Auteur: Lilian
Schneider
Uitgeverij: Passage
Groningen
Publicatiedatum:
Oktober 2014
Aantal pagina’s:
162
Over de auteur:
Lilian Schneider
(1965) publiceerde losse verhalen in bundels en tijdschriften.
Aquamarijn is haar debuut.
Achterflap:
De
negenendertigjarige Silke heeft het op het eerste oog goed voor
elkaar. Ze is getrouwd, heeft een puberzoon en woont in een nette
buurt, met leuke buren. Maar het is allemaal schone schijn. Silke
voert een innerlijke strijd met haar beladen verleden en er is een
eerste kind, waar niemand iets van afweet. Als ze via haar werk voor
een lifestyle glossy de aantrekkelijke Paul van Zanten ontmoet, stort
ze zich in een hartstochtelijke affaire. Tegelijkertijd volgen
onverklaarbare voorvallen elkaar in een rap tempo op. Wie is toch die
onbekende, die haar steeds dichter nadert?
Cover:
Een blauwe/grijze
cover. Het is duidelijk te zien dat het water moet voorstellen. De
naam van de auteur en de titel zijn in het wit afgedrukt. Persoonlijk
zou ik het niet gauw oppakken in de winkel. De uitstraling van de
cover trekt me niet.
Mijn mening:
Het is een dun
boekje met maar liefst 162 pagina’s . De samenvatting laat ik
expres achterwege omdat de achterflap al heel veel verteld, in mijn
ogen te veel. Silke heeft in het
verleden iets meegemaakt, er is een eerste kind. Het verhaal wordt
afgewisseld in het heden en verleden. We gaan dan twintig jaar terug.
Als lezer ben je nieuwsgierig, want wat heeft zich toen in Frankrijk
afgespeeld? Langzaam wordt je duidelijk gemaakt dat Silke een
belangrijke keuze heeft moeten maken dat te maken heeft met een
gebeurtenis die ze het liefs vergeet. Maar het blijft haar
achtervolgen en vergeten kan ze nooit.
De hoofdpersonage
komt goed uit de verf. Soms snap ik haar niet. Ze is naïef en
helemaal in de wolken wanneer ze verliefd wordt op Paul van Zanten.
Ze verlaat haar gezin. Ik had graag meer willen weten over haar man
Jeroen en zoon Tim. Die hadden van mij beter uitgewerkt mogen worden.
Het is niet niks als je vrouw/moeder het huis verlaat voor een ander.
Ook lees je het
verhaal snel uit doordat je nieuwsgierig bent naar de stalker van
Silke die haar stilzwijgend telefoneert, post en sms'jes stuurt.
Berichten met een getal en “ik tel de dagen af.” .
Niet alleen Silke telt de dagen af ook de
lezer. Want wat gaat er gebeuren? Maar na mijn mening was er meer uit
dit verhaal te halen geweest. Het plot daar is goed over nagedacht,
dat zag ik niet aankomen. Dat heeft Lilian lang geheim weten te
houden. Ik kom tot de conclusie dat Aquamarijn een spannend verhaal
is, maar geen thriller. Daarvoor miste ik de juiste spanning. Maar
dan bij de laatste bladzijde...verbazing alom. Wat gebeurt hier? Ik
word in verwarring gebracht en ik ben niet de enige. Mijn hersenen
draaien overuren, heb ik iets gemist? Ik ben verbaasd net als Silke.
Aquamarijn is een
ideaal boek om tussendoor te lezen, het heeft spannende elementen
maar mist net de juiste dosering daarvan. Ik ben nieuwsgierig of er
een vervolg komt met dezelfde hoofdpersonages.
Plot 3
Schrijfstijl 3
Leesplezier 3
Originaliteit 3
Psychologie 2
Spanning 2,5
Lydia
Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten