December...alweer bijna een jaar om. Miriam en ik zijn druk bezig met alle leuke stukjes die binnenkwamen van schrijvers die meewerken aan ons item 2015 in boeken.Keileuk al die enthousiaste reacties! Vaak begeleidt met mooie lieve woorden mbt wat we maken.
Maar je gaat er zo weinig van lezen in boeken. Zeker als je dagen lang toeleeft naar het concert van Texas waar je heengaat. De band bestaat al 25 jaar en als je boven de 40 bent ken je deze band 100 procent zeker weten. Iedereen die nu gaat zoeken op You tube zegt: Oooooh ja natuurlijk.https://www.youtube.com/watch?v=7uIFISklvXY
Ik kocht 25 jaar geleden hun eerste singletje , maar had ze nog nooit live zien spelen. Hoogste tijd dus. Ik ben geen fan, maar die avond werd ik wel ingepakt zeg. Wat een sfeer en heel de zaal in Tivoli Vredenburg ging uit zijn plaat. En op foto's mag de zangeres dan niet heel spectaculair tonen: op het podium was het een heerlijke sexy vrouw die lachte, kletste, danste en genoot van het publiek. Vol energie loop je dan een zaal uit. Nu had ik al gehoord dat in hetzelfde gebouw mijn favoriete bandje K's Choice speelde (ja de kaarten voor Texas zaten toen al in da pocket). Als toch mijn droomvrouw (wat voor veel vrouwen een George Clooney als droomman bijvoorbeeld is)in het gebouw is, ga ik toch niet zo maar naar huis? Gekkigheid.
Echter is het gebouw zo goed ontworpen dat als je in de ene zaal bent geweest je met geen mogelijkheid naar een andere verdieping kan. Heel slim, maar reken nooit buiten de Inkel. Ik spreek helemaal beneden de beveiliging aan die niemand doorlaat bij de roltrappen. Dat ik redelijk kan kletsen wisten velen al. Hij roet iemand op en we worden opgehaald en met de lift op de goede afdeling gebracht. Mijn vriendin loopt hoofdschuddend naast me hoe ik dat weer voor elkaar heb.
Veel erg nerveuze mensen die staan te wachten om op de foto te mogen of een handtekening willen. Ik por nog zelfs twee hele verlegen en bange meisjes naar voren anders hadden ze er nu nog staan twijfelen of ze het aandurfden. Op dat moment ziet ze mij natuurlijk: Hoe is het? Eerlijk gezegd dat ik bij Texas stond (waarom niet) en al snel lekker beppen over boeken. Over Kom hier dat ik u kus van Griet op de Beeck en het genieten van Shotgun lovesongs waar ze in bezig is. Zo leuk om iemand die je zo raakt met muziek te raken met boeken die ze door jou leest en verslindt.
Dan volgen een paar dagen in spanning en probeer je zoveel mogelijk aan het concert en gesprek te denken. Gelukkig volgt er een fantastische uitslag in het ziekenhuis die je laat stuiteren. Maar dat geeft helemaal geen rust tot lezen.
Dan maar eens op naar Rotterdam de befaamde markthal maar eens bekijken. Geroemd om het plafond en andere architectonische hoogstandjes en inderdaad het is prachtig. En wat een genot voor oog en neus daar: de meest onbekende vruchten zie je liggen, zoals dragon fruit en proeven mag. Allerlei kruiden die je tegemoet snellen je neusgaten in. Heerlijk. Verse donuts, noten, baklava, chocolade, vis enzenz...Maar eerst lekker lunchen bij Jamie Olivers Italian. Mensenkinderen wat hebben we daar lekker gegeten. Zaaaaaalig. De lekkerste cheescake ever...
En dan sloot ik het weekend ook nog af met een optreden van K's choice in Eindhoven.Dat was wel het meest memorable iets van het jaar. Voor mij dan.
Eerst kregen we een mail dat alle tassen gecontroleerd zouden worden. Ik word daar dan wat nerveus van... Maar ach ook wel weer veilig. Alhoewel als iemand echt gek wil doen?!
Een retestrak optreden van mijn bandje 2 uur lang was genieten.
Na afloop belooft de band nog even te komen signeren bij de merchandise.
Een enorme rij met mensen staan keurig te wachten met gekochte elpees en cd's.
Madam ink voelt zich dan wat te trots om in zo'n rij te gaan staan wachten en drinkt een drankje bij de bar. Vriendin zegt van zullen we vast een stukje daarheen gaan. Jaja, rustig aan. Ietwat dichterbij zie ik de rij verder slinken. Misschien toch maar eens bij de rij gaan staan? ,vraagt vriendin. Mwnee, staan er nog een paar. We gaan zo wel. Klets, kwebbel en ik kijk die richting op....en zie opeens de zangeres de trap oplopen en klaar..weg is ze...
Wtf......WTF....neeeeeeee....
Ik hoor vriendin denken: ik zei het nooog. Van binnen vloek ik heel Eindhoven bij elkaar en van buiten zeg ik stoer van "ach pech".
Maar niet geschoten...dus ik loop het trapje op naar de beveiliging. Blablabla tegen de hele brede meneer "Vooruit ik zal even voor je kijken." Maar hij komt al snel weer terug met dat ze al te ver weg was. Ga maar even naar het hoofd Beveiliging, raadt hij aan. Naar een zeer streng kijkend manspersoon hang ik een verhaal op, waar hij halverwege al zegt: Je hebt gewoon pech. Had je niet zolang moeten wachten. Grrrr. Vraag het maar bij de merchandise. Die zegt gelijk: je miste dr net he. Jammer joh. Grrrrrrrrr.
Zullen we maar naar huis gaan stelt vriendin voor. Hum. Opeens zie ik de manager langskomen..hoiiiiii....Hij belooft even naar de kleedkamers te gaan maar zegt erbij: Sarah gaat never nooit meer terug komen. Dat doet ze nooit.
Ik kijk eens om me heen naar de vloer die bezaaid ligt met bekertjes en alleen nog de mensen van de beveiliging in de zaal. En sta toch wel erg te balen van mezelf. Hoe stom kan je ook zijn. Maar... wie komt daar dan opeens de trap aflopen.... degene die never nooit niet opnieuw de zaal in zal komen..Ik ben een bofferd!
Uiteindelijk is het ipv een sof een extra hoogtepunt in de ontmoetingen met... Speciaal voor mij in een lege zaal weer staan kletsen. Ik heb nog dagen rond lopen huppelen. Zoals Karin van het team dan nu denkt : puber! Klopt!
Dinsdag kwam eindelijk gelukkig het leesvirus terug : ik las Gangster Anders (absurd komisch), Mark van Dijks Gerechtigheid, Rotjongens over criminele jongeren die vast zitten
Zaterdag gaan Miriam en ik eerst eens even ons teamgenootje Lydia opzoeken en hard aan het lachen maken. Dat is nodig. Hopelijk is haar dochter inmiddels uitgeoefend met Jingle Bells op de trompet spelen want anders wordt het een zeeeeeer kort bezoekje..... (grapje Naomi)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten