Waar ik dit jaar heen ga op vakantie is de vraag. Eigenlijk weet ik dat zelf pas sinds kort. Jarenlang ben ik niet weggeweest. Af en toe een weekend in eigen land, maar niet over de grens. De laatste keer was in 2013 toen ik strandde in de Pyreneeën met een klapband. Portugal heb ik nooit gehaald, maar ik eindigde wel wekenlang op een geweldige landgoedcamping met een goddelijk uitzicht omdat er geen caravanband op voorraad was. Niet plannen leidt meestal tot de mooiste resultaten.
Zo plande ik ooit een reis naar Beieren omdat ik zo graag Bamberg wilde zien, een eeuwenoude stad. En natuurlijk dat prachtige Doornroosje kasteel met de hilarische naam Schloss Neuschwanstein, ik ga de mop niet uitleggen maar verwijs hiervoor even naar de gemiddelde Duitse seksfilm. Enfin, slot en Bamberg heb ik nooit gezien. Ontdaan van alle illusies wandelde ik op de middag van de eerste dag hotel Das Deutsches Reich uit, de naam stond in Gothische letters op de gevel. Het volgende hotel was brandnieuw, zo nieuw zelfs dat ik ’s morgens wakker werd van de dragline die langs mijn raam reed. Het had ook een tamelijk agressieve kok, de avond daarvoor had hij het hele personeel uitgekafferd, tijdig wist ik mij in mijn kamer te verschansen. Die ochtend kwam hij bij het ontbijt vragen of het smaakte. Ik keek naar het uitgedroogde brood, de kuipjes halverine en de twee soorten jam en zei: ‘Wunderbar gross.’
Na het ontbijt vertrok ik naar Ommen.
Ook dit jaar moest er toch wel iets gepland worden omdat er in mijn reis een overtocht zit. Eind april is mijn 22-jarige dochter, Anna, naar Ibiza gegaan, daar draait ze met vijf vrienden het pop-up theaterrestaurant Eat your hart out. Zes maanden elkaar niet zien bleek iets te veel van het goede, dus taai ik eind juni met de camper af naar party-island, via Noord Italië waar ik al twaalf jaar het graf wil bezoeken van iemand die ik er ooit achterliet.
Ik heb besloten off grid te gaan, oftewel geen laptop mee, alleen mijn Samsung telefoon van 14,95 plus 15 euro beltegoed, Samsung wil kennelijk zo graag van die dingen af dat ze er 5 cent bij cadeau deden. De uren dat ik niet reis of met Anna in een travestietenbar musicalliedjes zing, haar idee van een topavond (en ik kan mij daar in vinden), ben ik van plan te besteden aan lezen. Heel speciale boeken deze keer, want ze gaan allemaal over scenario schrijven. Ik ga hier nog even niet verklappen waarom ik mij op deze materie ga storten, hoewel het eigenlijk voor de hand ligt, het heeft weinig zin boeken over dit onderwerp te lezen omdat je een biologische moestuin wilt aanleggen.
Ook dit jaar moest er toch wel iets gepland worden omdat er in mijn reis een overtocht zit. Eind april is mijn 22-jarige dochter, Anna, naar Ibiza gegaan, daar draait ze met vijf vrienden het pop-up theaterrestaurant Eat your hart out. Zes maanden elkaar niet zien bleek iets te veel van het goede, dus taai ik eind juni met de camper af naar party-island, via Noord Italië waar ik al twaalf jaar het graf wil bezoeken van iemand die ik er ooit achterliet.
Ik heb besloten off grid te gaan, oftewel geen laptop mee, alleen mijn Samsung telefoon van 14,95 plus 15 euro beltegoed, Samsung wil kennelijk zo graag van die dingen af dat ze er 5 cent bij cadeau deden. De uren dat ik niet reis of met Anna in een travestietenbar musicalliedjes zing, haar idee van een topavond (en ik kan mij daar in vinden), ben ik van plan te besteden aan lezen. Heel speciale boeken deze keer, want ze gaan allemaal over scenario schrijven. Ik ga hier nog even niet verklappen waarom ik mij op deze materie ga storten, hoewel het eigenlijk voor de hand ligt, het heeft weinig zin boeken over dit onderwerp te lezen omdat je een biologische moestuin wilt aanleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten