Titel:
Ik weet alleen mijn naam nog.
Auteur:
CJ Cooke
Uitgeverij:
Harper Collins
Verschenen:
16 maart 2018
Achterflap:
Hoe
goed ken je je partner echt? Een vrouw wordt wakker op een strand, haar lichaam
zit onder de schrammen en blauwe plekken. Ze heeft geen idee wie ze is of hoe
ze daar terecht is gekomen. Ze wordt opgevangen door vreemden en probeert er
stapje voor stapje achter te komen wat er is gebeurd. Een man krijgt een
telefoontje: zijn vrouw is weg en heeft hun baby en hun peuter alleen
achtergelaten. Haar auto staat op de oprit en haar mobieltje, portemonnee en
paspoort liggen nog thuis. Er zijn geen sporen van inbraak of geweld. Maar er
is wel met de babycamera's geknoeid - iemand hield hen in de gaten. Dit
overkomt een jong gezin in Londen. Er wordt een landelijke zoekactie
georganiseerd. Elke aanwijzing die de politie vindt, wijst erop dat iemand
liegt. De radeloze echtgenoot, de verwarde vrouw of een lachende derde? Niemand
weet het antwoord op de vraag: waar is Eloïse
Cover:
Een
jonge vrouw kijkt uit over water. Haar gezicht wordt deels uit het zicht
ontnomen door haren die in natte slierten voor haar gelaat hangen.
In
grote zwarte letters staat de titel prominent op de cover met daarboven in iets
kleiner lettertype de naam van de auteur. Helemaal bovenaan, in nog kleiner
lettertype, staat ‘Je wordt wakker op een eiland en weet niets meer. Wat zou je
doen?’
Het
kleurgebruik is voornamelijk in diverse grijstinten terwijl de vrouw in diverse
roodbruine tinten staat afgebeeld.
Mijn
mening:
Ik
vind het een mooie cover. Hoewel het kleurgebruik vrij minimalistisch gehouden
is, past dit goed bij de sfeer van mystieke verlatenheid die de afbeelding
oproept.
De
titel staat erg groot op de cover en met mijn eerste blik stoort me dat niet.
Als ik iets langer kijk is het wel echt dominant aanwezig.
Het
boek zou ik zeker oppakken in de winkel. Na het lezen van het verhaal vind ik
de foto ook goed gekozen. Hij sluit naadloos aan bij de inhoud van het boek en
daar hou ik van.
Samenvatting
verhaal:
Het
verhaal heeft twee verhaallijnen. Eén gedeelte speelt zich af op een Grieks
eiland waar we Eloise volgen. Zij is daar aangespoeld en opgevangen door twee
mannen en vrouwen die haar even onbekend zijn als dat zij dit voor zichzelf is.
Eloise is haar geheugen kwijt maar de anderen op het eiland lijken wel meer van
haar te weten. Zij houden echter hun kaken stijf op elkaar en Eloise moet zelf
ontdekken wie ze is.
De
twee mannen en twee vrouwen lijken in de eerste instantie vrienden van elkaar
en lijken ook het beste met Eloise voor te hebben. Maar is dit wel zo?
Hoe
meer flarden van Eloises leven in haar brein zichtbaar worden hoe vreemder haar
helpers zich gaan gedragen. Willen zij Eloise wel laten gaan of willen ze haar
voor altijd vasthouden op het eiland.
Is
Eloise vrijwillig verdwenen of is zij ontvoerd?
In
het andere deel wordt de lezer deelgenoot gemaakt van het leven in Londen dat
Eloise achterliet. Haar man, haar twee jonge kinderen en haar grootouders
proberen samen met de politie erachter te komen wat er met haar gebeurd is.
Ieder
gaat op zijn eigen manier met de onzekere situatie om en dit zorgt voor
botsingen en verwijderingen. Als er ook nog met de babycamera’s geknoeid is,
die de jonge ouders door het hele huis hebben staan, en er beelden openbaar
worden die de man van Eloise liever geheim had willen houden wordt de sfeer er
niet beter op.
Wie
of wat is verantwoordelijk voor Eloises verdwijning. En ligt de reden van haar
verdwijning in het heden of in haar verleden?
Mijn
mening:
Ik
vond het wel een oké boek. Vrijwel meteen weet Cooke mij in het verhaal te
trekken en al vrij snel krijg ik een goed beeld van, met name, de personages
die achterblijven. De dynamiek tussen hen, de verwachtingen, de
teleurstellingen, worden levensecht en helder beschreven.
Het
stuk waarin Eloise op het Griekse eiland wordt gevolgd is het mindere deel van
het boek. Hoewel ook deze verhaallijn goed begint wordt het op een gegeven
moment wel heel veel van hetzelfde en weet ik het wel. Of het klimaat rondom de
Griekse eilanden werkelijk zo vol zit met heftige stormen en extreme regenval,
ik weet het niet, maar graag had ik wat afwisseling gezien in de manier waarop
de spanning werd opgebouwd. Dit maakt, daar waar het verhaal zo goed begon, het
middenstuk een peper- en zoutverhaal.
De
ontknoping vond ik wel erg goed bedacht hoewel de feel good twist van mij dan
weer niet had gehoeven. Ik bedoel, het is een thriller hè. Als ik behoefte heb
aan een happy end ondanks alles haal ik De Gebroeders Grimm wel uit mijn kast.
Is
dit boek een must read? Nee, dat niet.
Is
het zonde van je tijd om het te lezen? Nee, ook niet.
Wat
mij betreft een prima boek om gelezen te hebben maar niet iets dat nog lang
blijft hangen.
Conclusie:
Originaliteit:
4
Leesplezier:
3
Psychologie:
4
Schrijfstijl:
3
Spanning:
2
Plot:
3
3
kraaien.
Baukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten