Prijzen doen niet extra verkopen

Precies datgene wat ik al zo vaak roep rondom al die, toch behalve de Gouden Strop ietwat halfslachtige prijzen in thrillerland, bewees een column welke ik las afgelopen week.

Ik ben al langer overtuigd dat al die zelf bedachte prijsjes, die men onderling uitdeelt en soms ook wat stuurt, geen mallemoer helpen bij de verkoop van het genomineerde of zelfs gewonnen boek. Vol trots poseert een auteur met een award. De uitgeverij plakt een sticker met de naam van de site op het boek en de auteur wordt door vele lezers op zijn of haar facebookpagina gefeliciteert. Keileuk! Het levert de site extra reclame op , want de stemmers en fans zien de naam van de site extra voorbij komen
Maar het brent geen geld in het laatje van de uitgever en auteur. En dat is toch wel wat nodig is om nieuwe boeken uit te kunnen geven. Het is dus eigenlijk gewoon goede PR voor de site, die het organiseert.

Ik geef eerlijk toe dat ook ik eind vorig jaar na heb zitten denken om een prijs te gaan opzetten. Een site met een erg kleine groep volgers toen nog kwam opeens met een verkiezing. Daar al verschillende schrijvers in de loop der jaren riepen waarom wij toch niet eens  met zoveel bezoekers van het blog en facebookleden een prijs zouden inroepen,  begon het te kriebelen. Maar ik vond (en vind) na lang beraad met mijzelf het toch wat sneu en een vorm van grootheidswaanzin om een eigen prijs in te gaan stellen.

Uiteindelijk geldt in deze tijd toch wie het beste via social media de meeste stemmers kan oproepen. Kijk naar de NS publiekprijs bijvoorbeeld. Elk jaar dat er een boek uitkomt wat de heren van een voetbalprograma promoten en een oproep doen tijdens een uitzending is de winnaar. Er is dan trouwens wel eerlijk gekozen door het publiek. Daar stemden rond de 100.000 mensen. Een ware publieksprijs.

Bij Hebban stemden 5000 mensen voor de beste thrillers. Dat scheelt al een slok op een borrel. Bij de eerste prijs die Thrillzone weggaf waren er een paar honderd stemmers. Ik meen rond de

400 toen, verdeeld over 3 categorietjes. Je moet je dan nog voorstellen dat mensen gelokt worden met boekenpakketten die weggegeven worden als je stemt. Laten we eerlijk zijn: zou jij anders stemmen? Ik vermoed dat het dan vooral neer zal komen op familie, vrienden en collega's.
Hoeveel objectiever zou het zijn , als mensen gewoon tot stemmen opgeroepen werden?
Zonder de hoop op een boekenpakket. Er zouden nog veel minder mensen stemmen, ben ik bang.

Eindcijfer bij TL

 Zo won Wouter Helders met zijn debuut Machtsstrijd de Hebbanaward voor best Nederlands debuut. Ook kreeg hij voor hetzelfde boek nog wat nominaties bij Thrillzone, die sowieso graag de eigen columnisten nomineert als je ook naar de huidige longlist voor 2017 kijkt. Maar de uitgever kwam onlangs tot het besluit om het volgende 3e manuscript niet meer uit te brengen.
Machtstrijd verkocht ongeveer 1200 exemplaren. Hoeveel van die 1200 dan door de winnende award gekomen zijn is onbekend.  Niet veel ben ik bang. Een aantal jaren geleden won Donald Nolet zowel de Gouden Strop als De Schaduwprijs, maar bleek daarna nauwelijks extra boeken verkocht.

 Nu is Helders opnieuw genomineerd met zijn tweede boek voor beste thriller op een site die zich voornamelijk richt op de mannenactiethriller. Goede doelgroep dus zou je denken.
 Echter zoals Michael Berg onlangs vertelde, zijn het hoofdzakelijk vrouwen die veel thrillers kopen. Als we even cliché, kort door de bocht gaan: het grootste deel van de vrouwen houdt niet van actiethrillers. Het is leuk voor Wouter een tweede sticker op een boek te kunnen plakken maar ook een eventuele nieuwe overwinning zal weinig zoden aan de dijk zetten. Helaas.
Als we bijvoorbeeld eens kijken naar de winnaar van het beste debuut vorig jaar Pjotr Vreeswijk bij Thrillzone. De uitgever plakte op het volgende boek het etiket van de prijs. Echter, die etiketjes werken in een boekwinkel waar je het fysieke exemplaar ziet liggen. Als lezer kan je dan het boek oppakken , omdat het etiketje zou kunnen opvallen.  Alleen hebben de meeste boekwinkels (zo'n 99 procent) geen boeken van zijn uitgever in de winkel liggen.
De conclusie is dan toch weer: een prijs is goed voor het ego van de auteur, maar levert nauwelijks brood op de plank.  


In het stuk wat Wouter schreef proef je teleurstelling, naast dat hij ook blij is dat men zijn twee vorige boeken wel uitgaf. Hij moet op zoek naar een nieuwe uitgever. En dat wordt lastig, daar de huidige uitgever bekend staat om het uitgeven van de zogenaamde mannenthrillers. Daarnaast staan de meeste uitgeverijen niet te springen om Nederlandse thrillerschrijvers.  Maar Wouter, serieus, je talent is overduidelijk aanwezig en we duimen mee voor je. Voor een uitgeverij! En vooruit, die prijs mag je van mij ook winnen.

Bron: column Wouter Helders