Gisteren 'The Girl on the Train' uitgelezen...na in eerste instantie enorm met het boek geworsteld te hebben...een paar keer weggelegd, maar op aanraden weer opgepakt. De enorme wereldwijde hype snap ik nog niet helemaal, maar het verhaal zit knap in elkaar. Het is de eerste thriller van Paula Hawkins en zeker voor een thrillerdebuut zit het boek erg goed in elkaar.
De vrouwelijke hoofdpersonen (Rachel, Megan en Anna) die eerst zo verschillend lijken te zijn gaan ook steeds meer op elkaar lijken, daardoor was ik blij dat boven de hoofdstukken stond om welke van de vrouwen het ging want anders was het voor mij echt niet meer duidelijk. Naar het einde van het boek toe kreeg ik ook steeds meer sympathie voor Rachel, terwijl ik haar eerst een enorme muts vond, pathetic is een beter woord eigenlijk. Heel knap, vind ik, als je zo kan schrijven dat ongemerkt de nuances anders komen te liggen.
De mannelijke hoofdpersonen (Tom, Scott en Kamal) zijn ook een beetje sneue kerels, niet echt erg sympathiek. In het begin ben je dus een een aan het lezen over mensen die je eigenlijk niet zo mag...dat maakt het soms lastig om door te lezen...mijn advies is...zeker doen...ik heb best lang over dit boek gedaan en heb verschillende andere boeken tussendoor gelezen, maar toch bleef dit boek en de hoofdpersonen onder mijn huid zitten.
In Engelse recensies wordt het boek vergeleken met films van Hitchcock en daar kan ik me wel in vinden. Met de juiste hoofdrolspelers wordt dit een heerlijk zuigende, Hitchcockiaanse (<- huh) film.
Ann Koenzen
Ann Koenzen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten