld te hebben, want thuis was er nauwelijks geld voor dingen, begon deze Danny met overvallen. Zo waren de Securitas geldtransporten een dankbaar doel en gaven zelfs medewerkers van dit bedrijf tips wanneer hij kon toeslaan. Uiteindelijk belandt hij met een groepje kerels die besluiten iemand te gaan ontvoeren om zo meer geld te kunnen vangen. Zoals het vaak vergaat, verraadt iemand wel de een of ander en wordt hij alsnog ook opgepakt. Wat voor deze man pleit is dat hij zelf nooit iemand erbij lapte. Zijn eergevoel was wat dat betreft hoog. De mening van de lezer over het ontvoeren van een klein kind zal bij de meeste mensen wel hetzelfde zijn en valt ook geen excuus voor te bedenken. Hijzelf heeft van die kwestie , van alle dingen die hij deed, ook als enige spijt.

Door mijn oude werk heb ik al eerder vele verhalen gehoord hoe het in gevangenissen er aan toe kan gaan, maar het is toch altijd weer schokkend hoe corrupt ook daar de mensen zijn, zodat zware criminelen extra verwend worden met bezoekjes van hun partner, feestjes, drugs enzovoort.

Het boek vind ik zo eindigen dat ik bijna medelijden met deze Danny Vanhamel krijg. Hij is vervroegd vrijgelaten van zijn levenslang en vorig jaar november verliep zijn voorwaardelijke periode. De band met zijn zonen is niet erg goed te noemen en zijn vrouw Marina is een zelfstandige sterke vrouw geworden die niets meer klakkeloos van Danny aanneemt. Zijn zonen Gerry en Wesley zagen hem nooit en nemen niet zomaar het ouderlijk gezag van hem aan. Hij kan geen affectie tonen aan zijn vrouw , maar knuffelt zijn honden bijkans dood. De gelukkigste momenten van de dag zijn voor hem als hij s'avonds zijn paard een biet geeft. Hij heeft geen toekomstdromen en het leven mag van hem afgelopen zijn, zonder dat hij zelfmoordneigingen heeft.