Titel:
In naam van de vader
Auteur:
Toni Coppers
Uitgeverij:
Manteau
325
pagina’s
Over
de schrijver:
Toni
Coppers (1961) creëerde met zijn speurder Liese Meerhout een
sympathiek en herkenbaar personage. Niets is ooit, het eerste
boek in de reeks rond Liese Meerhout, werd genomineerd voor de
Hercule Poirotprijs 2008. De geheime tuin, Iris was haar
naam en Dood water ontvingen een Diamanten Kogelnominatie.
Met Dood water won Toni Coppers ook de Hercule Poirotprijs en
werd hij genomineerd voor De Gouden Strop. In 2015 bekroonde het
publiek hem met de publieksprijs Hercule Poirot voor De
vleermuismoorden. De misdaadreeks ‘Coppers’ op VTM, naar zijn
boeken, was een succes.
Achterflap:
Een
zaterdagnacht, begin juni. Luc Michiels, een werkloze havenarbeider,
wordt in ware maffiastijl geëxecuteerd. Op hetzelfde ogenblik,
verlaat Isaura de Mey, de negentienjarige dochter van een rijke
vastgoedmagnaat, een exclusief polo-event in Brasschaat. Ze neemt een
overdosis en pleegt zelfmoord.
Al
vrij snel komen commissaris Liese Meerhout en haar team erachter dat
Michiels een informant was voor de collega’s van de drugssectie.
Werd Michiels verraden? Zit er een mol bij politie?
Seppe,
het elfjarige zoontje van Michiels, is in de nacht van de moord
teruggevonden op straat en spreekt sindsdien niet meer. Wat heeft de
jongen gezien?
Liese
bijt zich vast in de zaak en onderzoekt ook de zelfmoord van Isaura
de Mey, wat niet naar de zin is van haar bazen. Ten huize de Mey, in
hun imposante villa, treft ze een compleet ontwricht gezin aan, waar
meer dan één geheim de relaties verziekt. Dan duiken er vreemde
mannen op in de buurt van Seppe. Liese en haar team doen er alles aan
om de dreiging weg te nemen, maar niet veel later is de kleine Seppe
verdwenen…..
Wat
ik van dit boek vind:
De
cover van het boek doet maffia-achtig aan en dat spreekt mij niet zo
aan. Ik begon dus een beetje wantrouwig de achterkant te lezen. Het
verbaasde mij daar een vrouwelijke hoofdrolspeelster tegen te komen.
En hoewel dit alweer het zoveelste boek in de reeks is, heb ik nog
nooit iets gelezen van deze schrijver.
Het
boek begint met de gewelddadige moord op Luc Michiels en de zelfmoord
van Isaura de Mey. Twee op zichzelf staande zaken, zo lijkt het.
Hoewel de overdosis van Isaura echt zelfmoord lijkt te zijn, vinden
Liese en haar team ook sporen van wat een worsteling kan zijn
geweest. Daarentegen is het bij de andere zaak snel duidelijk dat Luc
Michiels slachtoffer is geworden van een brute moord. Zijn zoontje
Seppe wordt alleen op straat aangetroffen en zegt geen woord meer.
Alleen het hoognodige. Dan wordt duidelijk dat Luc Michiels informant
van de drugspolitie was en dat Seppe misschien meer gezien heeft dan
goed voor hem is. Liese en haar team doen verwoede pogingen achter de
waarheid te komen. Maar brengen ze Seppe daarmee niet in gevaar?
Het
verhaal heeft een actueel karakter en ik kan mij goed inleven in de
hoofdpersonen van het boek. Toch heb ik een heel dubbel gevoel bij
dit boek. De schrijfstijl is lekker. Niet al te lange zinnen en in
een conversatietaal geschreven. Dat leest in ieder geval lekker weg.
In het eerste deel van het boek gebeurt er relatief veel waardoor ik
eigenlijk blij verrast was. Toch krijg ik al snel een rare bijsmaak
van Liese. Ze is bij vlagen brutaal en ongeduldig en daarmee zet ze
voor mij de verkeerde toon neer. Dan is er een groot deel van het
boek waarin op zich wel zaken duidelijker worden, maar waar de
spanning ver te zoeken is. Ik vond het op sommige punten gewoon saai.
Zelfs het plot zag ik in grote lijnen van mijlenver aankomen en was
naar mijn idee niet spannend. Ik geloof niet dat ik groot fan ben
geworden van Toni Coppers.
Waardering:
Plot:
3
Schrijfstijl:
4
Originaliteit:
3
Psychologie:
3
Leesplezier:
3
Spanning:
3
Ik
geef In de naam van de vader 3 sterren.
Leontine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten