Voltooid van Mariska Overman

Achterflap: Een gruwelijke moord. Een boodschap. Is dit slechts het begin? Een onbekende man wordt dood aangetroffen in het bos. Uit zijn borst steekt een tak met een witte vlag met de tekst: KLAAR.

Isabel Dieudonné, specialist postmortale zorg en ex-rechercheur, wordt bij deze zaak betrokken. Wie heeft deze bizarre moord gepleegd, en vooral: waarom? Welke boodschap wil de dader overbrengen? En misschien belangrijker nog … blijft het bij dit ene slachtoffer?

Mijn menig: De achterflap is voor mij voldoende om het boek te gaan lezen. Wat me steeds door het hoofd schiet, bij het lezen van de achterflap, is de moord op Theo van Gogh waar ook een boodschap op zijn borst werd achtergelaten door de moordenaar. Ik ben benieuwd of het boek raakvlakken heeft met dezelfde motieven als de moord op deze man.

Cover: Voor de cover zijn warme, wat mysterieuze kleuren gekozen. Het woord voltooid staat in helder roze gedrukt en de regel: Een gruwelijke moord. Een boodschap. Is dit slechts het begin!, staat in wit. De foto van de cover toont een onderarm van een jonge vrouw die in water drijft.

Mijn menig: De cover is zonder meer mooi en mist zijn doel, oppakken in de boekhandel, wat mij betreft niet. Nu ik het boek uitheb stoort juist dit me. Voor mij is dit, het oppakken van het boek, namelijk het enige doel van de cover, want de hele afbeelding heeft geen enkel verband met het verhaal. Dit net zoals bij het eerste boek Hoofdzaak van Mariska. Als lezer voel ik me nu gemanipuleerd en dat laat geen fijn gevoel achter.

Het verhaal: In het bos wordt een lichaam gevonden, verstopt onder bladeren, met een tak in zijn borst met daaraan een vlag met het woord: klaar. Isabel gaat, samen met haar team, aan de slag om de dader te vinden. Enkele dagen later wordt opnieuw een lichaam in het bos gevonden met eveneens een tak in de borst, nu met het woord: voltooid.

Het rechercheteam neemt, behalve Isabel als adviseur, ook Sven in de arm, een man met kennis van daderprofielen. Terwijl de officier van justitie hen in de nek hijgt lijkt het wachten op een nieuwe actie van de dader. Diverse scenario’s worden overwogen en in net team lijkt tweespalt te ontstaan.

Mijn mening: Het eerste boek van Mariska vond ik matig. Op mij kwamen handelingen binnen het rechercheteam ongeloofwaardig over en ik vond, met name het middenstuk, saai. Ik ben erg benieuwd of Mariska gegroeid is als auteur.

Mijn conclusie is dat dit zeker het geval is. Personages worden beter uitgediept maar blijven andere nog wel aan de vlakke kant, zoals Tim en Harry, maar dit doet geen afbreuk aan het verhaal.

Qua spanning kan ik deze conclusie helaas niet trekken. Met name het middenstuk is wederom saai en zelfs langdradiger ten opzichte van Hoofdaak. Eigenlijk is alleen de gezondheidstoestand van Peter het enige wat mij nog echt verwachting geeft. Voor een thriller is dit uitermate mager. Daarbij komt dat de grote mate van uitleg geven over onder andere voltooid leven, mij stoort. Met enige regelmaat heb ik het gevoel dat ik een studieboek voor lageropgeleide aan het lezen ben in plaats van een echte thriller. Wel vind ik het kritische thema een gouden vondst. Maatschappelijke dilemma’s verpakken in een goed leesbaar boek vind ik subliem en is iets dat ik vaker in boeken van De Crime Compagnie ben tegengekomen al, en daar kom ik weer, leest Voltooid dan soms toch teveel als een informatiefolder en dat maakt dat ik soms hele stukken tekst moet teruglezen omdat ik mijn aandacht niet bij het verhaal kan houden.

Voltooid is een tweede deel in de Isabel Diedonné-serie. Zelf hou ik niet van series omdat ik graag zelf wil bepalen in welke volgorde ik boeken lees en dat niet door de auteur wil laten bepalen. Ik ben erg benieuwd of Mariska het lukt haar delen goed los van elkaar te kunnen lezen. Mijn conclusie is een Nee. Wel wordt er in Voltooid voldoende terugverwezen naar wat er eerder in Hoofdzaak gebeurde maar dat is ook meteen de doodsteek voor het eerste deel. Er worden zoveel spoilers weggegeven dat, na het lezen van Voltooid het lezen van Hoofdzaak niet meer aantrekkelijk is.

Het verhaal laat wat open eindjes over en daar hou ik van. Wel mist daardoor het plot wat aan kracht omdat ik de motivatie om te moorden dan weer liever niet als open einde zie. Een pluspunt is voor mij dat ik het geen afgeraffeld plot vind. Vaak zie je in thrillers dat op het eind van het boek, nog snel een plot geschreven moet worden, maar Mariska lukt het om hier goed gedoseerd naartoe te schrijven.

Het nawoord, dat we van de auteur echt moeten lezen, heeft voor mij geen meerwaarde en sluit eerder aan bij wat ik al eerder ervoer, het extra uitleggen van zaken. Mij geeft het het gevoel in een klas te zitten waarin de lerares de leerlingen nog maar eens verduidelijkt wat deze leerlingen al weten of waar ze liever zelf een oordeel over hadden gevormd. Jammer.

Eindconclusie: Mariska heeft zeker een goede ontwikkeling doorgemaakt qua schrijven. Haar woordkeuzes zijn vaker mooi, al zijn sommige woorden wat ouwelijk gekozen en worden bijvoorbeeld de weersomstandigheden te overvloedig beschreven. Het is een prima boek om te lezen al is het voor mij geen must-read. Op het vlak van spanning valt nog veel te winnen en ook het vele uitleggen mag voor mij in een volgende thriller achterwege blijven evenals de postmortale zorg. Na twee boeken heb ik daar wel voldoende over gelezen en ben ik benieuwd of Mariska ook buiten haar veilige comfortzone kan schrijven.

Een laatste advies aan Mariska, graag de volgende keer een cover die bij het boek past en niet slechts bedoeld is om de lezer het boek op te laten pakken.

Originaliteit: 4

Leesplezier: 2,5

Psychologie: 3

Spanning: 2

Plot: 3

Drie kraaien

Baukje