Over de auteur:
Kathy Reichs (1950) is forensisch
antropoloog. Ze verwerkte haar eigen ervaringen en vakkennis in haar boeken en
heeft zestien succesvolle thrillers op haar naam staan.
Reichs is bovendien producent van de
hitserie Bones, die gebaseerd is op haar eigen boeken.
Cover:
Een paar rode bevuilde gympen in een
naargeestige grauwe omgeving. Duidelijk vermeld ook dat we met een nieuwe Bones te
maken hebben. Het boek telt een kleine 400 bladzijdes, dit alles nodigt mij uit
tot lezen.
Achterflap:
Forensisch expert Temperance ‘Bones’
Brennan wordt naar het bureau geroepen voor een zeer speciale zaak. Twee
kindermoorden blijken één ding gemeen te hebben: de dader, Anique Pomerleau.
Als er opnieuw een meisje wordt vermist, leiden de aanwijzingen wederom naar
Pomerleau. Maar die is onvindbaar…
Tempe en haar collega’s proberen uit
alle macht Pomerleau op te sporen. Aanwijzingen sijpelen langzaam binnen, maar
het aantal moorden neemt ook in rap tempo toe. Kan Bones de zieke geest van
deze psychopaat doorgronden voordat er nog meer doden vallen?
Mening:
De dood liegt nooit, het zeventiende deel van de serie.
Ik ben maar weinig bekend met de tv-serie Bones en dit is mijn
eerste boek van Reichs. We stappen er dus aardig blanco in.
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm
en vanuit Tempe Brennan, Bones. Tempe is forensisch antropoloog en het verhaal
start met de oproep naar het Law Enforcement Center. Bones is ziek, zit hier nu
net niet op te wachten maar bij aankomst krijgt de motivatie tot werken al snel
een flinke zwieper. Op een kinderlijkje zijn de DNA sporen aangetroffen van een
oude bekende van Bones: Anique Pomerleau. De nekharen rijzen ten berge en Bones
en het team staat een hele klus te wachten. Here we go!
Als een kind wordt vermoord, sterft er iets
vanbinnen.
De ene moordzaak volgt de ander al snel
op. Reichs hanteert een zeer beeldende pen en deze beelden kwamen ook echt
binnen, gruwelijk en akelig. Ook de beschrijving van een sectie ging me door
merg en been, alsof ik ernaast stond en je dan blij bent dat je je geurkaars
hebt branden tijdens het lezen. Meerdere passages worden wat technisch en met
medische termen beschreven. Ik vond dit een kadootje, maar ben je hier geen
liefhebber van dan kan ik je geruststellen, de nadruk ligt het overgrote deel
op de onderzoeken naar de kindermoorden. Hoe knap en goed beschreven, de
spanning blijft continue aanwezig en elke keer weer vordert het onderzoek een
stukje via een nieuwe aanwijzing of ontwikkeling.
Ook op emotioneel en relationeel gebied
word je voldoende getrakteerd. De terugkomst van Ryan, de relatie van Tempe met
haar moeder, ik hou van zulke bijzondere personages die echt wat toevoegen en
dit zijn voor mij echt extraatjes in een spannende thriller. Ook de
samenwerking met de rest van team is fijn uitgewerkt met daarin verder weinig
diepgang maar heerlijke dialogen.
Opvallend zijn de cliffhangers. Bijna
elk hoofdstuk eindigt zó, dat niet doorlezen geen optie is. Dat is natuurlijk
positief maar tevens bijna een ‘Nee hè’.
Er zitten een aantal spectaculaire
wendingen in, de spanning vlamt op en ook het plot zit ontzettend goed in
elkaar. Af en toe worden de zaken wat ongeloofwaardig, maar hey, de verhaallijn
is zo sterk: who cares?
Richting einde had het misschien wat
beknopter gekund, maar het einde zelf vond ik gewoon erg fijn.
Een niet helemaal verrassende whodunit
uiteindelijk, maar wat was dit een feestje om te lezen!
Conclusie:
Spanning: 4
Schrijfstijl: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Originaliteit: 4
4 stralende sterren.
Karin Meinen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten