Leesclub Judaskus: de eindconclusie!

Toen wij de oproep voor de leesclub van Judaskus plaatsten, werden we overspoeld met aanmeldingen. Niet heel gek natuurlijk, want wie wilde nu niet het nieuwste boek van Linda Jansma lezen? Uit de aanmeldingen werd de volgende leesclub gevormd: 
Liesbeth Rörik, Heidi de Jonge, Leontine Meijer, Francina Eijer, Manon Hijman, Marieke Verbruggen en Miriam Bakker. Daniëlle Henssen las mee met een eigen exemplaar. Zodra de deelnemers bekend waren, zorgde uitgeverij De Crime Compagnie ervoor dat de e-pubs meteen in de diverse mailboxen terecht kwamen, waarvoor onze hartelijke dank!

Na de 'plof' in de digitale brievenbus kwamen de eerste reacties omtrent de cover al binnen. De deelnemers waren enthousiast en begonnen heel snel met lezen. De blokken die je tijdens de deelname aan een leesclub dient in te vullen, werden al vlot gevuld met reacties. 

Ook kwamen er vragen voor Linda Jansma, die ze net zo snel beantwoordde als ze gesteld werden! Wat vroegen de lezers zoal? 

Welk personage vond je het moeilijkste om mee te werken, om goed neer te zetten? Of wist je van tevoren al hoe je elke personage neer wilde zetten? (Liesbeth)

Echt moeilijk vond ik ze geen van allen. Daniëlle was wel een uitdaging, omdat zij een nogal getroebleerd meisje is met een zelfmoordwens en het is moeilijk om je daarin te verplaatsen. Maar daartegenover was Daniëlle ook wel weer het leukst om te schrijven.

Hoe kom je aan je inspiratie? Is het iets wat je tegenkomt in het dagelijks leven, lees je erover? Ben benieuwd!  (Francina)

Ja die haal ik overal vandaan. De hele vlakke basis voor Judaskus komt door het "levensverhaal" van iemand die een nogal narcistische echtgenoot had. Ze hadden kinderen, leken gelukkig, maar ondertussen rommelde hij met mannen, loog alles bij elkaar e.d. Hij werkte toen ze hem leerde kennen op een landgoed. Daar komt dus de basis voor het verhaal van Annelien en Timo vandaan. Met een heleboel extra eromheen verzonnen, natuurlijk :)
Verder de kranten, berichten op internet, programma's op de televisie. Ik heb een hele map vol met allemaal potentiële ideeën voor nieuwe thrillers :p

Elk boek is zo totaal anders dan de vorige boeken. Elk keer sta ik versteld dat je zulke bijzondere onderwerpen vindt. Hoe dringt zo'n onderwerp zich op? Of sla je die map open en kies je lukraak? (Ink)

Nee, meestal zie ik weer iets ergens (krant, tv) en dan denk ik: volgens mij had ik daar al eens eerder iets over gelezen. En dan duik ik in die map en ofwel vind ik de bewuste info over dat onderwerp, of ik kom iets totaal anders tegen waarvan ik denk: hm, daar kan ik ook wel iets leuks over schrijven! :)

En dan ontspint zich van zelf een verhaal??? (Ink)

Nou, meer een idee. Het verhaal zelf komt pas als ik aan het schrijven ben.

Ik vind dat je personages altijd zeer realistisch beschreven zijn, hoe doe je dat toch? maak je gebruik van hulpmiddelen bijvoorbeeld een soort collage waar je foto’s/plaatjes van je personages ophangt, zodat je er een goed beeld bij hebt? of schrijf je voor die tijd een soort schema met karakter trekjes, zodat je weet hoe je personages doen/reageren? of zit dat allemaal in je hoofd en vorm je er zo een beeld bij? (Heidi)

Nee, ze zitten bijna allemaal alleen in mijn hoofd. Soms zie ik wel eens iemand op straat, of bij de supermarkt, en dan denk ik: jee, zo stel ik me dat of dat personage voor! En dan onthoud ik bepaalde details die ik nog wil gaan gebruiken.
Ik werk zelden met een schema. Het verhaal loopt zoals het loopt, soms weet ik zelf niet wat er gaat gebeuren. Heel af en toe maak ik wel een lijstje met namen, zoals van de kinderen in Schuilplaats. Dat waren er best veel en af en toe wist ik zelf niet meer wie wie was. En karaktertrekken die verschijnen ook in de loop van het verhaal.

Wat ik erg leuk vind, is dat we allemaal het boek geweldig vinden..maar hoe hoog legt dat de lat voor je volgende boek? (Manon)

In het begin was dat best moeilijk. Mijn debuut werd erg goed ontvangen en toen kwam ik er ook nog eens mee op de longlist van de Gouden Strop én ik won er de Schaduwprijs mee. Daarna vond ik dus niets meer goed genoeg wat ik geschreven had. Of althans, ik dacht dat de lezers het helemaal niks zouden vinden. Dus er kwam amper iets op papier; ik schrapte meer dan dat ik schreef. Tot een vriendin zei: je moet gewoon voor jezelf schrijven. Als jij het maar leuk vindt en met plezier achter je computer zit. Dan vinden de lezers het maar een minder goed boek, volgende keer beter, als jij het dan maar met plezier geschreven hebt.
Kostte even wat tijd om die knop om te zetten, maar het ging inderdaad beter. En daarna heb ik gezegd: ik schrijf voor mijn plezier. Als dat plezier weg is, dan stop ik acuut met schrijven. Ik kan niet iedereen tevreden stellen, de een vindt dit boek beter, de ander weer een ander. En dat is voor mij wel leuk: zo weet ik dat ze allemaal verschillend zijn.:)

LET OP: ALS JE HET BOEK NOG NIET GELEZEN HEBT, KUN JE BETER DE VOLGENDE VRAAG EN ZEKER HET ANTWOORD DAAROP OVERSLAAN!!!

Hallo Linda, hoe verzin je zo'n enorm geweldige twist aan het eind van het boek ? Het deed mij heel erg aan de verhalen van Roald Dahl denken. (Marieke)

Het idee ervan had ik al vanaf het begin, alleen bij de eerste versie was die ontknoping verwerkt in het hoofdstuk waarin Daniëlle in het landhuis met de politie praat. Nadat Annelien haar omhelst heeft en Daniëlle haar eigenlijk een beetje onvriendelijk afwijst, gooit Annelien eruit wat ze gedaan heeft. Maar ik vond dat niet de juiste manier, uiteindelijk. Te veel in één hoofdstuk gepropt, zeg maar. Dus heb ik dat er toen uitgehaald. Alleen toen zat ik met het probleem dat ik een los eindje overhield: wie had Merlijn nou vermoord? Eerst heb ik toen een los afsluitend hoofdstuk geschreven vanuit Annelien, maar dat vond ik ook niet geslaagd. En toen kwam het idee om het hoofdstuk vanuit het slachtoffer te schrijven en dat pakte. Dat geeft (volgens mij) ook de juiste klapper aan het eind. Annelien is door het hele boek heen natuurlijk al obsessief voor wat betreft Daniëlle. Ik vond dit dus wel een goede oplossing.

Het lezen van Judaskus ging niet altijd over rozen: 

Heidi: Zo vervelend, ben je heerlijk aan het lezen, is je batterij van je reader leeg 😡
Vanmiddag moet ik aan het werk, dus kan ik vanavond pas verder. ‪#‎balen‬!

Leontine: Ik was gisteren ook teleurgesteld. Ik keek zo scheel van de hoofdpijn dat ik niet kon hardlopen maar zeker ook niet kon lezen. Dus nu weer lekker verder. En ik lees al zo langzaam. Kan ik wel extra lang genieten!

Marieke: Gister geveld door migraine, vandaag gelukkig weer minder en kon ik een flinke ruk maken!

Wij vroegen Linda Jansma wat zij van de leesclub vond en hoe zij het ervaren heeft:
Eigenlijk vond ik het een beetje eng, een leesclub met Judaskus. De meeste mensen denken misschien dat dat na acht boeken wel zal meevallen, maar dat is echt niet zo. Elke keer opnieuw is het spannend om te lezen wat men van je nieuwst boek vindt. En gek genoeg had ik het vreemde gevoel dat Judaskus niet zo goed ontvangen zou worden als mijn andere boeken. Waarom? Ik heb geen flauw idee. Nu zijn doorgaans de meningen over mijn boeken nogal verdeeld, wat blijkt uit het feit dat persoonlijke favorieten flink uiteenlopen. En dat is dan wel weer leuk, want daaraan merk ik dat mijn boeken geen eenheidsworst zijn. Maar dan komt zo’n leesclub, waarbij een hele groep mensen je nieuwste boek gaan lezen en ja, dat vind ik dan weer eng. Want stel dat ze het helemaal niks vinden?

Gelukkig viel dat allemaal enorm mee. Tot mijn verbazing waren eigenlijk alle leesclubleden onverdeeld enthousiast! Een opluchting, kan ik zeggen. En wat waren de reacties mooi! Het is fijn om tot de ontdekking te komen dat lezers opnieuw van je boek genieten. Echt veel kritiek was er niet en dat is dan wel weer een opsteker voor mij.

Ik vond het leuk om te lezen wat iedereen van Judaskus vond, waarbij meningen hier en daar toch ook weer een beetje verschilden.

Hoe dan ook, dank aan alle leesclubleden voor de tijd en aandacht die jullie aan Judaskus hebben besteed en voor jullie uitgebreide recensies en feedback. Dank ook aan het team van Thrillerlezers en ik hoop natuurlijk dat jullie allemaal een beetje hebben genoten van het boek.

En de deelnemers waren inderdaad enthousiast, de recensies kwamen binnen en de sterren vlogen in het rond. De deelnemers beoordeelden Judaskus met gemiddeld 4,5 sterren! Een zeer goed ontvangen boek in een zeer geslaagde leesclub!

Dames, heel hartelijk dank voor jullie enthousiaste inzet en Linda, heel erg bedankt voor je tijd, het beantwoorden van de deelnemersvragen en natuurlijk voor Judaskus!