donderdag 17 december 2015

Vergeten dagen - Eveline Vanhaverbeke

De cover:
Een mooie mysterieuze omslag, een vrouwfiguur met prachtig rood haar ligt in gekleurde bladeren. Ik ben erg nieuwsgierig naar het verhaal, de omslag heeft iets geheimzinnigs, gauw de achterflap lezen. In de winkel zou ik hem zeker oppakken.

Het verhaal:

Dat niet iedereen mijn aanpak gewaardeerd heeft, is trouwens een understatement. Ik wist goed genoeg wat mijn collega`s over me zeiden. Dat ik een pitbull was, een eigenzinnige stijfkop die nietsontziend zijn eigen koers voer, en dat de middelen het doel moesten heiligen zodra ik me op een zaak had gestort.

Wat is er gebeurd op 11 juli 1983, dat vragen meerdere mensen zich nog steeds af. Tweeëndertig jaar later blijft de net gepensioneerde commissaris Gaston zich afvragen of hij iets gemist heeft waarom de verdwijning van de drie mensen nooit is opgelost, het voelt voor hem als een mislukking. In 1983 verdwijnen drie verschillende personen: Jean-Louis de gehandicapte zoon van de kasteelheer, Johanna de zestienjarige dochter van de advocaat en de veertigjarige Professor. Ogenschijnlijk lijken ze niets gemeen te hebben maar is dat ook zo? Het laat de oud-commissaris niet los en na zijn pensionering stort hij zich nog eenmaal op de verdwijning. Wat is er toch gebeurd op die 11e juli in 1983, de avond van het tuinfeest voor de veertigste verjaardag van de Graaf uit W.

Mijn mening:

Ook ik had de waarheid gezocht, mijn hele leven lang. En nu ik haar kende, verkoos ik het grote zwijgen.

Mijn nieuwsgierigheid wint het snel, ik ben nog maar net begonnen of ik vraag me al af: wat is er in hemelsnaam gebeurd in W. op de bewuste avond in 1983. Het verhaal wordt door meerdere personen verteld, niet alleen Gaston, de gepensioneerde commissaris, vertelt het verhaal maar ook Charles, de vriend van Jean Louise het verdwenen gehandicapte zoontje van de Graaf, ook Annette de uitbaatster van Café De Zwaan waar iedereen samenkwam de ochtend na de verdwijning, en Charlotte het zusje van Johanna. De vlotte schrijfstijl en de fijne woordkeuze maken het lezen een feest. Je merkt aan niets dat het een Vlaamse schrijfster is.
En door al die verhalen kom je steeds verder in het verhaal en wordt er elke keer een stukje meer van de sluier opgelicht. Want dat er iets gebeurd is, wordt mij al snel duidelijk. Eveline Vanhaverbeke heeft het mysterie erg goed opgebouwd, zodra er steeds meer tipjes worden opgelicht raak ik meer en meer in het verhaal. En kan ik het slecht loslaten, ik wil gewoon weten wat er gebeurd is. De verwikkelingen worden telkens iets meer duidelijk maar ik had dit toch niet zien aankomen toen ik in het boek begon. Het plot is goed, maar ook schokkend, en best heftig. Vergeten dagen is een Roman, maar ik vind persoonlijk dat hij wel onder het Mysterie-genre mag vallen, er zit genoeg spanning in. Het is een erg fijn boek waar een goed verhaal in zit, erg interessante personages waarbij je je allerlei plots gaat bedenken, de personages hebben elk hun eigen verhaal en gezamenlijk komen ze bij het plot. Het mysterie is tot het einde erg goed opgebouwd, ik blijf nieuwsgierig en gretig naar meer informatie.
Vergeten dagen is een aangename kennismaking met Eveline Vanhaverbeke, en ook ditmaal ga ik een Vlaamse schrijfster in de gaten houden. Want met haar derde roman heeft ze mij een aantal uren veel plezier gegeven en mij meerdere malen op het verkeerde been gezet, met de opbouw en al de interessante personen uit W. Kortom een aanrader.

Ik wist niet wat ik hoorde, hoopte dat alles een droom was, maar tegelijk wist ik dat het dat niet was

Moon


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten