Hebben pinguïns knieën?

Hebben pinguïns knieën?

Geen idee, volgens mij wel. Al was dit niet echt een serieuze vraag van mij. Mocht ik ooit een boek schrijven, die kans is 99,9999999% van niet…dan wordt dat de titel. Gewoon omdat ik het wel een geinige titel vind. Maar zoals ik al zei, ik hoor waarschijnlijk tot die 0,0000001% van de Nederlanders die helemaal geen enkele behoefte heeft om een boek te schrijven. Ik vind schrijven hartstikke leuk, ik ben gek op verhalen verzinnen, maar dan gewoon lekker voor mezelf en heel af en toe eens voor jullie ;-)

Ik had ooit het strakke plan om (alweer voor mezelf) mijn gedichten en mijn foto’s te combineren in een fotoalbum…dat plan was er geloof ik 10 jaar geleden…en het album is er nog steeds niet. Inmiddels vind ik een aantal gedichten ook niet meer echt van deze tijd, dus de kans is enorm groot dat het album er helemaal nooit komt…net zoals het boek.

Het lijkt me ook helemaal niet boeiend voor de lezer om zich door een megadikke biografische trilogie te moeten worstelen, want er is zoveel gebeurd in mijn leven, dat past nooit allemaal in 1 boek. Nou kan ik ook prima een verhaal verzinnen, maar waarom zou ik een boek gaan schrijven met een verzonnen verhaal…er zijn genoeg schrijvers die dat heul veul beter kunnen. Dus helaas zal ik ‘Waarom hebben pinguïns knieën’ nooit als een titel van een boek kunnen gebruiken. Daarom heb ik hem maar boven dit stukje geplakt.

Nou schrijf ik ook stukjes met de regelmaat van een slecht lopende klok, daarom alleen al is een carrière als schrijver of columnist niet handig. Ik vind trouwens mijn echte baan veel te leuk. Trouwens het is een slecht idee om van je hobby je beroep te maken, want dan heb je geen hobby meer ;-)

Ik schreef eigenlijk elke week wel een stukje, ik stuurde het alleen nooit naar de cheffies. Want het stukje was te saai, niet interessant, soms ook te kwetsend of te hard en wie ben ik om mensen, die ik eigenlijk best aardig vind, al schrijvend de grond in te boren. Is ook niet mijn ding, ik geef mijn mening dan het liefst persoonlijk. Al met al ging er zo ongeveer een maand voorbij zonder een stukje van mij op het blog. Helemaal niet erg, want er is genoeg te plaatsen met de wekelijkse columns van Alex, de vakantiekoffers van de schrijvers, de recensies, de ‘Wat las teamlid X’ en de verslagen. Het valt niemand op als er geen stukje van mij verschijnt, ook alweer een hele geruststelling…zo heb ik geen schrijversstress of voel ik een enorme (kuch) druk om een stukje op tijd af te hebben. Heerlijk.

Nou heb ik wel af en toe ‘knutselstress’, want ik plak voor de leesclubs de quotes op plaatjes. Daarvoor photoshop ik de plaatjes die ik krijg aangeleverd, of ik zoek er zelf wat bij. Gemiddeld ben ik met het geknutsel van blok 1 van de leesclub een uurtje bezig. De volgende blokken iets korter, maar meestal lopen er meerdere leesclubs door elkaar. Ik heb niet altijd tijd en zin om, als ik op het werk net 8 uur met vierkante ogen naar mijn scherm en allerlei cijfertjes heb zitten staren, dan thuis ook weer gelijk aan de gang te gaan met naar het scherm staren. Het is soms wat veel en mijn ogen willen vaak ook gewoon niet meer meewerken. Ik vind het wel leuk om te doen hoor, begrijp me vooral niet verkeerd en ben af en toe ook best trots op het resultaat (en nieuwsgierig naar het boek).

Degene die de boeken van de leesclubs ook daadwerkelijk lezen en de 2 cheffies hebben het nog veel drukker, dus ik mag eigenlijk helemaal niet ‘klagen’. Maar ik moet tenslotte ook een stukje vullen, dus vandaar :P Trouwens ik moet als teamlid natuurlijk wel iets doen voor de club. Ik lees ook al amper, schrijf ongeveer een halve recensie per jaar en ga ook niet echt vaak naar een boekpresentatie. Ik mag best wel in mijn handjes knijpen dat ik nog bij het team mag blijven ;-) ;-)

Ben eigenlijk wel benieuwd of er nog iemand met een antwoord komt wat betreft die pinguïns…

Tot het volgende stukje.

Ann