Woensdag 21 september
Binnen precies één week is mijn boekpresentatie. Er zijn nogal wat zaakjes die nog moeten worden afgerond maar vandaag zal ik daar niet aan toekomen. Woensdag is immers een lesdag. Ja, naast het schrijven, geef ik ook parttime les op een middelbare school. Ik doceer Nederlands aan jongens –en één meisje- van ongeveer vijftien, zestien jaar. En dat doe ik graag. Heel graag. Mijn uitgever heeft me al eens voorgesteld om fulltime te gaan schrijven maar ik zou het contact missen met onze jongeren en zeker ook met mijn collega-leerkrachten. Wij hebben een hecht leerkrachtenteam en ook dat is een verrijking in mijn leven. Dus sta ik tijdens de voormiddag voor de klas en probeer ik alle beslommeringen rond mijn boek even aan de kant te schuiven.
Binnen precies één week is mijn boekpresentatie. Er zijn nogal wat zaakjes die nog moeten worden afgerond maar vandaag zal ik daar niet aan toekomen. Woensdag is immers een lesdag. Ja, naast het schrijven, geef ik ook parttime les op een middelbare school. Ik doceer Nederlands aan jongens –en één meisje- van ongeveer vijftien, zestien jaar. En dat doe ik graag. Heel graag. Mijn uitgever heeft me al eens voorgesteld om fulltime te gaan schrijven maar ik zou het contact missen met onze jongeren en zeker ook met mijn collega-leerkrachten. Wij hebben een hecht leerkrachtenteam en ook dat is een verrijking in mijn leven. Dus sta ik tijdens de voormiddag voor de klas en probeer ik alle beslommeringen rond mijn boek even aan de kant te schuiven.
Naar de namiddag heb ik uitgekeken. Samen met mijn twee dochters laat ik me uitgebreid verwennen bij mijn kapper. Kleurtje, knippen, brushen en dat onder het genot van mijn vrolijk babbelende meiden én bijhorend kopje koffie. Daarbij kan ik ook even stoom aflaten bij mijn kapper Nassèr (zie foto) die me altijd weer op een fijne manier aan het lachen krijgt. Ik heb dit bezoekje bewust een week voor mijn presentatie gepland. Dan is ook dat alweer in orde voordat de echte grote drukte mij te beurt valt.
Met mijn man spreek ik af dat we ook nog ergens een shopmiddag moeten inbouwen in de toch al volgepropte week. Ik ben immers al tijden op zoek naar het ideale jurkje dat ik wil dragen op mijn bijzondere avond maar tot nog toe vond ik het nog niet. Ik word er een beetje wanhopig van. Misschien liggen mijn eisen wel te hoog. Misschien moet ik met een meer open blik gaan winkelen. Zucht…! Niet panikeren, Feliers. Je hebt nog een week. Wie weet komt het perfecte jurkje ergens zomaar uit de lucht gevallen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten