Auteur:
Jax Miller
Uitgeverij
Cargo
Verschenen:
mei 2016
Over de auteur
Jax
Miller (pseudoniem van Anne O’Donnell) is
geboren en getogen in New York en woont tegenwoordig in Ierland. Mijn
naam is vrijheid
is haar debuut en geschreven met Miller’s eigen drugsverleden als
inspiratie.
Achterflap
Freedom
Oliver leeft in een klein stadje in Oregon en probeert zo min
mogelijk op te vallen. Twintig jaar geleden is ze gearresteerd voor
de moord op haar man en sloot ze een deal met de FBI waardoor ze werd
gedwongen haar kinderen af te staan ter adoptie. Sindsdien leeft ze
onder getuigenbescherming. Als ze hoort dat haar dochter wordt
vermist, is Freedom vastbesloten haar te vinden. Haar impulsieve plan
leidt haar terug naar de demonen uit haar verleden en de geheimen van
de familie die haar kinderen heeft geadopteerd.
Mijn
naam is Freedom Oliver en ik heb mijn dochter vermoord. Eigenlijk is
het onwezenlijk en ik weet niet wat meer als een droom voelt: haar
dood of haar leven. Ik ben schuldig aan beide.
De
eerste zinnen van de proloog komen meteen binnen. Freedom Oliver is
een grofgebekte, keiharde tante, werkzaam
achter de bar van een nogal louche tent waar voornamelijk
motorrijders en skinheads komen. Twintig jaar geleden was ze getrouwd
en was haar naam nog Nessa Delaney. Totdat haar man werd vermoord en
zij daarvan de schuld kreeg. Uiteindelijk sloot
ze een deal met de FBI, haar zwager Matthew werd beschuldigd van de
moord op zijn broer en Nessa ging de getuigenbescherming in: Freedom
Oliver werd geboren. Uit liefde voor haar kinderen stond ze ze af ter
adoptie. Ondanks de getuigenbescherming zou ze toch altijd over haar
schouder moeten kijken vanwege haar nogal
wraaklustige schoonfamilie en dat was niet iets waar ze haar kinderen
mee wilde opzadelen. Haar zoon en dochter werden door de familie
Paul liefdevol opgenomen.
En
dan gebeurt alles tegelijk. Matthew Delaney wordt vrijgelaten uit de
gevangenis en Freedom komt erachter dat haar dochter Rebekah wordt
vermist. Haar dochter die ze welgeteld 2 minuten en 17 seconden heeft
gekend. Freedom gooit haar getuigenbescherming bij het grof vuil en
gaat op zoek naar Rebekah, niet wetende dat haar zwager en zijn
broers op zoek zijn naar haar…
Zoek
haar.
Zoek
haar kinderen.
Haal
ze naar huis.
Maak
de familie weer compleet.
Mijn
naam is vrijheid
wordt vanuit verschillende oogpunten verteld en bij elk hoofdstuk is
het duidelijk met wie de lezer te maken heeft. Elk hoofdstuk dat
verteld wordt vanuit het perspectief van Freedom begint met Mijn
naam is Freedom en…
Mijn
naam is Freedom en als die trut die naald niet bij me weghaalt, duw
ik hem door haar netvlies, ik zweer het.
Freedom
is een personage waar je of een hekel aan hebt of je voelt een enorme
sympathie voor haar. Er zit
niet veel tussen.
Freedom is grof, sarcastisch,
wordt zo ongeveer elke avond stomdronken, heeft last van nachtmerries
en paniekaanvallen. Ze schrijft brieven aan haar kinderen, brieven
die ze niet durft te versturen en de medicijnen die ze eigenlijk
dagelijks behoort
te slikken, verzamelt ze in haar zelfmoordpot. Ze is vastberaden om,
als die pot tot aan de rand toe
gevuld is, al die pillen in één keer in te nemen. Ze is er klaar
mee, er is niets voor haar om in leven te blijven. Totdat ze hoort
dat haar dochter vermist wordt. Ze komt er ook achter dat de zwaar
gelovige Virgil en Carol Paul niet zo liefhebbend en hartelijk zijn
als ze dacht.
Ik
kan het niet uitstaan dat het water zo spiegelglad is en de lucht zo
mooi. Het is alsof God het me inwrijft, om me eraan te herinneren dat
alles naar de kloten is, één grote puinzooi.
Tijdens
Freedom’s zoektocht naar Rebekah kom je als lezer ook steeds meer
te weten over wat er twintig jaar geleden is gebeurd en waarom
Freedom is ondergedoken. Freedom’s gedrag blijkt ook een soort
pantser te zijn, want
onder al die bravoure en schuttingtaal zit een moeder die werkelijk
alles over heeft voor haar kinderen, het maakt haar geen moer uit wat
er met haar gebeurt, als haar kinderen maar veilig zijn.
Jax
Miller heeft een erg prettige schrijfstijl, grof en rauw,
maar zeker
ook
meeslepend. Er
wordt in dit boek volop gestrooid met schuttingtaal en als je daar
niet van houdt, dan zou ik het niet oppakken. Het past wél volledig
in het verhaal. Je
raakt geboeid door Freedom, krijgt
een bloedhekel aan Virgil Paul (wat een godvergeten smeerlap) en de
familie Delaney.
Op
een gegeven moment valt Miller enigszins in herhaling, waardoor het
qua spanning even wegzakt, maar richting de ontknoping raakt het
verhaal weer in een stroomversnelling waardoor wegleggen geen optie
is. Freedom blijft nog wel
even
bij je nadat je het boek dicht geslagen
hebt.
Wat mij betreft een enorme aanrader!
Mijn
naam is Freedom, hoewel ik me maar zelden vrij voel.
Spanning
4
Originaliteit
4,5
Leesplezier
5
Schrijfstijl
5
Psychologie
4
Plot
4
4,5
sterren
voor Mijn
naam is vrijheid
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten