Het papieren boek is ten dode
opgeschreven
Profiteer ervan, zwelg erin, ga je er
aan te buiten en spaar ze op tot ze het wc-raampje uitkomen. Papieren boeken
bedoel ik; hierna te noemen P-boeken om ze te onderscheiden van E-boeken die de
toekomst hebben.
Zo... Ga d’r maar even voor zitten
want dit wordt de column die alle andere columns overbodig maakt.
Tot voor kort was ik ook zo’n
ouderwetse bibliofiel. In mijn huiskamer waren alle wanden bedekt met boekenrekken
tot aan het plafond. Dat was mijn trots en mijn visitekaartje.
Zo van... Kijk mij eens...! Wat ik
allemaal gelezen heb! En kijk eens wat voor goede smaak ik heb. Want ze staan
er allemaal, de verplichte nummers. Kijk maar op de ruggen: Louis Couperus,
Harry Mulisch, Guy de Maupassant, Emile Zola, Arthur Schopenhauer, Søren
Kierkegaard, Karl Marx (jawel...!), Bertrand Russell en op een in een oog
springend plaatsje netjes in het gelid: de P-boeken die ik zelf heb geschreven.
Toen ging ik verhuizen. Als een berg
zag ik op tegen het leeghalen van al die schappen en het inpakken in niet te
tillen verhuisdozen. Dat was nog niet het ergste. Dat zou pas komen in mijn
nieuwe woning waar ik, uitgeput als ik al was, het verhuistraject in omgekeerde
volgorde zou moeten afleggen.
Zo ver wilde ik het niet laten komen.
Ik was niet van plan om mijn huiskamer weer om te bouwen tot een filiaal van De
Slegte. Daarom ontwikkelde ik een strenge selectiestrategie. Al mijn boeken heb
ik één voor één ter hand genomen en de vraag gesteld:
‘Zal ik jou ooit nog eens lezen,
raadplegen of doorbladeren? Nee...? Dan weg ermee!’
Op mijn eigen boeken na heb ik ze
allemaal naar de kringloop gebracht. Vele kubieke meters heb ik vervoerd van A
naar B en in B in de daartoe aangewezen containers gestort.
Of ze daarna nog in andere handen
komen, weet ik niet. Liever niet, eigenlijk. Want wat ik hoop is dat het oude
papier gerecycled wordt. Dan kunnen ze daar nieuwe P-boeken, P-kranten en
P-tijdschriften van maken. Dat scheelt in de ontbossingen die nu op wereldwijde
schaal desastreuze vormen aannemen gezien de klimaatverandering, de
modderlawines, de overstromingen en de wassende stromen ‘klimaatvluchtelingen’.
‘Zo. Wat heerlijk fris en schoon’,
dacht ik toen ik in mijn nieuwe huis de wanden zonder boekenrekken bezag.
Of dat dan geen leegte achterlaat,
hoor ik menig lezertje hardop denken. Je gaat toch hechten aan de boeken die je
gelezen hebt en die in feite dwarsgebakken herinneringen zijn. Zijn ze dan niet
het Erfgoed der Vaderen?
‘Nou nee...’, antwoord ik dan.
‘Milieubelastend papier is uit.
Duurzame bits en byes zijn in. Ik bedoel: ik heb een mooie e-reader, een
smartphone, een pc, een Mac, een iPad en nog een Android-tablet. Daar ga ik
vanuit mijn luie leesstoel mee naar de wereldbibliotheek van het Gutenberg
Project
en daar download ik me een slag in de
rondte. Ze hebben daar alles! De sky is de limit!
En kijk...: Na een paar dagen had ik
ze allemaal weer terug zonder dat ze mijn huiskamer ontsieren: Couperus,
Mulisch, De Maupassant, Zola, Schopenhauer, Kierkegaard, Marx, Russell,
enzovoorts.
Welk een genot! En wat een comfort!
Voorbeeldje: Ik zoek werken van
Couperus. En pats...! Daar staan ze, gesorteerd op populariteit. Ik kies de
klassieker ‘Van oude mensen en dingen die voorbij gaan’.
Hoe had u dit E-boek gehad willen
hebben?
Online lezen, Epub met beeld, Epub
zonder beeld, op de Kindle e-reader of op iets anders? Printen kan ook maar dat
kost veel papier en dan zijn we nog even ver.
De sky is de limit, zei ik. En
inderdaad want behalve Gutenberg is er nog zo veel meer. Een simpel zoekje op
Google brengt me al meteen naar: 20 Online Resources for Free E-books.
De wrange herinnering die ik nog aan
mijn afgedankte P-boekenbestand heb, luidt: Wat heeft dat bedrukte papier me
nou allemaal in de loop der jaren gekost? Toen ik al rekenend en tellend een
bedrag in Euri met vier nullen naderde, ben ik gestopt. Weggegooid geld dus.
Maar als modern mens put troost uit
het gevleugelde Engelse gezegde:
The best things in life are free...!
Voorkeur voor P-boeken had ik wel ja. Maar de aankoop en opslag had ik uitbesteed aan de Bieb. Waar ik iedere week een uurtje of twee doorbracht. Boeken zoeken,en onder het genot van een bakkie koffie tijdschriften en kranten doorbladeren.
BeantwoordenVerwijderenMaar toen kreeg ik een E-reader, en weg was mijn wekelijkse uitje.
Maar inderdaad wat een makkelijk apparaat en wat een bibliotheek. De keuze is reuze. En ook nog beter voor het milieu. Hoewel? Is dat wel zo? Is al dat elektronische gedoe wel zo milieu vriendelijk? Is al die online opslag, 24/7 stroom verbruik echt beter als al die geprinte boeken? Zit onze online behoefte niet vol met zeldzame en milieu belastende zware metalen?
PS: Mijn wekelijkse uitje is weer terug. Niet om boeken te zoeken. Maar wel voor een bakkie koffie, tijdschriften, kranten, en gesprekken met gezellige andere bieb bezoekers.