“ Van struiken langs het spoor die in brand stonden en waar
stukjes vlees in hingen.”
River
Cartwright wordt gedumpt in Slough House, het afvoerputje van de Britse
inlichtingendienst. Agenten die een missie hebben verknald, zoals hij, moeten
hier onder leiding van de kleurrijke Jackson Lamb hun dagen slijten als
pennenlikkers. 'Trage paarden', zo worden ze genoemd. Op een dag als River naar
zijn werk gaat, wordt een jongeman gekidnapt. De gijzelnemers kondigen aan dat
ze hem tijdens een livestream zullen onthoofden. Hiervan hebben River en de
andere ballingen in Slough House gedroomd: eindelijk een nieuwe kans om zich te
bewijzen. Maar hoe dieper ze in deze zaak duiken, des te verwarrender die
wordt. Is het slachtoffer wel wie hij lijkt? En wat hebben de kidnappers te
maken met een uitgerangeerde journalist? Mick Herron voert in deze sensationele
thriller bonte personages op, die stuk voor stuk een verborgen agenda hebben.
Trage paarden is vanwege alle verrassende verwikkelingen, verbanden met de
actualiteit en spotternij een ijzersterk begin van een ijzersterke serie.
Het boek begint meteen al
met een spannend hoofdstuk en ik zat meteen in het verhaal. Heerlijk als een
boek mij meteen weet te pakken. Echter was het van korte duur. Na deze actie
komt er eigenlijk weinig actie meer .Tot op het moment dat de kidnapping dreigt
te mislukken wordt het verhaal spannend, maar daarvoor moet je wel ruim door
driekwart boek heen worstelen. De rest van het verhaal is eigenlijk een
voorstelrondje van alle personages en wat hun hebben gedaan om in het Slough
House te belanden.
Helaas verloopt het
verhaal nogal springerig en je gaat bijvoorbeeld van het koffiehuis naar het
kantoor en dan zit je weer in het koffiehuis en weer terug naar het kantoor en
dat in 1 hoofdstuk. Door dit vond ik het verhaal lastig te volgen.
Ook wordt er veel gebruik
gemaakt van zinnen die constant herhaald worden, tot soms wel 4x in 1 alinea.
Het voegde voor mij geen meerwaarde aan het verhaal toe, meer irritatie.
Daarbij loopt het verhaal
niet echt lekker soepel. Om een voorbeeld te geven: Het ene moment ligt River
nog te vechten met een inbreker en daarna ligt hij in een voorraadkast.
Ook de vertaling liet wat
te wensen over. Zinnen als “Jezus barstte in tranen uit”, “ Je hebt het verknold” , en “ proefje geven van hun eigen medicijn”
zijn slechts voorbeelden waar ik me niet overheen kon zetten.
Maar was het boek dan
slecht? Nee dat ook weer niet, maar een echt topper was het ook niet. De
personage zijn echt over nagedacht en zeer goed uitgewerkt. Ook de verborgen
agenda's van iedereen is goed weergegeven en er is geen draadje opgelaten. Er
had van mij wel wat meer spanning in gemogen. Zeker vanaf het 2e hoofdstuk tot
aan bladzijde 215. Daardoor mist het boek van mij net de nodige spanning wat
een ijzersterke thriller nodig heeft.
Komt dit boek bij mij in
de kast?: Nee!
Hoop ik meer van deze
auteur te lezen?: Het is niet echt mijn soort boeken, dus nee.
Zal ik dit boek
aanbevelen aan anderen?: Niet heel snel.
Door het einde heeft het
boek toch 3 kraaien van mij gekregen ( maar ook echt alleen het einde heeft het
boek van mij een voldoende gekregen).
Tamara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten