Daarnaast
geef ik ook zo nu en dan les. Jawel, deze stoffige, bebaarde,
brildragende 40-plusser is "leraar"- vergeet niet de
bijbehorende handbeweging. "Leraar"- vergeet de
handbeweging niet- is wel een heel zwaar woord; ik sta niet
letterlijk in een lokaal met 30 puistige pubers, die daar eigenlijk
niet willen zijn en mij het leven zuur maken door propjes naar me te
schieten of zitten te WhatsAppen achter mijn rug. Ook heb ik geen
zwart krijtbord of digitaal scherm waar ik mijn student strafregels
op kan laten kalken, als hij zijn huiswerk weer eens niet gemaakt
heeft. De zweep erover als ik niet word aangesproken met 'meester'
zit ook niet echt in me, hoewel dat best aantrekkelijk klinkt.
Omdat
op de middelbare school de leerling vaak beter op de hoogte is van de
computerprogramma's dan de leraar, ik graag mijn beetje kennis deel
met de wereld en ik ook graag van anderen wat leer, heb ik het op me
genomen mijn talent in te zetten ten gunste van de mensheid.
Je
las het inderdaad goed, mijn student. Op het ogenblik bestaat mijn
klas uit één student.
Het
voordeel van een kleine klas is dat je heel gericht les kunt geven en
je aandacht niet verdeeld hoeft te worden als iemand het tempo niet
kan volgen of vooruit loopt op de zaken. Het nadeel is dat je al snel
in een eindeloze discussie of nerdfest eindigt- als ik eenmaal op
gang ben, ben ik amper te stoppen. Een vooropgesteld programma is wel
een uitkomst, al was het om de leraar in toom te houden.
Een
aantal jaren geleden bestond mijn klas nog uit zes studenten: zes
leraren van meer dan middelbare leeftijd, die van hun werkgever
bijgeschoold - padoempats- moesten worden maar geen budget hadden of
tijd om een echte cursus te volgen. Niet dat er vijf studenten
mysterieus zijn verdwenen - ik voel een thriller op komen- en de
laatste overgebleven student op een luguber einde zit te wachten, ze
zijn allemaal gewoon keurig afgestudeerd van mijn avondschool en met
succes geïntrigeerd in het onderwijsleven, de tijd van duimstok en
timmermanspotlood achter hun latend.
Ik
heb nog nooit lesgegeven aan een klas pubers, maar ik vermoed dat het
lesgeven ongeveer net zo moeizaam gaat als een halve klas 55
plussers, die hun hele carrière voor de klas met pubers hebben
gestaan en net de aan/uit knop van de computer weten te vinden. Je
hebt in elke klas, van alle leeftijden, wel van die types zitten: de
streber, de tijdverdrijver, de betweter, de
altijd-een-stap-verder-leerling, de grappenmaker en de favoriet. Ik
had ze allemaal in één klas.
Mijn
zorgvuldig voorbereidde, op maat gemaakte, cursus vond plaats in een
klaslokaal van de school. Uitdeelmateriaal, Power Point presentatie,
huiswerkopdrachten - alleen de voorpret was al een feest. Dat er een
beamer en een schoolbord aanwezig was en zeven computers die we
mochten gebruiken, maakte het net echt- ik kon zelfs controle krijgen
over hun computer met een schakelaar: powertrip.
Met
mijn bruinleren aktetas - waar alleen een appel in zat- en een stapel
kopieën, ving ik vol goede moed de cursus aan. De eerste avond ging
nog redelijk goed - de studenten hadden hun aandacht erbij, ik was de
meester van de beamer en pareerde alle bijdehante of oprecht gemeende
vragen.
Op
de tweede avond was de kat uit de boom gekeken en was het vechten
tegen de tijdverdrijver, betweter en grappenmaker die het eigenlijk
niet zo zagen zitten om op hun leeftijd nog over te schakelen naar de
moderne tijd. De streber had keurig zijn huiswerk gedaan, met
ongevraagde presentatie, de altijd-een-stap-verder-leerling had de
volgende huiswerkopdracht al gemaakt en zat verveeld voor zich uit te
kijken, de favoriet droeg mijn aktetas keurig naar het lokaal en
zorgde voor een verse kop koffie om het half uur.
Vanaf
de derde avond had ik alle trucjes wel door en liep alles vrij
soepeltjes. Iedereen zat met gepast enthousiasme naar hun schermen te
staren en de lessen sloegen aan: resultaat! Na een aantal weken was
iedereen geslaagd voor de cursus- waar je overigens niet voor kon
zakken, maar dat hoeven zij niet te weten.
Leuk stukje, en wat klinkt het heerlijk-geitenwillensokkerig. Je bent nooit te oud om te leren. Prachtig.
BeantwoordenVerwijderen