De vakantiekoffer van Pjotr Vreeswijk

Summer vibes

Summertime, when the livin’ is easy

Toen Ink me vroeg om iets voor het vakantie-item te schrijven popte dit deuntje onmiddellijk in mijn hoofd. En zeg nou eerlijk, wie kent dit liedje niet, gezongen door Ella Fitzgerald in 1968. Bij mij roept dit nummer altijd een gevoel op van slippers, loszittende T-shirts en zand tussen m’n tenen. Heerlijk. Easy livin’.

En niet alleen the livin’ moet easy zijn in de zomer. The reading wat mij betreft ook.

Dit jaar was ik in Amerika. Ik had een boek van Robert Ludlum bij me. De Janson Optie. Easy, dacht ik. Verder dan de, overigens oersaaie, cover ben ik niet gekomen. Het boek heeft de hele vakantie stof liggen happen op het nachtkastje. Ik heb wel gelezen hoor, die vakantie. Als je plattegronden en menukaarten tenminste meerekent. 

Het jaar daarvoor was anders. Ik was op Curaçao. Witte stranden, glasheldere zee en zachte ligbedden. Ideaal voor een lekker stukkie lezen. Ik had Executie van Kazuaki Takano bij me.

Wie? Hoor ik u zeggen. Juist. Kazuaki Takano.

Ik kende de beste man ook nog niet. Maar hij schijnt in Japan razend populair te zijn. Overigens zegt het waarschijnlijk meer over mij dan over de schrijver dat ik hem niet ken. Maar goed.

Het boek, in Nederland uitgegeven door The House Of Books, past goed bij mij. Alle ingrediënten voor een spannend vakantieboek zitten erin: een lekker snel proloog, een mysterie en een real life action hero. Het is snel geschreven, spannend en verrassend. Nou ben ik geen recensent, dus waag ik me liever niet aan een uitgebreide beoordeling, maar er waren toch wat dingen die mij opvielen.  

Zo kon ik me op sommige momenten slecht inleven. Dit kwam vooral door de, hoogstwaarschijnlijk authentieke, Japanse dialogen. Ze waren overigens wel gewoon in het Nederlands hoor. Maar Japanners gaan nou eenmaal heel anders met elkaar om dan wij hier gewend zijn. Ik voelde het niet. Ik miste iets.

En dan was er nog iets. Dit lag echter meer aan mij dan aan het boek. Ik heb tegenwoordig de vervelende gewoonte om ieder boek dat ik lees naast scènes uit mijn eigen boek te leggen. Heel irritant! Voordat ik er erg in heb vouw ik een ezelsoor in de hoek van de pagina en krabbel ik er met een potlood iets onleesbaars bij. Soms is het nog erger. Ik onderstreep hele zinnen met zo’n felgele stift. Ik kan je vertellen dat dit je redelijk uit het verhaal trekt.

Niet echt easy reading dus. Zou dit ooit nog overgaan? Wie weet als mijn boek is verschenen… Maar waarschijnlijk maak ik dan alweer aantekeningen voor boek 2 of boek 3.  

Als je me nu vraagt wat volgens mij de echte vakantieknallers zijn?

De Da Vinci Code, De Delta Deceptie, Inferno. Of misschien wel The Bourne-reeks. Heerlijke boeken. Echt EASY.

Fijne zomer.