Toni Coppers ondervraagd

Toni Coppers is vooral bekend rondom zijn boek met Liese Meerhout. In 2018 is hij tien jaar bezig met deze serie. Voor zijn boeken won hij al meerdere prijzen.
In opdracht van VTM werd de Liese Meerhout-serie in Antwerpen verfilmd tot een tv-serie, getiteld Coppers. De 13-delige serie werd uitgezonden tussen begin januari en eind maart 2016.
Elk jaar lopen wij de auteur tegen het lijf in Antwerpen op de Boekenbeurs em wij mochten hem ondervragen



*Wil je jezelf aan de hand van vijf kenmerken voorstellen aan de lezers?

Schrijver. Vader. Man. Vriend. En een nogal mild mens voor wie ‘mededogen’ een hele mooie eigenschap is. 

* Ik begreep dat je pas op je 40e ben gaan schrijven: waarom duurde het zo lang en waarom kwam toen opeens wel de drang tot schrijven?

Waarom het zo lang duurde? Het leven, denk ik, dat is de eenvoudigste verklaring. Ik ben als pas afgestudeerde aan de slag gegaan bij de openbare omroep en dat is zo’n fascinerende biotoop dat je van het ene in het andere rolt en niet echt stil staat bij andere dingen. De zin om te schrijven was er altijd, alleen vertaalde die zich in teksten voor documentaires en occasionele reportages. Pas later –ik ben in alles een laatbloeier- durfde ik het grotere werk aan. 

* Je schreef voor je je waagde aan thrillers komische boeken, niet?

Ik debuteerde met De Beha van Madonna, een bundel literaire reisbrieven. Ik was in die tijd reisjournalist voor de VRT (Radio 1), en produceerde toen meerdere reisprogramma’s bij de openbare omroep. Tien jaar later begon ik “echt” als schrijver met Dixit, een pastiche rond een communicatiegoeroe, een jaar later gevolgd door de sequel op Dixit, Heilige Nachten. Dat gaf me echt het zetje dat ik nodig had om als volbloed misdaadschrijver aan de slag te gaan.

Van waar de overstap naar thrillers?

Omdat het gaat over fundamentele ethische vragen, over goed en kwaad en de dunne lijn daartussen. Over diepmenselijke zwakheden maar ook over de empathie voor de uitschuivers die je als mens kunt maken –vaak met afschuwelijke gevolgen.

* Lees jezelf graag thrillers? 

Neen. Wél misdaadromans –en ik maak graag een onderscheid omdat het voor mij belangrijk is. Thrillers moeten het vooral hebben van de spanning, misdaadromans van het verhaal en de personages, en ik ben veel meer geïnteresseerd in het tweede dan in het eerste. 

    *Noem eens wat thrillers die jou goed bevielen?

Fred Vargas schrijft mooie, intelligente misdaadromans die voornamelijk in Parijs spelen, Volker Kutscher schrijft goede historische misdaadromans over Berlijn. De meester blijft natuurlijk John Le Carré –voor mij tenminste. 

* Je koos voor je lange serie een vrouwelijk hoofdpersonage Liese Meerhout. Hoe is dat om vanuit een vrouwpersoon te schrijven?

Ik ken haar ondertussen erg goed, denk ik, voor mij is ze ook een bestaande vrouw. Dat kan niet anders. Ze evolueert natuurlijk, net als je zelf als mens evolueert. Ik vind haar nog steeds een prachtige vrouw met het hart op de juiste plaats. Ze is technisch niet de beste flik, daarvoor is ze nogal wanordelijk en heeft ze te veel lak aan regels en procedures. Maar wat ze niet heeft aan technische bagage, maakt ze ruimschoots goed met haar empathie. Ze gaat door een muur voor mensen, ze wordt woest van onrechtvaardigheid.

Ik heb voor een vrouw gekozen omdat ik het cliché van de knorrige, oude mannelijke commissaris beu was, de brompot die een drankprobleem heeft, hoekig en nors is tegen vrouwen, alleen op de wereld staat. Ik wou daar een vrouw tegenover stellen die midden in de wereld staat en die met vallen en opstaan haar geluk probeert te maken en gelooft in wat ze doet: de wereld proberen een tikkeltje rechtvaardiger te maken.

* Is jouw inspiratie oneindig om met deze reeks verder te gaan?

Het een is niet noodzakelijkerwijs gebonden aan het ander, vind ik: ik denk dat ik altijd wel misdaadromans zal schrijven omdat het genre me zo boeit en ik er heel veel in kwijt kan, maar zodra ik voel dat Liese Meerhout uitverteld is of dat het bandwerk wordt, begin ik aan iets anders.

* Voor De zaak Margritte koos je voor Berger, een rouwende man die het leven zonder zijn geliefde niet meer ziet zitten. Je hebt de man ongelofelijk goed neergezet. Het verhaal was zo inlevend. Hoe kwam je aan dit personage?

Ik wou al een tijd iets doen met de aanslagen in Parijs en Brussel, en met de fundamentele vragen die dergelijke drama’s ons doen stellen: waar eindigt mijn vrijheid en begint die van een ander? Overwint de liefde écht de haat of wensen we dat alleen maar? Ik wou een man neerzetten die het belangrijkste in zijn leven kwijt is –de liefde- en daar niet mee in het reine komt. Hij moet een nieuw doel in zijn leven vinden, en hij vindt dat met véél vallen en opstaan. 

* Is het echt een eenmalig uitstapje of komen er meer verhalen met Berger. Ik heb de man in mijn hart gesloten namelijk en zou zeer graag een vervolg zien.

Ik volg je: het was bedoeld als een solo project, maar de man heeft ook mijn hart gestolen, hij zit onder mijn huid. Ongetwijfeld komt er een kort of lang vervolg, alleen weet ik vandaag nog niet hoe. 

* Van je boeken rondom Liese Meerhout is een tv reeks gemaakt op VTM. Hoe was dat voor jou om te zien? Hoe waren de reacties rondom de serie?

De reacties waren zeer lovend, zowel van de pers als van het publiek. Dat maakt me ontzettend trots, natuurlijk!




* Je won al verschillende prijzen, wat heb je nog op je lijst staan wat je graag zou willen?

Elke prijs die je krijgt, is een erkenning van een competente jury, daar kan je dus alleen maar blij om zijn. Maar elk verkocht boek is een erkenning van een lezer of lezeres die daar zijn of haar tijd en geld aan wilt spenderen, en dat is de grootste erkenning en de grootste prijs die je als schrijver kunt krijgen. 


Dan nog wat ander soort vragen:


*Waar knap je op af bij mensen?

Bullenbakkerij. Agressiviteit. Opgeblazen ego’s. 

*Wat is jouw quilty pleasure?

Koetjesreep. En ‘Allo allo’ op de dvd-speler. 


*Wat is jouw slechtste eigenschap?

Een lichte tot ernstige vorm van uitstelgedrag.


*Met wie zou jij wel eens een avondje willen doorzakken?

John Le Carré. Obama. En mijn vrouw, altijd leuk.


*Welk muzieknummer heb jij het meest afgeluisterd in je leven?

Ik luister vooral klassiek en jazz. Ik vermoed dat Mozart nogal hoog scoort.


*Je mag 3 dingen meenemen naar een onbewoond eiland. Welke worden dat?

Als het alleen maar dingen zijn en geen mensen, zou ik thuisblijven, denk ik: ik zou het toch niet overleven.