Een lege wip, alleen een lege wip. Een plaatje vol
eenzaamheid. Suze, het oppaskindje van Kim, komt om het leven nadat zij haar op
een onbewaakt ogenblik alleen liet. Het plaatje geeft mij een bepaald gevoel,
waardoor ik nieuwsgierig raak naar het verhaal en ik zal dan ook zeker even dit
boek op pakken in de boekhandel om de achterflap te lezen.
Het verhaal
‘De figuur
draaide zich om en loste op in het donker’
Kim keert terug naar haar ouderlijk huis, nadat ze na
13 jaar vervroegd is vrijgekomen van haar gevangenisstraf. Ze heeft altijd
beweerd onschuldig te zijn aan de dood van Suze, haar oppaskindje, dat ze op
een onbewaakt ogenblik alleen liet, terwijl ze moest oppassen op Suze van bijna
5 en haar broertje Max van 7.
Kim wil koste wat het kost wraak nemen voor de tijd
die zij onschuldig vast heeft gezeten. Maar ook Max, het broertje van Suze, want
ook hij beweert dat Kim niet schuldig is aan de dood van zijn zusje. Samen gaan
ze op zoek naar de moordenaar van Suze. Kunnen ze wraak nemen op de moordenaar
en worden ze dan wel geloofd? Al nemen ze wel heel rigoureuze maatregelen om
wraak te nemen…
Mijn mening
‘Ze was als gif.
Langzaam vrat het zich door je heen.’
Jet van Vuuren, ik heb al meerdere boeken gelezen
van haar, en dat zijn altijd fijne boeken om te lezen. Van die boeken waarbij
je helemaal kunt ontspannen en je meeleeft met de hoofpersonages.
De oppas begint gelijk lekker. Kim komt thuis in een huis waar de tijd 13 jaar
heeft stil gestaan. Op het toilet hangt de kalender nog op de dag dat ze
gearresteerd werd. Kim is niet bepaald de perfecte oppas geweest vroeger. Ze
blowde en ging met de buurman Anton naar bed. En laat nu net de buurman van de
een op andere dag vermist zijn, hij ging zijn gsm uit de auto halen en daarna
verdwijnt elk spoor. Wat is er gebeurd met de buurman? Mijn gedachten gaan al
gelijk een bepaalde richting uit, maar ik word nog lang in onzekerheid gehouden
of mijn gedachten juist waren.
De personages van De oppas vind ik erg interessant, meerdere personages maken mij nieuwsgierig. Wat
is er nu precies die dag gebeurd dertien jaar geleden toen Suze verdween? De
spanning is goed opgebouwd, al had er op een gegeven moment, wanneer bepaalde
dingen duidelijk werden, meer vaart in mogen zitten. De spanning wordt erg lang
uitgerekt. Het duurt erg lang tot je bij het plot komt, dat overigens wel
verrassend was, moet ik eerlijk zeggen. Sommige dingen zag ik wel langzaam aankomen,
maar toch op het einde was ik wel verrast.
Het verhaal is opgedeeld in het heden en dertien
jaar geleden, hierdoor word je af en toe meegenomen naar de bewuste dag dertien
jaar terug. Dit maakt mij nieuwsgierig, ik merkte tijdens het lezen dat ik toch
wel heel graag de juiste toedracht wilde weten.
Jet van Vuuren heeft met De oppas weer een fijn boek neergezet, wat lekker doorleest, genoeg spanning
had en erg interessante personages, misschien op sommige punten iets te
langdradig. Maar ik was zeker gepakt door het verhaal en het nam me mee in de
wereld waar ‘de leugen nog zo snel kan zijn, maar de waarheid achterhaalt hem
wel’.
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten