Titel: Weg zonder genade
Auteur: John Hart
Uitgeverij: LS Amsterdam
Publicatiedatum: Juni 2016
Aantal bladzijdes: 432
Uitgeverij: LS Amsterdam
Publicatiedatum: Juni 2016
Aantal bladzijdes: 432
Een
intrigerende cover met de omtrek van een vrouwenhoofd waarin de trappen naar
kerkdeuren te zien zijn. Mooi gedaan. De blauwe vogels en de naam en titel van
het boek vallen op door de kleuren die gebruikt zijn. Mooi en subtiel. Bovenaan
staat: ‘Een meesterlijke
verhalenverteller.’ Harlan Coben
Dit schept toch wel enige verwachting.
John Hart
studeerde Franse literatuur, waarna hij Boekhouden ging studeren en hierna ook
nog Rechten heeft gestudeerd. Hij heeft veel verschillende banen gehad, maar
uiteindelijk gaf hij alles op om zijn droom te realiseren. Het schrijven van
een boek. Hij heeft zich een jaar lang afgezonderd om te schrijven en hieruit
werd zijn eerste thriller geboren: De wet
en de leugen (2006). Hierna schreef hij nog drie boeken, waarvoor hij voor
zijn tweede en derde thriller (Gevaarlijke
onderstroom (2007) en Onschuld
(2009) een Edgar Allen Poe Award kreeg. Hij is hiermee de enige auteur die voor
twee opeenvolgende boeken deze prijs won. Daarnaast heeft hij ook de Ian
Flemming Steel Dagger, de Barry Award en de SIBA Book Award gewonnen. Weg zonder genade is zijn vijfde
thriller.
Achterflap
Elizabeth
Black is een heldin. Onlangs heeft ze eigenhandig een meisje uit gevangenschap
gered, en de twee meedogenloze ontvoerders doodgeschoten. Maar Elizabeth heeft
ook donkere geheimen. En als de jongen Gideon met een pistool staat te wachten
tot de moordenaar van zijn moeder uit de gevangenis komt, raakt haar leven in
een stroomversnelling.
It’s a cold and is a broken halleluja.
Wat
een boek. Dat moest ik eerst even kwijt.
Het boek begint gelijk goed met de ontvoering van een jonge vrouw, hierdoor word je getriggerd om verder te lezen. De opbouw van het verhaal is heel erg goed, je leest stukken uit naam van de dader, maar ook hele stukken uit naam van de politie en van Elizabeth. Hierdoor onderga je het verhaal vanuit meerdere perspectieven waardoor het verhaal meer diepgang krijgt. Ondanks dat je ook vanuit de dader meeleeft, blijft het tot vlak voor het einde verrassend wie het nu uiteindelijk is. De verdenkingen worden heel goed verlegd tussen verschillende personen. Ze kunnen het allemaal gedaan hebben. Door de sterke opening verwacht je een spannend verhaal en die verwachting komt ook zeker uit. Vanaf het begin voel je de spanning in het boek, maar ook de spanningen die onder de hoofdpersonen spelen. De spanningen die zich opbouwen tussen Elizabeth en Adrian, maar ook tussen Elizabeth en haar werkpartner Beckett.
Het boek begint gelijk goed met de ontvoering van een jonge vrouw, hierdoor word je getriggerd om verder te lezen. De opbouw van het verhaal is heel erg goed, je leest stukken uit naam van de dader, maar ook hele stukken uit naam van de politie en van Elizabeth. Hierdoor onderga je het verhaal vanuit meerdere perspectieven waardoor het verhaal meer diepgang krijgt. Ondanks dat je ook vanuit de dader meeleeft, blijft het tot vlak voor het einde verrassend wie het nu uiteindelijk is. De verdenkingen worden heel goed verlegd tussen verschillende personen. Ze kunnen het allemaal gedaan hebben. Door de sterke opening verwacht je een spannend verhaal en die verwachting komt ook zeker uit. Vanaf het begin voel je de spanning in het boek, maar ook de spanningen die onder de hoofdpersonen spelen. De spanningen die zich opbouwen tussen Elizabeth en Adrian, maar ook tussen Elizabeth en haar werkpartner Beckett.
Het hart wil wat het hart
wil.
Hele
toepasselijke quote voor het verhaal, dit geldt eigenlijk voor alle
hoofdrolspelers. In het geval van Elizabeth houdt dit in dat ze opkomt voor de ‘verdoemde’
zoals de buitenwereld ze ziet, gebroken en niet meer te repareren ‘gevallen’.
Bewonderenswaardig dat zij zich hier vol overgave voor inzet en niet luistert
naar de mening van anderen maar alleen haar hart volgt. Dit komt voort uit haar
eigen jeugd, waarin zij zelf ‘gebroken’ is.
Het verleden is verleden
tijd, en nu is nu.
De
hoofdpersonen worden zeer geloofwaardig neergezet. Je leeft mee met de
gevoelens van haat, verdriet en ongeloof van Elizabeth, maar ook haar
doorzettingsvermogen en de kracht om door te gaan zijn alom vertegenwoordig.
Ook de worsteling die Adrian met zichzelf heeft, over zijn tijd in de
gevangenis en de vreselijkheden die hem daar zijn aangedaan. Medelijden, dat
voelde ik voor hem.
‘Waarom heb je dat mooie
kind mijn naam gegeven?’ ‘Omdat sommige dingen nooit vergeten mogen worden.'
Hart
heeft een erg aangename schijfstijl. Hij weet de juiste woorden te vinden om
hiermee een spannend, maar toch eigenlijk ook erg droevig verhaal neer te
zetten. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden wat het lezen belemmert,
heerlijk leesbaar. Spannend tot het einde, hij weet je te boeien met zijn
verhaal zodat je alleen door wil lezen.
Weg zonder genade mag
zich met recht een Sterrenthriller noemen. Mooie, goed uitgewerkte personages
en een spanningsopbouw die je richting het einde op het puntje van je stoel
doet belanden.
Spanning: 4
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Hiermee behaalt Een
weg zonder genade van John Hart een
zeer mooie score van 4,5 sprankelende
sterren.
Amanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten