Joy
Fielding heet officieel Joy Tepperman en is op 18 maart 1945 in
Toronto geboren. Nadat ze klaar was met haar studie heeft ze een
korte acteercarrière gehad. Ze heeft in een film gespeeld en in
afleveringen van series.
Vanaf
kinds af aan heeft ze veel geschreven, maar rond 1972 heeft ze
besloten om zich echt op het schrijven te storten. Rond die tijd
veranderde ze haar achternaam in Fielding. Van Henry Fielding. Henry
Fielding was een bekende Engelse schrijver die leefde van 1707 tot
1754.
In
1981 brak ze door met Kiss mommy goodbye. In 2015 verscheen
alweer haar 25ste thriller.
Zeg
maar dag tegen mammie is ook onder de titel Stil bedrog
uitgebracht.
Cover:
Een
mooie cover. Weinig gebruik van kleuren met wat rood als accent wat
het een extra mysterieus gevoel geeft. Er lopen 2 kinderen alleen bij
het water. Het meisje met een rood jasje wat extra opvalt.
Ik
zou dit boek zeker oppakken in de winkel. De titel in het rood geeft
dan toch de aanzet voor het oppakken. Bij het lezen van de achterflap
kom je al snel tot de titel van het boek. Victor en Donna zijn
gescheiden en Victor komt om het weekend de kinderen halen. Tot een
moment Victor tegen zijn kinderen zegt: “zeg maar dag tegen
mammie”. En dat is het laatste wat Donna nog van haar kinderen
heeft gehoord, want Victor brengt zijn kinderen niet meer terug.
Verhaal:
Op
een normale werkdag op het reclamekantoor waar Donna werkt, komt een
man genaamd Victor Cressy het kantoor binnen met champagne en twee
glazen in zijn hand. Donna heeft deze man de avond van tevoren voor
het eerst gezien op het afsluitingsfeest van een succesvolle
reclamecampagne. Hij stelt zich voor en wil haar direct meenemen voor
een diner. Vanaf dat moment gaat alles in een stroomversnelling.
Donna en Victor zijn smoorverliefd en na twee maanden besluiten ze
dat ze willen gaan trouwen.
De
eerste ruzies en perikelen beginnen eigenlijk dan al. Tijdens het
huwelijk komen er 2 kinderen genaamd Adam en Sharon, maar dit helpt
hun huwelijk niet. Donna besluit dat ze wil gaan scheiden. Het wordt
een vechtscheiding omwille van de kinderen. Ze willen beiden de
voogdijschap over de kinderen. Uiteindelijk wint Donna de rechtszaak
en de kinderen gaan in het weekend naar hun vader. Alles lijkt steeds
beter te gaan. Donna krijgt een nieuwe liefde en Victor haalt de
kinderen op zaterdag op en op zondag brengt hij ze weer terug. Tot
dat ene weekend. Victor brengt zijn kinderen niet meer terug en
verdwijnt. De zoekactie start. Zal Donna het lukken om de kinderen te
vinden?
Mijn
mening:
Het
verhaal start direct in de rechtszaal. Victor zit in de getuigenbank
en schildert Donna enorm slecht af. Alles om maar te winnen. Als de
zitting verdaagd is tot na de lunch gaat Victor naar Donna toe. Hij
probeert Donna te overtuigen om te stoppen met deze zaak. Donna wilt
dat absoluut niet en krijgt de volgende woorden van Victor: “Ik
verzeker je”, beet hij haar vinnig en afgemeten toe, “ook
al zou je winnen, dan nog verlies je.”
Dit
gaf me een gevoel van spanning en van een goed begin van een
thriller, maar helaas hield dit gevoel niet aan.
Het
boek is in 2 delen geschreven. Het verhaal wordt in deel 1
afgewisseld met het heden en verleden. Het heden is het huwelijk en
wat daarin gebeurd is en het heden is de rechtszaak. Vanaf deel 2
neemt Victor de kinderen mee en komt dan daadwerkelijk niet meer
terug. We zijn dan wel inmiddels op blz. 197 beland. Voor mijn gevoel
begint dan pas echt het verhaal, want mijn verwachting was een boek
te gaan lezen dat de man zijn kinderen meeneemt en dan mee te gaan
met wat er dan allemaal zou gebeuren tijdens deze verdwijning.
Er
was in totaal weinig spanning, maar je wilt toch wel weten hoe het
afloopt. Op het einde komt wat spanning, maar is eigenlijk ook snel
voorbij.
De
schrijfstijl vind ik netjes, niet te lange zinnen en geen grote
hoofdstukken. Alleen kon ze me niet altijd met de zinnen boeien. Het
kwam niet beeldend over. Af en toe moest ik zinnen teruglezen. De
hoofdpersonages zijn goed neergezet. Donna is een echte onderdanige
vrouw die alles voor Victor doet om hem maar tevreden te houden. Maar
ook vind ik haar een vreemd persoon zoals haar actie op het feest.
Beetje raar. Victor is een echte engerd. Van zo’n iemand krijg je
toch spontaan de rillingen.
Vanwege
dat ik toch ook positieve verhalen hoor over de boeken van Joy
Fielding zal ik nog best een boek van haar willen lezen.
Plot:
3
Schrijfstijl:
3
Leesplezier:
3
Originaliteit:
3
Psychologie:
4
Spanning:
3
Brenda
Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten