Auteur:
Sophie Hannah
Uitgeverij:
The house of books
Aantal
pagina's: 280
Over de auteur:
Sophie Hannah (1971) is een Britse schrijfster van romans,
kinderboeken, poëzie en thrillers. Ze is de dochter van een hoogleraar politicologie
en een schrijfster van kinderboeken, en heeft zelf gestudeerd aan de
universiteit van Manchester. Van 1997 tot 2001 was ze als "fellow"
verbonden aan de universiteiten van Cambridge en Oxford.
Na enkele kinderboeken en tien poëziebundels debuteerde ze als
thrillerschrijfster in 2006 met de psychologische misdaadroman Kleine
meid. Dat was het begin van een overweldigend succesverhaal, en
vandaag verschijnen Hannah's boeken wereldwijd in 32 talen en ruim vijftig
landen. In 2014 publiceerde Sophie op verzoek van de familie en nalatenschap
van Agatha Christie een nieuwe Hercule Poirot-roman, The Monogram moorden, die
een bestseller was in meer dan 15 landen.
Ze woont samen met haar man, kinderen en hond in Cambridge, waar
ze een Fellow Commoner is van het Lucy Cavendish College.
Achterflap:
Cara Burrows verlaat uitgeblust haar man en
kinderen, en vlucht naar een wellnessresort. Als ze daar uitgeput haar
hotelkamer betreedt blijkt die al bezet. Het foutje van de receptionist doet
Cara twijfelen; het meisje dat ze springlevend in de kamer heeft gezien is
iemand die ze niet gezien kán hebben: de vermoorde Melody Chapa, wier ouders
een levenslange gevangenis uitzitten voor de moord op haar. Cara raakt
verwikkeld in een web van leugens en intrige, een gevaarlijk web.
Cover:
Een intrigerende cover! Je ziet een silhouet van
een vrouw/meisje in een fel oranje licht. De teksten “Heb jij haar gezien?” en
“Ze is het bekendste moordslachtoffer van Amerika. Wat als ze niet dood is?
vragen erom om het boek op te pakken en de achterflap te lezen.
Wat ik
van dit boek vind:
Tot een bladzijde of zestig had het boek mij nog
niet te pakken, ondanks de fijne schrijfstijl. Want Sophie Hannah kan de
personen en omgeving zo goed omschrijven dat je het idee hebt er zelf rond
lopen of de personen op straat zou kunnen herkennen. Daar ligt naar mijn idee
ook de kracht van Sophie. Ze pakt je hand en neemt je mee in haar verhaal.
Toch zijn er ook ongeloofwaardige delen, zoals
het feit dat een Britse vrouw een derde van hun spaargeld opmaakt aan een reis,
in haar eentje, om na te denken, zonder dat het gezin, laat staan haar man,
ervan op de hoogte is. Het zou mij niet lukken en ook niet in mij opkomen en ik
geloof ook niet dat ik er mee weg zou komen. Maar goed, voor het verhaal, en
daar zit je dan opeens middenin, pik je dat en lees je gretig verder.
Cara heeft het gehad met haar gezien en gaat
opzoek naar antwoorden en daar kiest zij het prachtigste resort wat ze maar kan
vinden in Amerika voor uit. Na een lange
reis komt Cara aan in het meest luxe resort Swallowtail. Van de luxe ziet ze op
dit moment niet veel, zo moe is ze, het enige wat ze wil is slapen. Aangekomen
in haar hotelkamer blijkt deze al bezet te zijn. Een man en een tiener meisje,
liggen daar al te slapen als Cara zich in hun badkamer bevindt. Ze weet de man
te overtuigen dat ze is, wie ze zegt dat ze is, en hij laat haar gaan. Terug
bij de receptie, schrikt de medewerkster zo erg van haar fout dat ze Cara een
upgrade geeft en wel de mooiste suite die ze hebben op het resort. Toch kan ze
niet van al haar luxe genieten, het voorval zet haar hele vakantie en reden
waarom ze op reis is gegaan, geheel op zijn kop. De reis was bedoelt om haar
gedachten op een rijtje te zetten, ze had net haar gezin verteld dat ze zwanger
is en zowel haar tieners als haar man, reageerde niet direct enthousiast. Door
het gepieker heen, dwalen haar gedachten steeds af naar het meisje en haar rare
knuffel “Poggy”.
Door een vreemde gast van het resort, die steeds
blijft roepen dat ze haar gezien heeft, dat Melody Chapa op het resort is, legt
Cara de link met het meisje uit de hotelkamer. Melody is zeven jaar geleden
vermoord en haar ouders zijn daarvoor veroordeeld en zitten een gevangenisstraf
uit. Het lichaam van Melody is nooit gevonden.
Heeft Cara echt Melody Chapa gezien? Heeft zij
haar gezien?
Je moet even in het verhaal komen, maar dan
ineens lukt het om de ongeloofwaardige, net te toevalligheden voor lief te
nemen en geraak je in een psychologische thriller waarvan je het einde niet had
kunnen voorspellen. (ik dacht zelf al vrij vroeg te weten welke kant het op zou
gaan, maar ik had gelukkig ongelijk!) Sophie Hannah zet de karakters erg goed
weg. Zo goed dat er een aantal personen zijn waar je je aan begint te ergeren.
Zo klungelig en ongeloofwaardig als het begin in
elkaar zit, zo goed is het einde. Als je denkt te weten hoe het in elkaar zit,
krijgt het verhaal weer een andere wending. Dit gebeurd een aantal keer en dan
komt de ontknoping, die je niet, maar ook echt niet zag aankomen. Daarom krijgt
dit boek van mij 3,5 kraaien!
Punten:
Originaliteit: 4
Leesplezier: 3
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 3
Spanning: 3
Plot: 4
Leesplezier: 3
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 3
Spanning: 3
Plot: 4
Heb je
haar gezien krijgt van mij 3,5 kraaien.
Lilian
Geen opmerkingen:
Een reactie posten