De Cover:
En mysterieuze omslag, eentje welke bij een thriller hoort, vind ik persoonlijk. De cover van Stille grond is er wel zo een. In een mistige achtergrond zie je een Kapel op een klif staan, met een figuur welke er naar toe loopt. Past prima bij de achterflap. En het intrigeert me en maakt me nieuwgierig naar het verhaal achter de omslag.
“Het verleden kun je niet begraven” Nee, dat is een ding wat zeker is. Ik ga gauw beginnen en kijken of mijn nieuwsgierigheid wordt getemperd of juist aangewakkerd door Hilde Vandermeeren.
Het verhaal:
Over twee dagen wordt De kapel dicht gemetseld wanneer hij licht ziet branden besluit hij het lange glibberige pad naar boven te beklimmen.
Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.
Dit is de tekst die dominee Donald Cunningham in het Biechtboek ziet staan wanneer hij voor de laatste keer het lange stille pad naar de kapel opklimt. Wie is Rosie Thompson, maar al gauw komt de Dominee er achter dat dit meisje sinds haar 6e jaar verdwenen is. Bruce Fleming wordt op de zaak gezet hij heeft dertig jaar geleden het onderzoek naar de verdwijning van Rosie geleid.
In de nacht van 5 november 1983, verdwijnt de zesjarige Rosie, terwijl haar tweeling zusje Ruby ligt te slapen. Wat is er gebeurd met Rosie die nacht. Eve het drie jaar jongere zusje van de tweeling groeit op in het wanhopige gezin. Haar zus Ruby heeft de verdwijning van haar tweeling zus en de dood van hun moeder nooit kunnen verwerken en is opgenomen in Eleanor House, een psychiatrische instelling. Wanneer Bruce Fleming op de stoep staat met het bericht uit de kapel, besluit Eve zelf op onderzoek uit te gaan, het politie proces werkt veel te traag vindt ze zelf. Maar wat ze daarmee op haar hals haalt…
Mijn Mening:
De nacht dat Rosie verdween, is er een stuk van Ruby weggerukt; zei hij.
Stel je zelf eens voor je groeit op in een huis waar het verdriet grijpbaar is, waar niet meer gepraat mag worden over de verdwijning van je oudere tweelingzus, je andere tweeling zus komt niet over het verdriet heen.. en je moeder overlijdt. Dan ben je beschadigd, je wilt alles op alles zetten om achter de waarheid te komen zo ook Eve. Logisch en begrijpelijk, wanneer je het boek begint voel je de spanning, de afgelegen mysterieuze plek van de Kapel zet zenuwen gelijk op scherp. De laconieke reactie van de vader maakt me geïrriteerd en als ik Eve was zou ik me ook afvragen wat er precies gebeurt is in die nacht in november dertig jaar geleden.
Wanneer je gevangen zit in het boek, blijf je nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren, waar is Rosie leeft ze nog of niet.. De schuldgevoelens van de dader zijn moeilijk vindbaar wat me nog meer laat raden naar wat er die nacht is gebeurd. De spanning is door Hilde goed opgebouwd, juist door de verschillende wendingen die gaande weg in het verhaal komen raak je geboeid en laat het je niet los. Een origineel verhaal ook met de Sekte er in verweven, iets wat ik in het begin niet had verwacht maar wat het verhaal juist het extra`s geeft en het onderscheidend maakt.
Hilde Vandermeeren houdt je tot het einde toe in spanning, je raakt samen met Eve in de ban van de zoektocht naar wat er met haar zus Rosie is gebeurd. Halverwege had ik allerlei ideeën in mijn hoofd, maar niet wat het uiteindelijke plot was, dus ik was verrast, aangenaam verrast zelfs door het plot. Door de verschillende wendingen is Stille grond een heel fijn boek om te lezen, met genoeg spanning een origineel onderwerp en erg interessante personages, zeker een aanrader waar je nog wel even over nadenkt, en ik ben nieuwsgierig geworden naar meer van deze schrijfster.
Spanning: 4
Plot: 4
Originaliteit: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Psychologie: 4
4 sterren voor Stille grond van Hilde Vandermeeren.
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten