De
kooi is het debuut van gitarist Josh Malerman. Het boek
op zich ziet er leuk en interessant uit, doordat de zijkanten van de
pagina’s zijn zwart geverfd, hierdoor valt het boek extra op in de
winkel. Leuk detail! Het boek wordt benoemd als horror en wordt
vergeleken met de betere werken van Stephen King. Hier kan ik mij
niet helemaal in vinden. Het boek is zeker spannend en onderhoudend
en er zit een tikkeltje bovennatuurlijk in, maar het boek wordt
nergens echt spannend genoeg om voor mij als horror bestempeld te
worden. Als thriller vind ik het zeker een leuk boek. De spanning
kabbelt voort gedurende het verhaal en op sommige punten neemt de
spanning wat toe, terwijl het op andere punten weer wat in spanning
afneemt. Het boek is vlot geschreven met betrekkelijk korte
hoofdstukken wat de vaart er lekker in houd. Per hoofdstuk wordt er
regelmatig gesprongen van heden naar verleden, maar dit heb ik niet
als storend ervaren, je weet gelijk in welk deel van het verhaal je
je bevindt.
Het boek gaat over Malorie, ze heeft 2 kindjes van 4 en woont al 4 jaar in een huis waarvan alle ramen zijn afgetimmerd. Als ze naar buiten moet om water te halen uit de put, moet zij dit geblinddoekt doen. Op een dag heeft zij genoeg moed verzameld om haar kinderen mee te nemen en te vluchten in een roeiboot de rivier op die achter haar huis loopt. Maar waar ze naartoe gaat..?
In het verleden zijn er vreemde verhalen op tv geweest over mensen die ‘iets’ gezien hebben en hierna gek zijn geworden, andere mensen hebben vermoord en daarna zelfmoord plegen. Hoe dit kan is voor iedereen een raadsel, er komen steeds meer berichten binnen over heel de wereld en iedereen raakt in paniek en sluit zich op in zijn/haar huis met alle ramen afgedekt. Nadat de zus van Malorie ‘iets’ heeft gezien en zelfmoord pleegt wordt het Malorie teveel en vlucht ze het huis uit, naar een adres dat ze in een advertentie heeft zien staan. Hier aangekomen wordt ze opgenomen in het groepje wat hier samen leeft. Gedurende het boek komen er nieuwe mensen bij. Ze gaan op onderzoek uit en proberen erachter te komen wat ‘het’ is en wat ze kunnen doen om te overleven. Het komt er op neer dat Malorie er helemaal alleen voor komt te staan, en wat dan?
Spanning: 3.5 punten,
spanning was wel constant aanwezig, op sommige punten werd het wat
spannender en later zakte het dan weer wat weg.
Plot: 3.5 punten, ik vond het verhaal goed in elkaar zitten.
Leesplezier: 4 punten, ik heb het boek met veel plezier gelezen, bleef nieuwsgierig naar het vervolg.
Schrijfstijl: 4 punten, een lekkere vlotte schrijfstijl, redelijk korte hoofdstukken, leest snel.
Originaliteit: 3.5 punten, leuk verzonnen met die wezens waardoor je niet naar buiten kunt kijken. Al krijg ik een klein beetje het gevoel van Hex van Thomas Olde Heuvelt, als was het daar dat de Hex haar ogen niet open mocht doen.
Psychologie: 3.5 punten, Malorie is duidelijk uitgewerkt, al had er wel wat diepgang in gemogen, wat er bij de rest in hun hoofd omgaat is een raadsel.
Eindoordeel: 4 sterren.
Amanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten