Wandaden - Thomas Erikson

De cover:

Op de omslag prijkt een vizier van een geweer lijkt wel, je kijkt door het vizier naar een vrouwelijk figuur op een verlaten bospad. Een interessante omslag die me wel nieuwsgierig maakt naar het verhaal. Wat gebeurt er op het bospad zo eenzaam en verlaten…echt een cover waar door je benieuwd raakt naar het verhaal.

Het verhaal

‘Ze waren met zijn vieren, ik zei dat ik het niet wilde….. Ik zei nee maar ze waren met zijn vieren!!’

Wanneer Tom Leijon op 14 december tijdens Sint Lucianacht om half vier in de ochtend wordt gebeld door zijn 22-jarige zusje Sara, gaat hij haar gelijk halen. Ze hebben haar telefoon afgenomen, is de melding van Sara aan Tom. Wanneer Tom bij Sara aankomt blijkt ze te zijn verkracht door vier mannen. Wanneer Tom en Sara gelijk naar het politiebureau gaan om aangifte te doen worden ze geholpen door  rechercheur Nina Mander. Zij heeft al gauw door dat het meisje weinig kans maakt als ze de mannen aanklaagt, de mannen zouden natuurlijk nooit toegeven. ‘Dit is ongehoord, dit accepteer ik niet! Ik heb contacten, pas maar op , dit muisje krijgt nog een staartje!’

Nina schakelt Alex King in. Hij is gedragswetenschapper en misschien kan hij Sara door deze moeilijke tijd heen loodsen. Alex neemt de zaak aan en probeert op zijn eigen manier Sara te helpen. Hij gaat heel diep in zijn onderzoek, hij moest weten hoe het werkte, hij moest het begrijpen, maar daarmee komt zijn wond uit het verleden wel weer heel erg aan de oppervlakte.

‘Ze waren allemaal verkracht en allemaal huilden ze van schaamte, schande en pijn: ze huilde vanwege het onvermogen de mannen te laten luisteren.’

Mijn mening:

Wandaden is het tweede deel in de serie over Alex King, de management consultant en gedragswetenschapper. In 2014 verscheen al eerder Illusies welke van de VN Thrillergids vijf sterren kreeg. Nu vind ik die thrillergids niet zo heel betrouwbaar, want ik heb hem van 2015 en de boeken wel ik vijf sterren gaf, kregen in de gids er maar drie, dus ik ga gewoon zelf lezen en mijn eigen mening vormen.

‘Het leven voor 13 december leek oneindig ver weg’

De angst van Sara is zo enorm begrijpelijk, de angst om naar buiten te gaan, haar leven is gestopt na de nacht van 14 december. De onmacht tegen over de machtige daders, die ver gaan om onder de waarheid uit te komen, heeft Thomas Erikson goed beschreven. Vanaf het begin voel je gewoon mee met het slachtoffer. ‘Hoe getroffen vrouwen dubbel vernederd werden: eerst tijdens het misdrijf en daarna nog eens tijdens de politieverhoren en de rechtszaak. De rechtbank wil in detail weten hoe een vrouw gekleed was geweest en hoe ze zich gedragen had voorafgaand aan de verkrachting- naar de mannen daarentegen werd minder kritisch gekeken.’

Dit is duidelijk de boodschap van het boek en het maakt ook bij mij wel wat los. Het verhaal raakt me dan ook echt. Het is niet zomaar een lekkere thriller, maar echt een boek waar een boodschap achter zit.

De manier van schrijven, het verhaal en de korte hoofstukken maakt dat je door het 426 pagina`s dikke boek vliegt. Het verhaal is op gesplitst in drie delen: het misdrijf, de rechtspraak en de straf. Je doorloopt samen met Nina, Alex, Sara en de daders het hele proces, je leert ze beter kennen. Ieder vertelt zijn eigen verhaal en mijn gedachten gaan tijdens het lezen toch wel verschillende kanten op en raak ik soms even in de war wat nu de waarheid is?

Het hele verhaal is ook erg goed beschreven de details zijn soms bijna gruwelijk en stel je hebt zoiets mee gemaakt, dan zou ik je dit boek zeker niet aanraden.. het is tot in detail beschreven en Thomas Erikson mijdt niets... Het plot is goed, zeker niet mooi maar duidelijk en begrijpelijk.

Dit boek is echt niet zomaar een thriller, het is gebaseerd op de juridische molen die in Zweden in 2012 steeds meer bezig is met de plegers dan de slachtoffers van een misdrijf.

Thomas Erikson heeft met Wandaden een enorm goed boek neergezet, dat soms te gruwelijk is om te lezen, je de rillingen over je rug laat lopen, maar waarschijnlijk helaas soms ook de waarheid is. Dit is dus zo`n boek wat ik wellicht nog een keer ga lezen. Wauw….

Moon