Over de auteur:
Christine Bols werd op kerstdag 1950 geboren in de omgeving van Antwerpen en had de schrijfmicrobe al vroeg te pakken. Toch begon ze pas op latere leeftijd boeken te schrijven.
Als locatie koos ze voor het stadje Corvallis in de staat Oregon in de VS en voor het vaste speurdersduo Tim Sackley en Jude McCool.
De kaft:
Ink:
Mooi en intrigerend is de foto van twee personen die op een pad wandelen. De ene persoon is duidelijk een klein kind, maar de tweede persoon is voor mij niet helemaal te duiden. Een puber, man, mannelijke vrouw?
De achterflap spreekt me aan en ik ben benieuwd naar het verhaal.
Het is voorbij.
Mijn vader, de seriemoordenaar Jack Dancer, is niet meer.
Ik ben zijn zoon.
lk heb zijn genen.
Dat jaagt me een onmenselijk veel schrik aan.
Karin:
Prachtige cover. Een man met een jongetje aan zijn hand in een somber en afgelegen stuk land.
Jouw toekomst ligt in het verschiet, maar je verleden is onuitwisbaar.
Achterflap:
Het inspecteursduo Sackley en McCool wordt ter hulp geroepen door de politie van Santa Cruz in Californië. In de badstad is een seriemoordenaar actief die jonge vrouwen vermoordt aan een duizelingwekkende snelheid.
Dan valt een derde slachtoffer. Ze hebben alle redenen om aan te nemen dat nummers vier en vijf snel zullen volgen.
Ondanks de tegenwerking van het plaatselijke korps en de geringe aanknopingspunten die ze hebben, proberen ze de moordenaar op te sporen en een volgend slachtoffer te vermijden.
Op een ingenieuze manier proberen Sackley en McCool de dader in de val te lokken.
Mening:
Ink:
Ik begin volkomen blanco aan deel vier van Christine Bols. Nooit eerder een boek van haar gelezen. Op bladzijde 1 lees ik: "Uiteindelijk kon ik het stukje lezen zonder verpinken." Oh ja een Vlaams boek. Een paar van zulke uitingen zijn: ‘kinderkribbe’ (wieg denk je dan, maar kindercrèche/opvang) en ‘een model uit de jaren stilletjes’. Ik vind het altijd wel charmant die net andere uitdrukkingen en het is in dit boek absoluut geen obstakel. De woorden zijn wel snel duidelijk bij lezen.
Karin:
Dancer is het vierde deel in de serie met Tom Sackley en Jude McCool en voor mij een eerste kennismaking met het werk van Christine Bols.
Het begint gelijk spannend. Vanuit de ogen van de zoon wordt beschreven hoe zijn vader, een seriemoordenaar geëxecuteerd wordt. Hierna word je met vaart meegenomen in een verhaal met gruwelijke moorden en het onderzoek naar deze.
We volgen het speurdersduo Sackley en McCool op de voet en het verhaal wordt afgewisseld met passages in de ik-vorm vanuit de moordenaar.
Ink:
Opvallend, een Vlaamse auteur die een boek laat afspelen in Amerika. Zoals alle vier de boeken blijkt. Met dan in die Amerikaanse style juist af en toe wat Vlaamse uitdrukkingen in het verhaal.
Bols roept uitstekend een Amerikaanse sfeer op. Het voelt zeker niet gemaakt. De plaatsen voelen oké aan. Alsof je meeloopt in Santa Cruz. Dat er een rechercheurs duo is wat ook samen een relatie heeft is voor de grote veellezer van thrillers in de afgelopen 20 jaar een wat cliché item. Maar opnieuw niet storend! Het boek leest heerlijk snel, zowel door schrijfstijl als de kortere hoofdstukken. Je pakt nog snel even een hoofdstukje mee en nog eentje. Zal ik? Ja gewoon doorlezen dan maar.
Karin:
De schrijfstijl is bijzonder vlot en het leest als een trein. De spanning is mooi gedoseerd aanwezig en de verhaallijn vanuit de moordenaar tezamen met zijn slachtoffers is ronduit gruwelijk en goed uitgewerkt. Het onderzoek zelf weet de aandacht ook meer dan prima vast te houden en de personages zijn niet diepgaand uitgewerkt maar allemaal op eigen wijze zeer prettig aanwezig. Af en toe is er een stukje achtergrondinformatie uit eerdere delen en dit zijn fijne toevoegingen.
Ink:
Er zijn drie afwisselende gedeeltes in het verhaal tot een bladzijde of 85: Ten eerste het duo Sackley en McCool, wonend in Corvallis. Ze hebben net een kind gekregen en McCool laat haar zus Sarah op de kleine passen als zij zelf werken op het politiebureau. In Santa Cruz werken Jesse, Donald, Robert en Rachel als rechercheurs. Ze krijgen te maken met een seriemoordenaar. Het hoofd van politie roept de hulp in van Sackley en McCool. De collega's in Santa Cruz staan niet bepaald te juichen om de hulp van de in hun ogen buitenstaanders. Vooral één van de rechercheurs laat steeds opnieuw zijn afkeuring merken. Daar tussen staan met schuingedrukte letters hoofdstukken vanuit de seriemoordenaar die zijn verhaal vertelt. Hij wil zijn vader Jack Dancer opvolgen. Zijn vader die net ter dood is gebracht, nadat hij bij zijn vijfde slachtoffer opgepakt werd. De scenes met de slachtoffers is niet voor gevoelige types, maar juist weer voer voor de Cody McFadyen en Fitzek liefhebbers. Pittig en redelijk rauw worden hun situaties beschreven.
Karin:
Het boek telt zo’n 286 bladzijdes en met toch wel enige verbazing las ik de laatste veertig. Waar ik op het ene moment geboeid in een lekker verhaal zit, stuit ik richting einde toch wel van de ene ongeloofwaardigheid op de andere.
Er komen acties, beslissingen en denkwijzen voorbij die in mijn ogen echt heel onlogisch zijn.
Ink:
Bols is nauwelijks te vergelijken met een andere Vlaamse of Nederlandse schrijver. Het verhaal doet echt buitenlands aan. Goed gedaan dus door de schrijver. Waarmee ik niet zeg dat buitenlands beter is! Maar ik vind het verrassend.
Echter nadat ik zelf al twijfel dat het opvallend is dat een aantal mensen tegelijk twijfelen aan een zelfmoord (er is namelijk geen reden voor deze twijfel), kom ik op blz. 244 weer een te hoge dosis van toevalligheid tegen: zonder enige logica gaat men zich op bepaalde locaties focussen. Hier had een beter intro/aanleiding voor geschreven moeten worden.
Ook dat de broer van een rechercheur toevallig werkt aan een stuk reuzenrad en daar bovenop staand net iets verdachts ziet....het wordt allemaal te toevallig. Het verhaal vliegt helaas uit de bocht. En dat is verdomd jammer! Ik genoot namelijk heel erg tot de laatste 50 bladzijden. Tot daar was het boek een vier sterrenboek. Was er aan het laatste stuk nu net iets meer aandacht besteed en iets meer verhaal toegevoegd zodat de toevalligheden verklaard konden worden dan had het een dikke voldoende gekregen.
De wending die het verhaal met betrekking tot de dader op het einde krijgt is dan weer goed bedacht.
Karin:
Jammer van dit plot en einde, met daarin wel een leuke twist. Al met al heb ik Dancer met plezier gelezen, een vlot en fijn leesbaar boek!
Ink:
Conclusie is dat Bols een prima goed boek kan schrijven, wat lekker weg leest en bijzonder is door de Amerikaanse setting. Als de toevalligheden uit haar volgend verhaal gehaald worden, dan kan dat wel eens een uitstekend boek gaan worden.
Opnieuw zeg ik dat ik een zeer kritisch lezer ben en juist een hekel aan toevalligheden bij een oplossing heb. Mij stoort dat dan.
Conclusie:
Spanning: 3
Schrijfstijl: 3,5
Plot: 2
Leesplezier: 4
Originaliteit: 3
3 sterren voor Dancer van Karin.
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4
Plot: 3
Leesplezier: 4,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 2,5
3,5 ster voor Dancer van Ink.
Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten