Auteur:
Monique Hendriks
1e druk: juni 2015
Aantal pagina's: 285
Uitgever: Bookaholics
ISBN: 9789462548008 (Boek) € 17,95
ISBN: 9789462548138 (eBook) € 6,95
Website: www.moniquehendriks.nl
Ons werd gevraagd of we Heavy Metal Chick eens
wilden proberen en wij zijn Lydia en Moon niet om ‘nee’ te zeggen. Een boekje
meer of minder is voor ons geen probleem. Monique Hendriks heeft dit boek in
eigen beheer uit gegeven, na een storing tussen haarzelf en de uitgeverij…. Wij
gaan het eens bekijken, lees je mee wie wij denken dat er spijt gaat krijgen?
De cover:
Moon: Een heftige cover, een paar benen, een paar goudgele rocklaarzen en
een groot kruis. Mmmm, dit straalt wel wat uit, het maakt me nieuwsgierig naar
het verhaal. Is het iets gelovigs? Of juist antigeloof? De uitstraling is vet stoer,
dat is het eerste wat in me op komt. Gauw kijken of de inhoud net zo stoer is.
Lydia:
Ik vind het een mooie cover, het straalt iets uit ,
mooi en stoer en het past precies bij het verhaal.
Wat is onze korte samenvatting van het boek :
Lydia: Chantal van Duizen ontvlucht
haar Brabantse geboortedorp, na een auto-ongeluk met Perla Greco, haar beste
vriendin.
Een bizar ongeluk. Perla is
niet door de klap uit de auto gesmeten, maar iemand heeft haar versleept en
haar met messteken om het leven gebracht. ‘Hoe kan dit?,’ dacht ik bij mezelf
en ‘waarom?’, ook voor Chantal is het één groot raadsel en helemaal wanneer ze
naar het ongeluk een briefje ontdekt in haar broekzak met de tekst: ‘Sorry, Chantal,
maar ik denk dat het zo wel beter is.’
De dood van Perla vreet aan
haar. Chantal verhuist naar Engeland en bouwt daar een nieuw leven op. Ze
reageert op een advertentie op een website waar een zangeres gezocht wordt.
Inmiddels is Chantal een
succesvolle metal zangeres. Het gaat goed, een platencontract ligt in het
verschiet , ze heeft een relatie, ze heeft nieuwe vrienden gemaakt.
Maar dan......
Het verleden komt heel
dichtbij, Chantal moet keuzes maken en wanneer ze dat niet doet kan het grote
gevolgen hebben voor haar carrière.
Moon: ‘Doe waar je goed in bent. Zing Chantal. Zing!’ Chantal van Duizen heeft in Engeland een nieuw leven opgebouwd. Ze is
het Brabantse Stratumseind ontvlucht na een auto-ongeluk waarbij haar beste
vriendin Perla Greco om het leven komt. Het lichaam van haar vriendin werd
levenloos in de nabijgelegen bossen teruggevonden, ze is om het leven gebracht
met een scherp voorwerp.
‘Het is net of ik niet in mijn lichaam zit, meegezogen ben in
een droomtoestand die ik niet kan ontvluchten.’
Wanneer na drie jaar Chantelle, de band van
Chantal, een grote hit heeft in Engeland met hun song ‘Run’ en ze op het punt staan om door te breken, wordt Chantal opgezocht na
het laatste optreden door haar zus Ingrid. Ze gaat terug naar het Brabantse
Stratumseind, omdat haar moeder ‘ziek’ is. Wanneer er in de vijver bij haar
ouders in de buurt een lijk wordt gevonden, komt al gauw de vraag of er een
verband is tussen de moord op Perla en het stoffelijke overschot in de vijver.
Het lijkt of haar verleden haar inhaalt. Wie probeert Chantal iets duidelijk te
maken met de ‘lugubere boodschappen’ die zij de laatste tijd ontvangt? Krijgt
Chantal antwoord op haar vragen wat betreft de horrornacht waarbij Perla om het
leven kwam?
Onze mening over Heavy Metal Chick:
Lydia: Mij werd gevraagd om Heavy Metal Chick te lezen voor een groepsrecensie. Toen mij
werd verteld dat het boek in eigen beheer is uitgegeven, moest ik me wel even
achter mijn oren krabben. Ik heb er namelijk geen positieve ervaringen me, ik
heb een keer eerder een boek uitgelezen dat in eigen beheer is uitgegeven en
daar werd ik niet echt vrolijk van.
Maar het kan! Wat goed dat
Monique Hendriks deze stap heeft gezet, ik vind dat stoer en echt lef
hebben.
Heavy metal chick is
GOED!!!
De personages zijn goed
beschreven, Chantal komt goed uit de verf, wat had ik het soms met haar te
doen. Chantal heeft een zus, Ingrid, zij is het lievelingetje van hun moeder en
Chantal is het zwarte schaap. Haar ouders zijn het niet met haar eens dat ze
naar Engeland is vertrokken en als zangeres aan de slag gaat. Ze voelen zich in
de steek gelaten. Haar moeder laat dat ook duidelijk aan haar merken door
opmerkingen te maken, waar je u tegen zegt. ‘Chantal, je kunt
wel zien dat je besmet wordt door datgene waar je mee omgaat. Je ziet er uit
als een hoer.’
Deze woorden raken Chantal en
begrijpelijk. Ik dacht, ‘waarom doe je altijd zo neerbuigend tegen Chantal?’
Monique heeft een heerlijke
schrijfstijl, de spanning wordt lekker opgevoerd en ik wilde echt doorgaan met
lezen, want hoe loopt dit af? De ontknoping was een verrassing, goed
bedacht!
Moon: Een thrillerdebuut,
daar ben ik altijd nieuwsgierig naar en als je het dan ook nog in eigen beheer
uitbrengt, dat vind ik lef hebben, je droom leven. Heel gaaf, Monique, wat zul
je trots zijn! En terecht! Het begint al lekker een songtekst met de mooie
tekst
‘Nothing to live for. Nothing
to die for,
No one that takes care of him. He`s
just looking for love.’
De schrijfstijl van Monique staat me enorm aan, de
manier van de opbouw van de zinnen en de spanning maakt dat je nieuwsgierig
raakt naar wat er gebeurd is de nacht van het ongeluk. De spanning loopt steeds
verder op en elke keer wanneer je denkt ‘zo steekt het in elkaar’, komen er
nieuwe wendingen naar voren waardoor mijn gedachten weer een andere kant op gaan.
Het houdt je in de greep, de zinnen zijn zo gekozen dat je door wilt lezen, de
spanning is opgebouwd tot het einde en de wendingen die het verhaal neemt, zijn
niet de wendingen die ik had verwacht.
De personages zijn goed beschreven. De moeilijke
relaties in de familie van Chantal, de werelden van verschil tussen het ‘brave’
Stratumseind en de ‘wilde’ wereld van heavy metal waar Chantal zich nu in
bevindt. Ook de onderlinge relaties tussen de bandleden en de ‘vrienden’ uit
Chantals verleden maken het verhaal af. Je proeft het schuldgevoel en de
onmacht van Chantal, maar ook de afwijzing door haar ouders wat mij een gevoel
gaf van medelijden, maar ook van opstand tegen over de manier waarop haar
ouders met Chantal omgaan. De constante
vraag ‘wat er die nacht is gebeurd’ maakt het af.
‘Dit is rouwkost van de ergste soort. Rauwe rouw. Ik kan niet
meer. Ik ben net zo total-loss als de auto waarmee ik het ongeluk heb gekregen.
Gesloopt. Een wrak.’
Monique Hendriks heeft wat mij betreft een goede
zet gemaakt om haar boek in eigen beheer uit te geven. Persoonlijk denk ik dat
de uitgeverij spijt krijgt. Het is een goed debuut met een goede opbouw in de
spanning, goede personages waarbij verschillende emoties spelen. Kortom: een
enorm goed debuut van een schrijfster die lef heeft en ik denk dat we nog meer
van haar gaan horen.
Zoals jullie kunnen lezen een heel enthousiaste
mening van ons, we hebben zeker genoten en houden Monique Hendriks dan ook
zeker in de gaten …Over de vraag wie gaat er spijt krijgen… Wij denken dat
jullie dit gewoon zelf moet gaan lezen en dan je mening vormen. Want daar krijg
je zeker geen spijt van.
Monique Hendriks, je mag trots op jezelf zijn!
Lydia & Moon
Lydia & Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten