Auteur: Alex Marwood
Uitgeverij: Boekerij
400 pagina’s
Over de schrijver:
Alex Marwood is een Britse journaliste. Haar twee eerdere thrillers werden met diverse prijzen bekroond en van beide boeken werden de filmrechten verkocht. Ze woont in Londen.
Achterflap:
Huis nummer 23 herbergt een geheim. In deze bouwval, beheerd door een verdorven huurbaas, staat iets op het punt onthuld te worden. En alle zes de bewoners van de appartementen hebben dingen te verbergen.
Collette en Cher zijn op de vlucht. Thomas is een onwillige einzelgänger. En de zeer aantrekkelijke Iraanse asielzoeker en een ‘stille’ man, die niemand ooit heeft gezien, proberen zich verborgen te houden. Vesta, de lieve dame uit het souterrain, houdt ze allemaal haarscherp in de gaten – of tenminste, dat denkt ze.
In het holst van de nacht zorgt een verschrikkelijk ongeluk ervoor dat de buren een ongemakkelijk verbond moeten sluiten. Maar één van hen is een moordenaar die alle zonden op een listige manier verbergt. Ondertussen wordt het net rondom het volgende slachtoffer steeds verder gesloten…
Wat ik van dit boek vind:
Op de cover staat een klein halletje met een trap naar boven. Dit is mijn idee van een portiekflat. Een beetje vervallen. Je ziet een persoon, een vrouw volgens mij, die onbekend wil blijven door haar (zijn) capuchon op te zetten
Mijn leven is vol bezigheden, denkt hij. Ik doe en ik handel en ik help en ik regel. Maar aan het eind van de dag is het altijd hetzelfde. Alleen ik. Ik alleen, en de rest van de wereld gaat door alsof ik er nooit ben geweest.
Elk hoofdstuk in het boek wordt om beurten verteld door een huurder van het huis op nummer 23. Daardoor leest het verhaal vlot door. De eerste helft van het boek wordt gebruikt om alle hoofdpersonen uit te werken. Collette wordt het meest uitgewerkt. Zij is de rode draad van het verhaal. Alle huurders hebben wel een geschiedenis waardoor ze op zichzelf zijn aangewezen. Ze hebben dan ook niet echt veel contact met elkaar en je leest vooral over de “dagelijkse beslommeringen”. Ik vond dit deel al snel saai worden, maar net voordat je het boek in de hoek wil gooien, gebeurt er iets waardoor je toch doorleest. De huurbaas verhuurt appartementen in het huis op nummer 23 voor veel te veel geld en weigert enig onderhoud te plegen. Als de afvoerbuizen breken en het appartement van Vesta, de oude dame, onder de “viezigheid” komt te zitten, is de maat vol voor de huurders. Wat daarop volgt, sluist het verhaal in een soort stroomversnelling, maar echt spannend wordt het naar mijn idee nergens. Het einde is afgeraffeld, het was ineens uit, terwijl er voor mijn gevoel veel meer in had gezeten.
Waardering:
Plot: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
Leesplezier: 3
Spanning: 3
Ik geef Achter de voordeur 3,5 kraai.
Leo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten