Titel:
De nummers
Auteur:
Chantal van Mierlo
246
pagina’s
Ambo
Anthos
ISBN
978 90 263 31244
Recensie
door Miriam Bakker
Twee dagen geleden had ze gedacht dat
ze in de problemen zat, maar geldnood was niks vergeleken met het wespennest
waar ze nu in zat.
Sara
rijdt ’s nachts in haar eentje terug vanuit de Belgische Ardennen na een
verblijf bij haar beste vriendin Marit. Een verblijf dat wat korter was dan
gepland en Sara is dan ook behoorlijk teleurgesteld. Tijdens de terugrit krijgt
ze een auto-ongeluk waarbij ze met haar auto tegen een boom belandt. Ze wordt
uit het wrak bevrijd door de zwijgzame Chris. Hij belt geen ambulance of
politie, maar hij neemt Sara mee naar een hutje diep verborgen in de bossen.
Hij verzorgt haar en na een paar dagen is Sara weer thuis in Utrecht.
Sara
zit vol vragen. Wie is Chris en waarom schuilt hij in de bossen? Is hij op de
vlucht? En zo ja, voor wie? En wie zijn die anderen?
Al
heel snel blijkt dat haar verblijf in het boshutje gevolgen heeft; ze wordt
achtervolgd en er wordt een poging tot ontvoering gedaan. Wie heeft het op haar
gemunt?
Sara’s
leven verloopt niet bepaald rooskleurig. Haar ex heeft al haar spaargeld
vergokt en ze is blut. Het gaat niet goed met de gezondheid van haar moeder,
maar de band met haar ouders is ook niet echt geweldig. Ze droomt ervan haar
eigen galerie te openen, maar vooralsnog blijft het bij dromen..
Als
ze na het ongeluk door Chris wordt meegenomen naar het hutje in de Ardennen,
staat ze er in eerste instantie niet zo bij stil dat dat raar is. Chris is daar
niet alleen en Sara’s aanwezigheid wordt door David en Tessa niet op prijs
gesteld. Sara’s vragen komen later en Chris is vooralsnog niet echt bereid
antwoord te geven. Uiteindelijk vertelt hij dat hij en de andere twee deel
uitmaakten van een experiment. ‘Ik ben
geboren in een laboratorium. Mijn DNA is gemanipuleerd om proeven met me te
doen. Onderzoek, om ernstige ziektes de wereld uit te helpen.’
Een
project in opdracht van de Europese Commissie dat het doel had om de genetische
basis van erfelijke ziektes te identificeren en op die manier proberen te
genezen of voorkomen.
‘A, C, D, T. Gered. Leven. Duivelsvlucht. A dood, houd me groot. Houd me groot.’
‘De Nummers heeft alles in zich om de Ik ben
Pelgrim van de Lage Landen te worden.’
Een
hele ambitieuze aanbeveling, waarmee de lat heel hoog wordt gelegd en daarmee
ook de verwachtingen. Nu heb ik Ik ben
Pelgrim nog niet gelezen en ik kan die vergelijking dus ook niet maken.
Het
is inmiddels twee dagen geleden dat ik het boek uitlas en ik moet echt mijn
best doen om me te herinneren waar het over gaat en dat is geen goed teken. Het
verhaal begint wat traag en warrig, maar op een gegeven moment krijg je meer
informatie en wordt een en ander een stuk duidelijker. Voor mij kwam de
interactie tussen Sara en Chris erg ongeloofwaardig over. Sara slikte alles net
even te makkelijk voor zoete koek en dat strookte niet met de Sara die je in
het begin van het boek voorgeschoteld krijgt.
Alle
ingrediënten voor een spannend boek zijn aanwezig, er zit een goed verhaal in, Chantal
heeft een hele fijne, duidelijke manier van schrijven, maar toch lukt het op
een of andere manier niet. Hoewel
sommige stukken erg goed geschreven zijn, is er nauwelijks spanning. Tijdens
het lezen verwacht je eigenlijk minimaal één spectaculaire achtervolging of
iets dergelijks, maar die bleef uit. De personages blijven behoorlijk vlak en het
verhaal kabbelt een beetje richting het plot. En dat plot komt vervolgens matig
uit de verf.
Het
is het echt gewoon net niet wat mij betreft.
2½
sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten