Januari
2017. Mijn eerste leesmaand voor Thrillerlezers. Ik ben altijd een
beetje een mooi weer lezer geweest. Zonnetje, warm genoeg om lekker
in de tuin te zitten en lezen maar. Dan las ik zeker vier boeken in
de maand. Als het zonnetje maar scheen. Want op de een of andere
manier gunde ik mezelf geen tijd om binnen te lezen. Binnen is er
altijd iets anders wat de aandacht vraagt. Of dat nu mijn zoontje
Roan van vier jaar is, of het huishouden (al is dat wel iets minder
belangrijk dan) of iets op tv. Zo ongeveer twee jaar geleden kwam ik
via Miriam op de Facebookgroep van Thrillerlezers en zoals bij
iedereen op de groep, groeide mijn stapeltje NTL heel snel.
Langzaamaan ging ik wat meer lezen dan alleen in de zomer. Maar het
uitstapje naar de Boekenbeurs in Antwerpen was eigenlijk pas echt het
omslagpunt. Ik zag toen pas echt hoeveel moois de boekenwereld te
bieden had, allemaal in een paar grote hallen. Ik wilde weer echt
gaan lezen!
Maar
goed, terug naar januari 2017. Die is heel goed begonnen qua lezen.
Mijn eerste recensie voor de groep was Eindspel van Isa Maron,
ook al had ik dat boek stiekem al in december uitgelezen. Wat een
fantastisch einde van een fantastische reeks boeken. Ik ben fan!
Op
de een na laatste dag van 2016 was ik begonnen in Pluk een roos
van M.J. Arlidge. Toen ik deze schrijver mocht ontmoeten op de
boekenbeurs, had ik Iene Miene Mutte nog niet eens gelezen,
maar na dat boek wist ik wel waarom iedereen zo enthousiast was. Ik
heb heel snel ook de andere vertaalde titels aangeschaft. Omdat Pluk
een roos zo lekker weg las, heb ik op Oudejaarsdag vlak voor
sluitingstijd mijn man en zoontje nog even naar de Bruna gestuurd
voor Klikspaan, wat ook gelijk mijn volgende op het lijstje
was. En hier was ik nog veel enthousiaster over. Mijn man werkt bij
de brandweer, dus enige affiniteit met brand hebben wij wel thuis.
“Waarom hebben al die mensen geen rookmelders?”, heb ik ook heel
vaak gedacht.
Na
Klikspaan werd ik door Ink ‘gedwongen’ om Suzanne
Vermeer’s Lawinegevaar te lezen. Ik vind de boeken van
Suzanne Vermeer prima boeken voor tijdens de vakantie of een snel
tussendoortje. Slecht zijn ze niet, maar voor een iets meer
intellectueel boek, grijp ik toch naar iets anders.
Scorpio
van Hilde Vandermeeren was de volgende op mijn eigen lijst. Ja, ik
heb inmiddels een beste lijst gemaakt in Goodreads, zodat ik steeds
daaruit kan kiezen wat de volgende wordt. Ik wil goede titels niet
vergeten en dit is voor mij de manier. Scorpio is in 2016
uitgekomen en toen al zag ik hele goede recensies voorbij komen, dus
ik was wel nieuwsgierig. Het begin vond ik goed, maar in het
middenstuk verdween mijn aandacht een beetje. Lees ik door of stop
ik? Toch doorgelezen en het einde vond ik echt weer super. Toch
jammer van zo’n middenstuk dan.
En
nu zijn we alweer ruim over de helft van januari en ben ik al in boek
vijf begonnen: Hou van mij van Anja Feliers. Ook haar mocht ik
ontmoeten op de beurs. Vanaf dat moment wilde ik graag aan de serie
van Kathleen Verlinden beginnen. Ik ben nog niet zo ver, dus ik heb
nog niet echt een mening gevormd. Het boek leest wel echt lekker weg
en ik houd toch wel van een beetje spanning, vermengd met liefde. Of
dat het thema van dit boek is, weet ik nog niet, maar voorlopig lees
ik lekker door.
Al
met al heb ik voor mijn doen al best veel gelezen. Ik las altijd
hooguit 10 boeken in het jaar. Ik heb een drukke baan van 32 uur en
veel activiteiten ernaast, dus er is niet altijd leestijd. Maar mijn
doel voor 2017 is 30 stuks. Met dit tempo gaan we dat makkelijk
halen, maar juichen in januari is natuurlijk nog een beetje vroeg.
Een
heel fijn leesjaar allemaal!
Leontine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten