Jessica
Ruston is behalve auteur ook journaliste en screenwriter. Je loog
tegen mij is haar debuut, wat in 2016 in het Nederlands is
verschenen.
Achterflap:
Klara
Mortimer heeft haar moeder nooit echt gekend. Het voormalige model
verliet haar dochter toen ze zes jaar was. Alles wat Klara weet, is
een handvol verhalen van haar vader. Dat haar moeder is verdwenen,
heeft ze lang geleden een plekje kunnen geven.
Dan
ontvangt Klara een briefje en een sleutel. Die leiden haar naar een
garage vol spullen uit haar moeders verleden, zoals het dagboek dat
ze bijhield. Klara leert daaruit een vrouw kennen die totaal niet
overeenkomt met wat haar vader haar heeft verteld. Sterker nog, het
roept de vraag op wat er eigenlijk echt is gebeurd.
Mijn
mening:
Voor
mij is iemands handschrift net zoiets als zijn of haar gezicht.
Letters vormen woorden die beelden oproepen en tot leven komen.
Mark
en Klara zijn zo op het eerste gezicht een doorsnee gezin, ze zijn
inmiddels drie jaar getrouwd en verlangen enorm naar
gezinsuitbreiding. Ze hebben beiden een totaal verschillende
achtergrond en zijn van plan alles anders te doen. Mark komt uit een
groot gezin waar totaal geen orde of regelmaat was, het doet mij een
beetje denken aan de yuppie tijd, doe waar je zin in hebt en houdt
vooral met niets of niemand rekening.
Mark
wil het graag anders en doet er alles aan om juist een goede basis te
creëren. Als zijn zus Elfie dreigt te ontsporen trekt zij bij Mark
en Klara in.
Klara
is eigenlijk alleen opgevoed door haar vader, haar moeder is van de
aardbol verdwenen toen Klara zes jaar was. Klara probeert tijdens
haar leven een paar keer met haar vader over de verdwijning van haar
moeder te praten maar dat leidt niet tot een tevreden gevoel. Als
Klara op een dag een brief krijgt met een sleutel is de zoektocht
naar haar moeder begonnen.
Het
verhaal wordt vanaf dat moment afwisselend in het heden en het
verleden verteld. Een dagboek neemt ons mee naar de jaren ’70
waarin Mary, de moeder van Klara, haar verhaal vertelt. De rest van
het boek speelt zich af in het hier en nu en worden we mee gezogen in
de zoektocht van Klara naar haar moeder.
Klara
komt in eerste instantie over als een sympathieke betrokken vrouw die
er alles aan zal doen om het gezin wat ze zelf gemist heeft te
behouden. Als het verleden van haar moeder haar leven totaal gaat
beheersen sluit ze haar dierbaren steeds meer buiten door te zwijgen
of om de hete brij heen te draaien. Je voelt als het ware de afstand
die ontstaat tussen Mark en Klara en zou haar eigenlijk even tot de
orde willen roepen.
Mark
is een goedzak, je moet heel ver gaan wil je hem kwaad krijgen. Hij
waakt als een tijger over zijn zusje en doet er alles aan om ervoor
te zorgen dat zij een goede toekomst op kan bouwen. Dit dreigt bijna
mis te gaan als Klara besluit om Elfie mee te trekken in haar
geheimen voor Mark, ze lijkt haar grenzen steeds meer te gaan
verleggen om de waarheid boven tafel te krijgen.
Het
boek licht ook een tipje van de sluier op over het leven als
fotomodel, de druk en de jaloezie zorgt in dit vak voor vervelende
situaties en menigeen redt het niet in die branche. Ongelofelijk wat
de modewereld met een mens kan doen.
Je
loog tegen mij is wat mij betreft een roman met een spannend
tintje, zeker geen thriller, daarvoor ontbreekt er teveel spanning.
Het
boek leest makkelijk weg, de schrijfstijl is eenvoudig, je hoeft
tijdens het lezen niet echt veel na te denken en het plot is maar ten
dele verrassend.
Originaliteit
3
Schrijfstijl
3
Psychologie
3
Spanning
2
Plot
3
Bianca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten