De boekenkast van Inge Ipenburg

Inge en Marlen Beek Visser

Inge Ipenburg, vooral bekend bij het grote publiek door rollen in GTST en Celblok H, is auteur van de thrillers Het gerecht en Een schitterend ongeluk. Wat heeft Inge in haar kasten staan?
Bij het ontvangen van de foto's bleek al dat Inge graag en veel leest. 

*Hoe divers is jouw boekenkast?
Mijn boekenkast is behoorlijk divers, maar er zit wel systeem in.

*Staan ze op alfabetische volgorde, kleur of andere wijze gesorteerd?
- Ik heb recent een nieuwe boekenkast aangeschaft en weer wat systeem in de puinhoop aangebracht. (Een zilverkleurige magazijnstelling die ik prachtig vind trouwens). In die kast in de woonkamer staat alles op alfabet, Nederlands en Engels door elkaar, tot de S. In de kast in mijn werkkamer gaat het verder. Na de Z staan de thrillers die in serie zijn verschenen en de biografieën. Dan heb ik nog een aparte kast met mijn eigen boeken en reisboeken en nog een kast met toneelstukken, bladmuziek e.d.
Oh, en in de keuken staan mijn kookboeken.
De ramp van die alfabetische volgorde is dat nieuwe boeken altijd weer gedoe geven om ze op de juiste plek ertussen te schuiven. Kan niet. Dus ergens bij de Z moet ik gaan schuiven en dan terug tot er eindelijk een gaatje is. De stapels boeken die los door mijn huis slingeren groeien al weer gestaag.


*Wat zijn de 3 mooiste boeken die je hebt?
Ik heb niet 3 mooiste boeken. Ik kan nooit een mooiste, beste, liefste, leukste kiezen. Het wisselt altijd. Ik heb soms een tijdje een voorkeur. Halverwege de jaren negentig las ik alles van Robbert Goddard en toen ik zo’n tien jaar geleden mijn eerste Murakami las, was ik totaal verkocht. Alles wat er in vertaling verschenen was heb ik verslonden vervolgens. Kafka op het strand hoort nog steeds bij mijn favorieten. Maar misschien, heel misschien blijf ik wel het allermooiste boek ooit vinden Extremely loud and incredibly close van J.S. Foer. De typografie die onderdeel van het verhaal vormde zorgde ervoor dat het boek me meer raakte dan welk boek ooit.
Als een boek oorspronkelijk in het Engels geschreven is, lees ik het in het Engels. Van American Psycho van Brett Easton Ellis werd ik misselijk en woedend tegelijk. Ik heb het uitgelezen omdat ik hoopte een reden te vinden, de zin voor het opschrijven van zulke gruwelijke fantasieën. Niet gevonden, vandaar mijn boosheid.
Als puber heb ik elk jaar Turks Fruit van Wolkers gelezen. Een soort ritueel. Hele alinea’s kende ik uit mijn hoofd. Sommige boeken herlees ik nu nooit meer. Ik herinner liever de indruk die ze ooit op me maakten. Vandaar ook dat het zo lastig is een favoriet te noemen.

*Belandt elk boek in de kast of doe je ook makkelijk weg?
Ik leer het om boeken wat makkelijker weg te doen. Bij mijn recente verbouwing met de nieuwe boekenkast tot gevolg, heb ik echt wel veel boeken in de diverse straatbibliotheken hier in de Jordaan gezet en ook gewoon in een doos op straat. Voor de liefhebber.


*Lees je veel?
Ik lees veel, ook kranten en nauwelijks tijdschriften. Sinds ik heel veel boeken voorlees als audioboek, lees ik minder thuis. En door het zelf schrijven lees ik ook minder. Deels bang dat ik onbewust ga jatten, maar ook dat de fantasie van een ander me afleidt van mijn eigen fantasie en verhaal.


*Waar lees je het allerliefste?
Op de bank, languit of zomers onder een parasol buiten.

*Aan welke boeken uit je jeugd heb je mooie herinneringen en bezit je die ook?
Ik wilde als kind zo graag leren lezen, dat toen ik eindelijk alle letters kende, ik meteen een boek uit de bibliotheek leende met woorden en zinnen i.p.v. plaatjes. Het ging over visjes maar ik heb er nooit iets van begrepen want het was bedoeld als Chinees sprookje en geschreven van achter naar voren en zelfs van rechts naar links geloof ik. Ik had in ieder geval op de laatste pagina moeten beginnen. Maar het maakte me niet uit. Ik was apetrots. Ik had een heel boek uitgelezen, alle woorden, alle letters.

 Verder was ik al gauw groot fan van de vijf van Enid Blyton. Die heb ik nog. Maar ook typische meisjesboeken, witte raven pockets, verslond ik als kind.
Pinkeltje en Wolkewietje van Dick Laan zijn de voorleesboeken uit mijn jeugd geweest die ik me het best herinner, Jip en Janneke las ik zelfstandig en ik kende alle gedichtjes van Annie Schmidt uit mijn hoofd.


*Kom je uit een gezin waar veel gelezen werd?
Lezen was heel vanzelfsprekend bij ons thuis. Als kind werden mijn zus en ik ook meteen lid van de bibliotheek. Er werden niet zo veel boeken gekocht en zelf begon ik op de middelbare school literatuur te ontdekken.


*Leen je wel eens boeken uit?
Ik ben een extreme uitlener, noteer nooit aan wie of vergeet waar ik het genoteerd heb. Ik koop daarom regelmatig een boek opnieuw. Bijvoorbeeld Het slimme onbewuste van Ap Dijksterhuis. Een geniaal boekje over de werking van je hersens bewust en onbewust. Ben ik sowieso door gefascineerd.