(Irina ratelde maar door en
Vigo had moeite zijn aandacht erbij te houden.)
Hoe komt het toch, dat deze
vrouw bij hem iets losmaakt. Zoveel slachtoffers al gezien en bij
haar kreeg hij sterk het gevoel, dat zij hem heel bekend voor kwam.
Geen idee echter waarvan. Hij hoopte dat Agnes snel meer informatie
over haar zou vinden, zodat ze de nabestaanden in konden lichten.
* Agnes*
Shit, nu moet ik toch naar
beneden met mijn informatie over Steffie. Maar ik wil haar niet nog
een keer zien, ruiken en het idee dat ze onder handen genomen wordt
door een scalpel … de meeste vreselijke beelden kwamen op haar
netvlies en terwijl ze rennend naar het dichtstbijzijnde toiletruimte
bijna struikelt, ziet ze Vigo aan komen lopen. Ze rent keihard verder
en is nog net op tijd. Hij zal me wel een watje vinden, maar verdorie
ik kende Steffie!
Bezweet en totaal overstuur
hangt ze over de wasbank en probeert ze haar gezicht te koelen met
het stromende water als er keihard op de deur wordt gebonsd: “Agnes,
verman je en kom naar buiten.” Hoewel ik niets liever wil, dan
professioneel zijn, is dat wel heel moeilijk als dit de eerste zaak
is waar ik aan moet werken. Maar ik wil me niet laten kennen en moet
helpen uitzoeken wat er met Steffie is gebeurd.
Zodra ze de deur open doet,
ziet ze aan het gezicht van Vigo, dat er iets helemaal niet goed is.
“Agnes, kom mee. Er is een lichaam gevonden van een kind …”
* Vigo*
Hoewel hij het beeld van
Stefanie niet uit zijn hoofd kan krijgen, moet hij zich nu
concentreren op de weg. Ze rijden met grote snelheid naar de plaats
waar het lichaam van het kind is gevonden. Er schijnt een kleiner
kind bij te zitten, dat alleen maar de naam van zijn zusje snikt. Hij
probeert Agnes wat af te leiden, maar ineens komt ze met een
schokkende uitspraak: “Ik heb Stefanie van Loon gekend. Ze heette
Steffie op school en is volgens de geruchten rond haar 15e
zwanger geraakt. Zou het kind van haar kunnen zijn?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten