Arrowood van Mick Finley

“De rijken Londenaren gaan met hun problemen naar Sherlock Holmes. De rest naar Arrowood” , is de tekst op de voorkant van de omslag, Dus je verwacht een verhaal in de stijl van de bekende Sherlock Holmes. En dat krijg je ook degelijk.
Het speelt zich af tegen de achtergrond van Londen eind 19e eeuw en die sfeer word uitstekend weergegeven door de auteur. Je waant je daar in de grauwe straten en proeft het enorme verschil in rijk en arm.

Het hoofdpersonage is William Arrowood, die woest wordt als de successen van Sherlock Holmes aangehaald worden. Ook is hij een stevige drinker. Net als Holmes zijn Watson heeft die de verhalen vertelt, heeft Arrowood zijn Barnett als verteller in dit boek. Sherlock Holmes wordt regelmatig benoemd in het verhaal als degene die wel populair is en vele zaken kan oplossen. Het lvert regelmatig echt komische scenes op. Arrowood wordt goed uitgediept. Eigenlijk wordt hij door de auteur best wel als een vervelende arrogante irritante en egoistische man neergezet die alles beter weet en slecht fouten kan toegeven.

Op een dag komt Caroline  Cousture met het verzoek haar broer Thierry te gaan vinden om wie zij zich erg zorgen maakt. Echter blijkt de zaak heel wat ingewikkelder te zijn dan wat de vrouw hen voorspiegelde.
Daar Thierry werkte voor Cream, de grote crimineel, betekent dat het duo opnieuw in aanraking komt met hun grootste vijand. Ietwat angstig gaan ze het avontuur toch aan.
De zaak neemt vele verrassende wendingen en blijkt geheel anders inelkaar te zitten dan op het eerste gezicht leek.. Elke keer opnieuw wordt het plot verder uitgesponnen en begint het ook voor jou als lezer een ingewikkeld spinnenweb te worden. Ik raakte soms even de draad kwijt wie wie was en wat hij nu precies in het verhaal deed. De teksten zijn ook vaak met humor besprenkeld, maar misschien had de auteur iets minder onderwerpen moeten gebruiken, want er komt wel heelvveel thema;s voorbij, zoals wapenhandel, vrouwenhandel, ontvoering, moord, mishandelingen, klasseverschillen, armoede. Ik heb mij prima vermaakt, maar ik hou ook wel van die oude sfeer. Of het net zo goed is als Sherlock Holmes (ik hoor nu Arrowood tekeer gaan haha)? Laat ik zo zeggen; ik heb echt genoten en past qua sfeer en stijl perfect naast de boeken van Conan Doyle.

Vier kraaien voor Arrowood

Ink