*Hoe kwam je op het idee voor Lost in London?
Heel vaak ontstaan ideeën uit locaties. Een leegstaand huis dat te koop stond in London was hiervoor het uitgangspunt. Ik kom veel in London, vooral voor het theater. Voor de parken en de cultuur. London is steeds anders en ik zie telkens weer nieuwe zaken.
Dat theater komt in het boek terug en natuurlijk ook de parken. Er komt een oudere acteur in voor die na een misstap het toneel vaarwel zei en alleen nog maar huizen fotografeert voor makelaars. Het huis dat ik als uitgangspunt nam daar heeft Alan Rickman gewoond. Na zijn dood in 2016 heeft het een tijdje leeggestaan. Ik heb echter de locatie van het huis wat veranderd, want het moet niet over miljonairs gaan. En van een leegstaand huis met een verwaarloosde tuin, daar kun je van alles verwachten. Daar heb ik dan het verdere verhaal omheen geweven.*Jij schrijft geen echte thrillers.
Tegelijkertijd probeer ik de toon niet al te zwaar te maken. Ik voeg altijd een paar humoristische elementen toe. Glimlachjes vormen deel van een dergelijk verhaal, want hoe tragisch het leven vaak is, er is ook altijd wel een reden om te blijven lachen.
*Dit is je zevende misdaadroman. Wat is de motivatie om door te schrijven?
Ik kan het niet laten. Ik probeer mezelf ook steeds verder te ontwikkelen en volg workshops, ook in London en dat geeft me weer nieuwe ideeën. Ik heb laatst in Londen toevalligerwijze overnacht in het hotel waarin Jack the Ripper ook overnachtte. Dat kan geen toeval zijn, denk ik dan en wie weet gebruik ik dat in een volgend boek. Ook het script voor de trailer heb ik zelf geschreven. Het vult als het ware elkaar op natuurlijke wijze aan. Ook de radiocolumns voor het programma Limburgs Land voor regionale zender L1 werken daaraan mee. Zo komen in het boek wilde vossen voor en daar heb ik ook weer een column over gemaakt.
*Wat is het effect van de trailer, denk je?
Dat is moeilijk in te schatten. Hij is nu zo’n 1000 keer bekeken via youtube en Facebook. Zo krijg je toch wat meer aandacht. De trailer communiceert wat gemakkelijker, maar of het nu echt scheelt in de verkoop van het boek, dat moeten we even afwachten. Ben Peeters heeft voor de Kunst, Theater en Media-afdeling van het Arcuscollege de trailer gemaakt, als onderdeel van zijn studie. Daar werk ik toevalligerwijze ook en mensen worden dan ook weer nieuwsgierig naar de opleiding waar een dergelijke stage mogelijk is.
https://www.youtube.com/watch?v=SG260T42aSk*Over welk boek ben je het meest tevreden?
‘Moorddate’ vond ik heel goed, maar het laatste is natuurlijk altijd het beste. Als iemand me zou vragen welk boek ik graag verfilmd zou willen zien, dan zou ik dit kiezen. Ik ben voor het eerst uit Limburg weggegaan met mijn verhaal. Maar iedereen is wel eens in Londen geweest en kan heel veel herkennen.
*Verwerk je veel persoonlijke dingen in de boeken?
Niet zo heel veel. Ik denk dat het meeste van mezelf zit in de figuur van Simon die op zoek gaat naar zijn verdwenen zus. Hij stapt heel erg uit zijn comfort zone en dat heb ik ook gedaan. Ik heb zijn stappen bijna allemaal zelf gezet. Zo heb de reis met de Eurostar intussen al heel vaak gemaakt en weet ik heel goed hoe de vluchtelingen allerlei wegen en onwegen bewandelen om naar Engeland te komen. En ik ken Londen natuurlijk als mijn broekzak. Ik kom er zo’n drie à vier keer per jaar sinds 2011. De aanleiding was Alan Rickman, waar ik een enorme fan van ben, ook nu na zijn dood. We komen als fanclub elk jaar bijeen en dat is een geweldige ervaring, telkens weer. De laatste keer deed Ian McKellen, Gandalf uit Lord of the Rings er een pubquiz. Aan het eind daarvan vroeg hij om nieuwe vragen. En ik leverde wat vragen over een het monument dat wij hebben opgericht voor Rickman. Ik kreeg toen een persoonlijk bedankje van McKellen.
*Hoe was het schrijfproces bij dit boek?
Ik maak een opzetje, maar daar houd ik me meestal niet aan. De rode lijn zit er in elk geval in, maar ik houd ruimte over om nieuwe ideeën een kans te geven. Je moet ook goed luisteren naar wat anderen ervan zeggen. Dat betekent dat ik vaak heel lang met een boek bezig ben. Ik had het idee voor het boek al gereed toen de presentatie voor het vorige boek nog moest plaatsvinden. Het is ook nu zo dat ik het idee voor een volgend boek al in opzet gereed heb. Het speelt zich opnieuw in Londen af.
*Wat zijn jouw voorbeelden?
Colin Dexter is een van mijn helden. Hij schreef de boeken van Inspector Morse. Hij heeft hele sterke dialogen en er blijft ook altijd iets mysterieus over. Wallander van Henning Mankell vind ik ook heel boeiend. Dat zijn allemaal geen actiethrillers. Thomas Olde Heuvelt van Hex is ook een hele goeie, maar dan praten we echt over horrorboeken.
*Hoe kom je erbij om een Engelstalige titel voor een Nederlandstalig boek te gebruiken?
Ik had eerst als titel ‘Spoorloos in Londen’. Dat vond mijn uitgever niet zo’n heel spannende titel. Ik heb het voorgelegd via Facebook aan tal van vrienden en bekenden en ruim 80% vond de Engelse titel heel geslaagd. Dus daar hebben we uiteindelijk voor gekozen. Eigenlijk is het vreemd dat er niet eerder een boek kwam met deze titel. Iets dergelijks overkwam me met het boek ‘Drielandenmoord’. Tegelijk met mijn boek verscheen er in Duitsland een boek met de titel ‘Dreiländermord’, dan zie je dat een bepaald idee op een gegeven moment gewoon leeft.
*Nog tips voor beginnende auteurs?
Schrijf vooral voor je eigen plezier. Als je denkt dat je er rijk mee wordt of je hele leven ophangt aan het idee ‘schrijver’ te willen zijn, dan kun je wel eens heel erg teleurgesteld worden. Kritiek krijgen is niet leuk, maar ik kijk altijd of ik er iets mee kan doen. Maar soms moet je het ook gewoon naast je neer leggen, want je maakt je eigen keuzes en daar moet je voor staan. En je moet je eigen grenzen kennen. Als je weet dat je niet voor actiethrillers bent weggelegd, dan laat dat. Geef op andere manieren je verhaal de spanning die nodig is om de lezer te blijven boeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten