*Wilt u zich zelf aan de hand van 5 kenmerken voorstellen aan de Nederlandse lezer?
Brits, anti-Brexit, voormalig journalist, thriller auteur, familieman.
*Waarom schreef u Vind mij onder een pseudoniem?
Ik heb vijf spionagethrillers geschreven onder mijn eigen naam, Jon Stock. Find me is een ander genre -een psychologische thriller- dus besloot ik om een andere naam te gebruiken omdat ik de lezers van mijn spionagethrillers niet in de war wilde brengen.
*Waarom bedacht u juist dit pseudoniem?
JS staat voor Jon Stock, en Monroe, nou ja dat is de meisjesnaam van mijn schoonmoeder. Het is altijd slim om op goede voet met je schoonmoeder te staan.
Een vrouw waar ik vroeger mee uitging op Cambridge University overleed een paar jaar nadat we van school kwamen. We waren niet meer samen maar ik was er toch kapot van. Vijf jaar na haar door, was ik op Paddington (Het treinstation) toen ik dacht dat ik haar zag. Ik keek nog een keer, en toen realiseerde ik me dat ze het niet kon zijn. Maar het zette me wel aan het denken.
*Welk personage uit het boek heeft het meeste van u zelf?
Jar is een gefrustreerd auteur die voor een entertainmentwebsite van die ‘clickbait’-artikelen schrijft. Ik heb jarenlang voor kranten gewerkt, en op het laatst schreef ik ook clickbait artikelen, terwijl ik eigenlijk niets liever wilde dan thrillers schrijven. Maar ik drink alleen niet zoveel whiskey als Jar.
*Wat voor soort boeken leest u zelf graag?
Als ik een boek schrijf, lees ik minder, of ik lees boeken in een totaal ander genre. Ik hou van literaire fictie. Laatst las ik -en genoot ik van- Lincoln in the Bardo door George Saunders en A Girl is a Half Formed Thing door Eimear McBride. Als we het over thrillers hebben, dan heb ik veel bewondering voor Clare Macintosh’s I Let You Go (Mea culpa in de Nederlandse versie)
.
*Noemt u eens uw 3 favoriete boeken aller Tijden en waarom juist dat uw favoriete boeken zijn?
Mijn favoriete boeken veranderen constant. De spionagethriller waar ik het liefst van zou willen dat ik hem had geschreven, is The Spy Who Came in From the Cold, van John le Carre. Het heeft een verbijsterend ingewikkeld plot maar het past in elkaar als een Zwitsers uurwerk: Precies, en vol vakmanschap. Een boek dat een diepgaand effect op mij had toen ik een student was die door Europa reisde, was The Magus van John Fowles. En Money by Martin Amis is ook een boek dat me heft laten zien wat er allemaal mogelijk is met taal.
*Wat is uw schrijfroutine/schrijfritueel?
Ik probeer schrijven te benaderen als een normale baan. Mijn doel is 1000 woorden per dag. Ik begin met het herschrijven van wat ik de dag ervoor heb geschreven, en daarbij verwijder ik ongeveer 250 woorden. Daarna schrijf ik weer 1000 nieuwe. Ik probeer een boek in een jaar af te schrijven. De eerste drie maanden zijn plannen en denken, (Ik doe mijn beste denkwerk in bad…) daarna schrijf ik, en de laatste drie maanden zijn herschrijven en polijsten tot het goed is.
*Wat zijn voor u afleidingen van het schrijven?
Ik ben een kei in het bedenken van nutteloze activiteiten die me van het schrijven afhouden. De laatste tijd zwem ik veel. Rennen is ook wel een afleiding. Daarbij werk ik vanuit thuis, dus er zijn gewoon ‘belangrijke dingen’ die gedaan moeten worden voor ik begin met schrijven. (Zoals hout hakken, de vaatwasser leegmaken en zo)
*Wanneer ontdekte u uw schrijfaspiraties?
Ik wist altijd al dat ik mijn geld wilde verdienen met behulp van woorden en schrijven, en eerst dacht dat ik dat zou zijn als journalist. Ik schreef mijn eerste boek The Riot Act pas toen ik al 31 was. Het is moeilijk om rond te komen als Schrijver, maar filmdeals helpen wel. In 2009 nam Warner Bros een optie op mijn thriller ‘Dead spy running. Stephen Gaghan (Traffic, Syriana) werd ingehuurd om het script te schrijven; McG (Terminator 4, Charlie’s Angels) was de regisseur. Negen jaar later is het nog steeds in ontwikkeling.
*Wat is voor u de basis van een goed verhaal?
Elk verhaal dat ervoor zorgt dat de lezer de bladzijde wil omslaan. Ik besteed altijd extra aandacht aan de laatste zin van elk hoofstuk. Ik probeer mijn lezer voor me te zien, s’avonds laat, terwijl hij zich afvraagt of hij aan het volgende hoofdstuk zal begonnen of toch maar liever gaat slapen. Mijn doel is het dat hij blijft lezen.
*Wat zijn uw toekomstplannen? Komt er een vervolg op Vind mij?
Ik hoop ooit nog eens een vervolg te schrijven, maar nog niet nu meteen. Ik ben nu bijna klaar met het volgende JS Monroe boek, weer een psycholigische thriller die op zichzelf staat. Het begint met een gestresste, overwerkte vrouw die na een lastige conferentie in het buitenland terug naar huis komt. Als ze bij haar voordeur staat, hoort ze stemmen van binnen en ze kijkt door het raam. Daar ziet ze een stelletje dat same naan het koken is. Ze belt aan en een vreemde doet de deur open…
Wat andere vragen:
*Wat is uw quilty pleasure op muziekgebied?
Mijn oudste zoon is DJ en op dit moment studeert hij bij Abbey Road Studios. Hij is gek op Berlin techno, en soms luister ik mee naar wat hij luistert. And dan gebruik ik die muziek voor mijn ochtendgymnastiek, iets dat hij erg grappig vindt.
Proefje van Berlin Techno
*Welke 3 dingen neemt u mee naar een onbewoond eiland waar u een jaar moet blijven
Mijn laptop (Ok, een typmachine dan) , Mijn zwembril (Die heeft mijn leven veranderd, er zitten glazen op sterkte in.) En een drone op zonne-energie.
*Wat is de maaltijd die u maakt als er iemand voor het eerst komt?
Perzisch. Mijn vrouw en ik houden allebei heel erg van eten uit het midden-oosten.
*Wat is de mooiste plek van Engeland?
Cornwall, in het zuidwesten. Een hoop van mijn boeken spelen zich daar af.
*Waar wordt u heel blij van?
Mijn familie. Mijn vrouw en ik hebben drie tieners, die ons jong en scherp houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten